Այսօր աշխատանքային շաբաթվա վերջին օրն է, իսկ հաջորդ շաբաթվա մեկնարկին լրանում է կառավարության ձևավորման ժամկետը, և երկուշաբթի օրը պետք է հայտնի լինի Հայաստանի նոր կառավարության վերջնական կազմը:
Խնդիրն այն է, որ նոր կառավարության կազմում մնացել է երկու նշանակում, բայց ինչպիսի երկու նշանակում: Պետք է պարզ լինի, թե արդյոք Սերժ Սարգսյանը փոխելո՞ւ է արտաքին գործերի և պաշտպանության նախարարներին: Դատելով տարբեր հայտարարություններից, որ անում են ՀՀԿ-ականները, երկու նախարարություններից առնվազն մեկում ինչ-որ փոփոխություն, այնուհանդերձ, լինելու է: Սակայն հարցը դեռևս շարունակում է մնալ բաց:
Այսօ՞ր կլինեն նշանակումները, թե՞ ոչ՝ Սերժ Սարգսյանը կորոշի ամենավերջին պահին ներկայացնել իր որոշումը: Հստակ է այն, որ երկու այդ նախարարությունների հարցը ձգելով, ըստ էության, մինչև վերջ՝ Սարգսյանն այդպիսով փորձեց ակնհայտորեն ընդգծել այն, որ իրադարձությունների ընթացքը լիովին իր վերահսկողության տակ է, և առանցքային հարցերում իշխանությունը շարունակում է մնալ իր ձեռքում: Իսկ առանցքային հարցերը հենց արտաքին քաղաքականության և պաշտպանական բնագավառների տիրույթում են:
Սրանով Սերժ Սարգսյանն ինչ-որ իմաստով ընդգծում է նաև, որ Կարեն Կարապետյանին դիտարկում է որպես մենեջեր, որը ոչ թե քաղաքական, այլ մենեջերական պատասխանատվություն է կրում՝առնվազն այս շրջանում: Սակայն սրանից բացի՝ Սերժ Սարգսյանն, իհարկե, հավատարիմ է նաև իր գործելաոճի այն առանձնահատկությանը, երբ որևէ գործընթաց երբեք չի բացում մինչև վերջ, և սա առաջին հերթին ոչ թե հանրության համար, քանի որ հասարակությունը խոշոր հաշվով նրանից որևէ սպասելիք չունի, այլ Հանրապետական կուսակցության:
Սարգսյանը գործնականում իր նախագահության ողջ ընթացքում մարտավարական գծի է վերածել Հանրապետականին որևէ գործընթացում մինչև վերջին պահը լարվածության մեջ պահելու մոտեցումը: Այս դեպքում խնդիրը այն չէ, որ կուսակցությունում խիստ անհանգստանում են, թե ով է լինելու արտաքին գործերի նախարարը կամ պաշտպանության նախարարը: Առանցքայինն այս դեպքում այն է, որ հենց այս պաշտոնների հանդեպ վերաբերմունքից է ամբողջանալու այն, ինչ կա Սերժ Սարգսյանի մտքում կառավարության փոփոխության և ներիշխանական գործընթացների այս վերադասավորումներում:
Այդ երկու պաշտոններն են, որոնք հնարավորինս կամբողջացնեն փոփոխությունների պատկերը և կուրվագծեն հնարավոր վեկտորը:
