«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է Արևելյան հարևանության քաղաքականության Հունգարիայի դեսպան Գաբոր Բրոդին:
-Պարոն Բրոդի, Եվրոպական միության և Հայաստանի Հանրապետության պատվիրակությունները պետք է հանդիպեն Բրյուսելում առաջիկայում՝ հստակեցնելու ապագա համագործակցության մակարդակին վերաբերող հարցեր, երբ Հայաստանն արդեն ստորագրել է ԵՏՄ-ին միանալու մասին պայմանագիրը: Ի՞նչ փաստաթուղթ կարող է ունենալ Հայաստանը ԵՄ-ի հետ, ի՞նչ մակարդակի հարաբերություններ:
-Ես տեսնում եմ, որ ԵՄ-ն բաց է պահում Հայաստանի համար հարաբերությունների բոլոր տարբերակները: Մենք հարգում ենք ՀՀ իշխանությունների ինքնիշխան որոշումը, և ես կարծում եմ, որ եթե ՀՀ իշխանությունները որոշեն շարունակել հարաբերությունները արդեն իսկ եղած բանակցությունների արդյունքների վրա, ապա կարող ենք ձևավորել նոր համաձայնագիր: Հիմքում անպայման չէ, որ լինի քաղաքական համագործակցությունը, կարող է լինել ոլորտային համագորակցություն, փոխանակումներ և այլն: Անկեղծ ասած, այս այցի նպատակն է հասկանալ, լսել ՀՀ կառավարությանը, լսել քաղաքացիական հասարակությանը, ուսանողներին և հասկանալ իրավիճակը:
– Հայաստանն ուզում է շարունակել քաղաքական համագործակցությունը, սակայն Հայաստանը կախյալ է ներկայիս Ռուսաստանից, որն ուկրաինական օրինակով ապացուցեց, որ պատրաստ է հարցերը լուծել կոշտ ուժի կիրառմամբ: ԵՄ-ն կաջակցի՞ Հայաստանին այդ կախվածությունից ազատվելու և ԵՄ-ի հետ ազատ հարաբերություններ կառուցելու ճանապարհին:
-Մենք իհարկե սխալներ թույլ տվեցինք: Դա պատմական սխալ էր, գուցե, որովհետև որևէ մեկը չէր մտածի, որ Ասոցացման համաձայնագիրը ստորագրելու հարցն այսքան լուրջ խնդիր կդառնա, որ Ուկրաինայում մարդիկ դուրս գան փողոց և պահանջեն նախագահից ստորագրել: Մի քանի ամիս առաջ ես չէի պատկերացնի, որ նման զարգացումներ են հնարավոր. սա չէր ԵՄ-ի ցանկությունն ու մտադրությունը: ԵՄ-ն ցանկանում էր ԱլԳ բոլոր անդամ երկրների հետ սերտ համագործակցություն ունենալ: Բայց եթե Ուկրաինայի ժողովուրդը պատմական ընտրություն է կատարել, մենք պետք է հարգենք այդ որոշումը և հետևողական իրականացնենք այդ ընտրությունը: Ուկրաինան չպետք է որոշում կայացներ համագործակցել կա՛մ Ռուսաստանի հետ, կա՛մ ԵՄ-ի, քանի որ ԵՄ-ն ինքն է ցանկանում Ռուսաստանի հետ համագործակցել տնտեսական և քաղաքական ոլորտներում: Երկարաժամկետ ապագայում ես վստահ եմ, որ մենք միասին կարող ենք լուծել բոլոր քաղաքական խնդիրները, որ և՛ հօգուտ Ռուսաստանի է, և՛ ԵՄ-ի, և՛ գործընկեր երկրների: Սա է մեր նպատակը, որի համար աշխատում ենք:
-Մի շարք փորձագետներ պնդում են, որ Ռուսաստանը մարտահրավեր է նետում արևմտյան կառույցներին՝ փորձելով ձևավորել դրանց հակակշիռն իր ազդեցության գոտում: Ի՞նչ եք մտածում այս մասին:
-Ասոցացման համաձայնագիրը ԵՄ անդամակցություն չէ, սա որևէ կապ չունի անդամակցության հետ, ՆԱՏՕ-ի հետ կապ չունի: Ես կառաջարկեի, որ եթե կա նման վախ, ապա դա վերանա, քանի որ իրատեսական չէ: Այս իրավիճակը մարտահրավեր է թե՛ ՌԴ-ի և թե՛ ԵՄ-ի համար, և լիահույս եմ, որ մենք քաղաքական լուծում կգտնենք: Լուծումը հետևյալն է, որ Ուկրաինան գնա իր ինքնիշխան որոշման ճանապարհով, Հայաստանը գնա իր ինքնիշխան որոշման ճանապարհով, Ռուսաստանը կարող է ԵՄ-ի հետ ունենալ սերտ առևտրական, տնտեսական և քաղաքական հարաբերություններ: Ես սրան եմ հավատում, և մենք պետք է աշխատենք այս ուղղությամբ:
