Երեկ Հայաստանն ու Վրաստանն, ըստ էության, գտնվել են դիվանագիտական սկանդալի շեմին, այսպես ասած` հինգ րոպե պակաս սկանդալից: Հարավային Օսիայի լրատվամիջոցները տեղեկություն են տարածել, որ Լեռնային Ղարաբաղում հանդիպել են Հայաստանի և Հարավային Օսիայի խորհրդարանների նախագահներ Գալուստ Սահակյանն ու Անատոլի Բիբիլովը, և քննարկել են երկկողմ հարաբերություններին վերաբերող հարցեր Սկանդալից հինգ րոպե պակաս
Այդ տեղեկությունը առիթ է հանդիսացել, որպեսզի ՀՀ-ում Վրաստանի դեսպան Թենգիզ Շաումանիշվիլին այցելի Հայաստանի ԱԳՆ և փոխարտգործնախարար Սերգեյ Մանասերյանի հետ հանդիպմանը Թբիլիսիի ղժգոհությունն ու մտահոգությունը հայտնի տեղեկատվության կապակցությամբ` բացատրություն պահանջելով Երևանից: Սերգեյ Մանասերյանը, ըստ վրացական կողմի, ափսոսանք է հայտնել կատարվածի կապակցությամբ: Միևնույն ժամանակ, Վրաստանի ԱԳՆ մամուլի խոսնակը Թբիլիսիում հայտարարել է, որ տեղեկատվության հաստատման դեպքում Վրաստանն իր դիրքորոշումը կարտահայտի կատարվածի կապակցությամբ: Ավելի ուշ, ԱԺ հասարակայնության հետ կապերի բաժինը պարզաբանել է, որ Գալուստ Սահակյանի հանդիպումը Անատոլի Բիբիլովի հետ կրել է մասնավոր բնույթ: Այս հայտարարությունը, սակայն, փաստորեն չի բավարարել Վրաստանի իշխանությանը:
Վրաստանի ԱԳ նախարարություն է հրավիրվել այդ երկրում ՀՀ դեսպան Յուրի Վարդանյանը: Փոխարտգործնախարար Գիգի Գիգիաձեն Յուրի Վարդանյանին ներկայացրել է Թբիլիսիի դժգոհությունը տեղի ունեցածի կապակցությամբ` ասելով, որ դա չի բխում հայ-վրացական բարիդրացիական հարաբերության ոգուց: Միաժամանակ Գիգիաձեն ասել է, թե տարակուսելի է նաև բացատրությունը, որ հանդիպումը կրել է մասնավոր բնույթ: Նրա խոսքով, ինչպես հաղորդել է «Գրուզիա օնլայնը», Թբիլիսիի համար անընդունելի է «օկուպացիոն խամաճիկային ռեժիմի» ներկայացուցիչների հետ որևէ շփում: Յուրի Վարդանյանը, կրկին ըստ «Գրուզիա օնլայնի», ասել է, որ Երևանին կփոխանցի Թբիլիսիի դիրքորոշումը:
Այսպիսով, Երևանն ու Թբիլիսին կանգնել են դիվանագիտական լուրջ սկանդալի առաջ: Ըստ որում` ակնհայտ է, որ սրա պատճառը ՀՀ-ում է, որի խորհրդարանի նախագահը ԼՂ-ում հանդիպում է հարևան Վրաստանի համար օկուպացված տարածք դիտվող Հաուավային Օսիայի խորհրդարանի նախագահին: Դժվար է ասել, թե ինչ է մտածել Գալուստ Սահակյանը նման հանդիպումից առաջ կամ մտածե՞լ է արդյոք ընդհանրապես: Եվ ընդհանրապես, եղե՞լ է նրա շուրջը կամ նրանց կոմունիկացիոն որևէ ձևով կապի հասանելիությամբ մեկը, որն ունակ էր մտածել ու կանխել այդ քայլը կամ մեղմ ասած` քայլը:
Եվ եթե անգամ հնարավոր լինի խուսափել արդյունքում հայ-վրացական սկանդալից, նստվածքը, ինչպես ասում են, դեռ երկար կմնա: Եվ սա այն պատճառով, որ ինչ-որ մեկը երկար չի մտածել այն մասին, թե նման հանդիպումով ինչ հարվածի տակ են հայտնվում հայ-վրացական հարաբերությունները: Թե ինչ կարևորություն ունեն ՀՀ համար այդ հարաբերությունները, երևի թե ավելորդ է բացատրել անգամ միջին դպրոցական տարիքի երեխաներին: Իսկ միգուցե նաև ինչ-որ մեկը ոչ թե երկար չի մտածել, այլ բավական երկար են մտածել հայ-վրացական հարաբերությունները լարելու ձևերի շուրջ և վերջապես գտել այն:
Իսկ որ հայ-վրացական կայուն ու բարեկամական հարաբերությունները հանգիստ չեն տալիս մի շարք ռազմավարական հակառակորդների ու ռազմավարական բարեկամի, վաղուց հայտնի իրողություն է, և այս առումով, եթե առաջնորդվենք քրեաիրավական հայտնի տրամաբանությամբ, ապա երկար պետք չի լինի փնտրել նրան կամ նրանց, ում կարող էր ձեռնտու լինել կատարվածը:
