ՌԴ նախագահ Դմիտրի Մեդվեդևը երեկ մի շարք հայտարարություններ է արել Եվրոպայում ամերիկյան հակահրթիռային պաշտպանության համակարգի վերաբերյալ, որոնց մեջ պարունակվում են սառը պատերազմի հնարավոր վերադարձի նախանշաններ և ակնարկներ: Մասնավորապես, Մեդվեդևը մտահոգություն հայտնելով ՀՀՊ ամերիկյան ծրագրի առաջխաղացմամբ, հայտարարել է, որ դրա անցանկալի շարունակության դեպքում Ռուսաստանը դուրս կգա ռազմավարական հարձակողական սպառազինությունների մասին ռուս-ամերիկյան պայմանագրից:
Մեդվեդևը նաև հայտարարել է, որ պաշտպանության նախարարությանը հրահանգել է գործի դնել Կալինինգրադի ռադիոլակացիոն կայանը, ինչպես նաև ուժեղացնել միջուկային օբյեկտների պաշտպանությունն ու նաև հրթիռային զինուժը համալրել այնպիզի զինատեսակներով, որոնք կարողանում են շրջանցել հակահրիթռային պաշտպանության համակարգերը: Այդպիսով, Եվրոպայում ՀՀՊ համակարգի տեղակայման մասին ԱՄՆ ծրագրի ղջ ընթացքում Ռուսաստան դեռ երբեք հանդես չէր եկել նման կոշտ հայտարարությամբ և սպառնալից տոնով:
Ըստ երևույթին ԱՄՆ ՀՀՊ տեղակայումը Եվրոպայում մտել է բավական առարկայական փուլ, կամ էլ բավական առարկայական փուլ են մտել Սիրիայի կամ Իրանի հանդեպ արևմտյան ծրագրերը, ինչին Ռուսաստանը զգալով, որ չի կարողանալու հակադրվել դիվանագիտական ճանապարհով, փորձում է հակադրվել ՀՀՊ առիթով շանտաժներ անելով: Ամեն դեպքում, ռուս-ամերիկյան հարաբերությունը կարծես թե կարող է բավական լարվել, մինչև անգամ հասնելով նախասառըպատերազմական մի շեմի:
Իսկ այդ իրողությունը բավական լուրջ խնդիրներ կարող է առաջ բերել Հայաստանի համար, որը պարտավոր է ուղղակի պահպանել մեղմ ասած նորմալ հարաբերություններ թե՛ Միացյալ Նահանգների, թե՛ Ռուսաստանի հետ: Մինչդեռ այդ երկրների միջև լարումը կարող է անդրադառնալ նաև Հայաստանի հանդեպ նրանց վերաբերմունքին, երբ ԱՄՆ կարող է բավական խանդոտ լինել հայ-ռուսական, իսկ Ռուսաստանն էլ հայ-ամերիկյան հարաբերությունների հանդեպ:
Այդ պայմաններում, անկասկած է, որ Հայաստանի համար միակ երաշխավորված և հուսալի տարբերակը կարող է լինել այն, որ երկիրը ներքին բարեփոխումների միջոցով կարողանա հասնել այնպիսի վիճակի, երբ հնարավորություն կունենա իրեն վերաբերող հարցերում դրսևորել առավելագույն ինքնուրույնություն և ինքնիշխանություն, թե՛ ԱՄՆ, թե՛ Ռուսաստանի ձեքին չծառայելով որպես գործիք մյուսի դեմ, կամ որպես մանրադրամ:
Եթե ռուս-ամերիկյան լարումը հասնի կրիտիկական աստիճանի, ապա Հայաստանի համար դա իսկապես լուրջ մարտահրավեր է և այդ դեպքում պարզապես արկածախնդրություն կլինի ներքին բարեփոխումների ճանապարհի փոխարեն լարախաղացության ավանդական ճանապարհը ընտրելը, կամ ժամանակ ձգելու ավանդական մարտավարությունը կիրառելը, երբ հույսը կդրվի այն բանի վրա, որ սառը հարաբերությունները Ռուսաստանի և ԱՄՆ-ի միջև կրկին կջերմանան: Իհարկե, Խորհրդային Միության փլուզումից հետո ռուս-ամերիկյան հռետորաբանությունը մշտապես վայրիվերումներով է առաջ գնացել, բայց դա այն դեպքն է, երբ Հայաստանը պետք է պատրաստ լինի ցանկացած զարգացման և որևէ դեպքում չգա անակնկալի:
