ՀՀԿ գործկոմի նիստից հետո ՀՀԿ մամուլի խոսնակ, ԱԺ փոխնախագահ Շարմազանովը հայտարարել է Հայաստանի երեք պայմանների մասին՝ Ղարաբաղի հարցում բանակցային սեղան վերադառնալու համար: Այսօր հանրության տարբեր շրջանակները, մամուլն ու փորձագիտական խմբերը քննարկում են Հայաստանի երեք պայմանները, որոնք են՝ հրադադարի վերահսկման միջազգային մեխանիզմի հաստատում, երաշխիք, որ Ադրբեջանը չի հարձակվի Արցախի վրա, և Ադրբեջանի քայլերին հասցեական հայտարարություններ:
Հայաստանի այդ պայմանները ՀՀԿ խմբակցության ղեկավար Վահրամ Բաղդասարյանը որակում է Հայաստանի պաշտոնական քաղաքականության փոփոխություն, թեև քաղաքականության փոփոխությունը ենթադրում է շատ ավելի լուրջ ու խորքային բովանդակային դրսևորումներ՝ կապված հենց բանակցության բովանդակության հետ, ոչ թե բանակցելու պայմանների: Սակայն այստեղ իհարկե պետական քաղաքականության փոփոխության մեկ այլ առանցքային դրվագ էլ կա, որը մի կողմից կապ ունի Ղարաբաղյան խնդրի հետ, իսկ մյուս կողմից՝ այդ կապն ուղիղ կամ ուղղակի չէ:
Այդ հանգամանքը քիչ է արժանացել ուշադրության, մինչդեռ թերևս ամենախոսունն է ստեղծված իրավիճակում: Բանն այն է, որ Հայաստանի երեք պայմանների մասին հայտարարվում է ՀՀԿ գործկոմի նիստից հետո, ՀՀԿ խոսնակի մակարդակով: Այսինքն՝ ոչ թե անվտանգության խորհրդ կամ որևէ այլ պետական առանցքային կառույցի հավաքից, նիստից, քննարկումից հետո՝ պետական որևէ խողովակով, ասենք՝ նախագահի մամուլի քարտուղարի մակարդակով, այլ ՀՀԿ խոսնակի:
Հարց է առաջանում՝ այս պետության պաշտոնական խոսափողը կուսակցական խոսնա՞կն է: Ստացվում է, որ այո: Այնպես չէ, որ Հայաստանն այդ թեմային իշխանական մակարդակով չէր անդրադարձել: Սերժ Սարգսյանը «Բլումբերգին» տված հարցազրույցում էլ նշել էր, որ իմաստ չունի բանակցելը, քանի դեռ կրակում են: Սակայն, փաստորեն, առաջին անգամ Հայաստանի երեք պայմանների մասին հայտարարվում է մի կուսակցության հավաքից հետո, կուսակցական հավաքից հետո՝ կուսակցական խողովակով, և այդ ամենից հետո իհարկե կարող ենք խոսել Հայաստանի պետական քաղաքականության մասին, ինչպես հայտնում է ՀՀԿ խմբակցության ղեկավար Վահրամ Բաղդասարյանը: Պարզապես այդ փոփոխությունը ոչ թե վերաբերում է Ղարաբաղյան խնդրում քաղաքականությանը, այլ այն բանին, որ Հայաստանի Հանրապետությունը նույնականացվում է ՀՀԿ-ի հետ, այսինքն՝ փաստացի հայտարարվում է, որ Հայաստանը միակուսակցապետություն է, որտեղ կուսակցությունն է հանդես գալիս պետական քաղաքականության մոտեցումների ազդարարումով: Հակառակ դեպքում Հայաստանի երեք պայմանների մասին պետք է հայտարարեին Սերժ Սարգսյանը կամ նրա մամուլի քարտուղարը, կամ ԱԳՆ-ն և այդ կառույցի մամուլի քարտուղարը, որևէ պետական խողովակ, ոչ թե կուսակցական խոսնակը, եթե նույնիսկ իշխող կուսակցության:
ԱՄՆ պաշտոնական տեսակետները հայտնվում են Սպիտակ տան կամ պետքարտուղարության խողովակներով, ոչ թե իշխող դեմոկրատական կուսակցության: Նույնը Ֆրանսիայում, Գերմանիայում, ամենուր, որտեղ կա պետություն: Բայց առկա իրողությունը ուղղակի չունենալով առնչություն Ղարաբաղյան խնդրում պետական քաղաքականության հետ, այդ խնդրի հետ իհարկե ունի առնչություն, և ավելի կարևոր ու մեծ ազդեցությամբ, քան կարող էր լինել ուղիղ այդ քաղաքականությանը վերաբերող որևէ քայլ: Բանն այն է, որ Ղարաբաղյան խնդրում Հայաստանի դիրքերի ամրությունը կախված է ոչ թե Հայաստանում միակուսակցապետության ամրությամբ, այլ հակառակը՝ պետական ինստիտուտների, պետական ավանդույթների, պետական կայացած համակարգի, քաղաքական համակարգի:
Ըստ այդմ, երբ Հայաստանի պայմանների մասին ազդարարվում է ոչ թե պետական խողովակով, այլ կուսակցական հարթակում, դա նշանակում է, որ Հայաստանը թուլացնում է իր դիրքը միջազգային քաղաքականության մեջ, առաջին հերթին Ղարաբաղյան հարցում: Որովհետև այդ երևույթը Հայաստանում իրողությունների խորքային ցուցիչ է: Այն դեպքում, երբ այսօր Հայաստանի ցուցիչները պետք է ցույց տային միմիայն լայնածավալ արդիականացման միտումներ, ոչ թե կուսակցական ամբողջատիրության:
Եվ հետաքրքրական է, որ դա տեղի է ունենում Սերժ Սարգսյանի և ՀՀԿ խմբակցության հանդիպմանը հաջորդող օրը, այն տեսանկյունից, որ հանդիպումն անկասկած անցել է փոխադարձ կշտամբանքների պայմաններում և ընդհանրապես այդպիսի ներիշխանական մթնոլորտում: Եվ, ամենայն հավանականությամբ, ՀՀԿ-ին հաջողվել է Սերժ Սարգսյանին պարտադրել սեփական իշխանությունը՝ թույլ չտալով, որ նա օգտվի պատերազմական իրավիճակից և հետպատերազմյան հասարակական մթնոլորտից և դուրս գա պատասխանատվությունից ՀՀԿ-ի հաշվին:
Այլ կերպ ասած՝ ՀՀԿ կուսակցական հարթակից արված հայտարարությունը ՀՀԿ-ի հաղթանակի վկայությունն է Սերժ Սարգսյանի նկատմամբ, համենայն դեպս՝ որպես ազդակ:
