«Առաջին լրատվական»-ի հարցերին պատասխանել է Լոս Անջելեսի Իրանահայ միության նախագահ Թոմիկ Ալեքսանյանը
–Պարոն Ալեքսանյան, վիճակագրությունը ցույց է տալիս, որ այս տարվա առաջին եռամսյակում արտերկրից Հայաստան ֆիզիկական անձանց կողմից դրամական հոսքերն աճել են: Մասնավորապես, ԱՄՆ–ից Հայաստան է ուղարկվել մոտ 118 մլն դոլար՝ 55 մլն դոլարով կամ 87.2%-ով ավելի, քան նախորդ տարվա նույն եռամսյակում: Ձեր կարծիքով՝ ինչո՞վ է սա պայմանավորված:
-Առաջին տարիներին, երբ ստեղծեց «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամը, նպատակն այն էր, որ մի քանի տարվա մեջ ներդրումները պետք է մի քանի հարյուր միլիոնի հասնեին, բայց հետո դրությունը փոխվեց, մենք փոխանակ վեր բարձրանայինք, ցած իջանք: Ժողովրդի հավատը հիմնադրամի նկատմամբ ինչ-որ առումով սասանվեց: 2020-ին պատերազմով պայմանավորված դրամական հոսքերի մեծ աճ ունեցանք, մոտ 200 մլն դոլար ուղարկվեց հիմնադրամին: Դա կարող եմ ասել՝ զարթոնք էր: Օրինակ, իմ աղջիկը, որ երբեք Հայաստան դրամ չէր ուղարկում, պատերազմի օրերին ինձ ասաց՝ պապա, ժամանակն է, որ Հայաստանին պետք է օգտակար լինենք: Տղաս ու աղջիկս ամեն մեկը 10 հազարից ավելի նվիրատվություն արեցին: Եվ սա բացառիկ դեպք չէ, բոլոր երիտասարդների մեջ այդ զարթոնքը կար: Ես գիտեմ, որ այդ օրերին 30-35 տարեկան հայ երիտասարդներ հավաքվել էին ռեստորաններից մեկում և մեկ գիշերվա մեջ նրանց հաջողվել էր հավաքել 20 մլն դոլար: Սա աննախադեպ բան էր, որովհետև Թելեթոնների ժամանակ մեր շրջանից առավելագույնը նվիրաբերությունները 700-800 հազար դոլարից չէր անցնում: բայց սա ի՞նչ կապ ունի 2021 թվականի առաջին եռամսյակի հետ: Իմ մտերիկ ընկերներից մեկը հիմնադրամի մասնաճյուղերից մեկում է և երբ իր գրասենյակ գնում եմ, այնտեղ հերթ է միշտ լինում, մարդիկ հերթ են կանգնում փող ուղարկելու համար: Սրա բացատրությունն այն է, որ այս արհավիրքից հետո, երբ մարդիկ չէին կարողանում գնալ Երևան, իսկ նրանցից շատերը բարեկամներ, հարազատներ ունեն Հայաստանում, այդ ժամանակ սկսեցին փող ու ծանրոցներ ուղարկել, անհավատալի չափերով: Շուրջ երեք անգամ ծավալներն աճել են: Այստեղի հայերը տեսնելով, որ պատերազմից հետո Հայաստանի ժողովուրդը նեղ վիճակում է սկսեցին և փողով օգնել, և ծանրոցներով: Ընկերս ինձ ասաց, որ այդ թափն ու ծավալները երկու ամիս առաջվանից կամ չեն փոխվել, կամ նունիսկ ավելացել են: Քանի որ Հայաստանում ամեն բան թանկացել է, դա նշանակում է, որ ավելի շատ դրամ պետք է իրենց ուղարկել: Ամփոփելով կարող եմ ասել, որ պատերազմից հետո մարդիկ սկսեցին շատ օգնություն ու դրամ ուղարկել ու հիմա սովորել են դրան:
Ինչպե՞ս եք գնահատում Հայաստանում ընթացող ներքաղաքական զարգացումները: Կարծիք կա, որ նախկինների ակտիվացումը, մասնավորապես ՀՅԴ-ի՝ Ռոբերտ Քոչարյանին միանալն ամբողջովին հեղինակազրկում է Դաշնակցությաը: Դուք ի՞նչ կարծիք ունեք:
Ես ամեն օր առանց չափազանցության, 2-3 ժամ հետևում եմ Հայաստանում տեղի ունեցող իրադարձություններին: Ես Հայաստանի բոլոր նախագահների հետ աշխատել եմ, բոլորի կողմից շնորհակալագրեր ունեմ, այդ թվում Ղարաբաղի նախագահից: Շատ կապված եմ Եկեղեցուն և երբ քարկոծում են եկեղեցուն, դա ինձ նեղացնում է: Բայց ի տարբերություն այստեղի հայության մեծամասնության, որոնք Հայաստանից են, մենք՝ պարսկահայերս, մի փոքր տարբեր տեսակետ ունենք, մենք այդքան շուտ չենք ոգևորվում ամեն բանից: Մենք ներքաղաքական կյանքին փորձում ենք չխառնվել, քանի որ համարում ենք, որ դա Հայաստանի ժողովրդի որոշելիքն է։ Մենք պետք է հասնենք նրան, որ Սփյուռքը Հայաստանի խորհրդարանում պատգամավոր ունենա, և երբ հայրենիքը մեր կարիքն ունենա, կարողանանք մեր կարողության չափով օգնել։
Երկրորդ՝ մենք մտահոգ ենք, որովհետև օլիգարխները շատ են, կոռուպցիայի դեմ պայքարը ուժեղ չէ: Մենք ուզում ենք, որ Սփյուռքում ապրող 7-8 միլիոն հայերը պառլամենտում ունենան իրենց ներակայացուցիչները, տարին մեկ համագումար անենք, և կարողանանք մեր ժողովրդի կողքին լինել։
Բայց ասենք, սա ավազակ է, գող է և այլն։ Եվ վերջապես հազար տարի հետո մենք ղեկավար ընտրեցինք, որը մեզ պետք է ծառայի։
Ինչպես են մարդիկ այդ դրամը որ գալիս է, ըստ մեր վկայությամբ տեսնու եմ, որ 2020-ից սկսել են հայրենիքով ավելի հետաքրքրվել։ Ես երբեք չեմ մտածում , որ Հայաստանում բան կանեմ, 15000 դոլար փոխանցել եմ, 20000 էլ եմ տալու, տուն կառնեմ, մի կարիքավոր կապրի, և ես ու իմ ընատնքի անդամները հիմա ավելի շատ ենք գումար ուղարկում, քան երկու տարի առաջ էր։
