Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը միջազգային հանրությանը կոչ է արել օգնություն ցուցաբերել Լեռնային Ղարաբաղում հումանիտար խնդիրների լուծման հարցում: Պուտինն այս մասին հայտարարել է Դավոսի համաշխարհային տնտեսական համաժողովում ունեցած ելույթի ժամանակ։ Նա հիշեցրել է, որ Լեռնային Ղարաբաղի վերաբերյալ Ռուսաստանի, Ադրբեջանի և Հայաստանի ղեկավարների եռակողմ հայտարարությունը հետևողականորեն իրականացվում է:
«Հաջողվել է դադարեցնել արյունահեղությունը, դա ամենակարևորն է, հասնել լիակատար հրադադարի և սկսել կայունացման գործընթացը։ Այժմ միջազգային հանրության և, անկասկած, ճգնաժամի լուծմանը մասնակցած երկրների առջև խնդիր է դրված օգնություն ցուցաբերել տուժած շրջաններին, փախստականների վերադարձի հետ կապված հումանիտար խնդիրների լուծման, ավերված ենթակառուցվածքի վերականգնման, պատմական, կրոնական և մշակութային հուշարձանների պաշտպանության ու վերականգնման հարցում», – ասել է Պուտինը:
Նրա խոսքով ՝ Մոսկվան ակտիվ միջնորդական ջանքեր է գործադրել Լեռնային Ղարաբաղի շրջանում զինված հակամարտությունը դադարեցնելու համար։ «Մենք ձգտում էինք հետևել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի, մասնավորապես, համանախագահների՝ Ռուսաստանի, ԱՄՆ-ի և Ֆրանսիայի միջև ձեռք բերված պայմանավորվածություններին»,- նշել է Պուտինը։
«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում «Հելսինկյան նախաձեռնություն-92» Լեռնային Ղարաբաղի կոմիտեի համակարգող, խաղաղության և մարդու իրավունքների միջազգային մրցանակների դափնեկիր Կարեն Օհանջանյանը, անդրադառնալով այս հայտարարություններին, հիշեցրեց, որ մեր գործակալությանը տված իր բազմաթիվ հարցազրույցներում ինքն անընդհատ շեշտել և շեշտում է, որ Լեռնային Ղարաբաղում պատերազմը սանձազերծված էր Ադրբեջանի, Թուրքիայի կողմից՝ Իսրայելի, Բելառուսի, Ուկրաինայի և Իրանի մասնակցությամբ: Այն խոշոր պլանային ռազմական գործողություն էր, որը մշակվել է Ռուսաստանի գլխավոր շտաբի կողմից և իրականացվել է Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարարության քաղաքական աջակցությամբ. «Երեք նախագահների հայտարարությունը հայ ժողովրդի դեմ ամենամեծ ռազմական հանցագործության գագաթնակետն է, որում գլխավոր դերը խաղում է Ռուսաստանը: Միևնույն ժամանակ, Ռուսաստանը ոչ մի նոր բան չի հնարել, պարզապես պատմության արխիվից հանել է ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման տարբերակները և ընտրել դրանցից ամենավատը»։
Ըստ Օհանջանյանի՝ Լեռնային Ղարաբաղում տեղի է ունեցել Ռուսաստանի զինված ուժերի ռազմական միջամտություն՝ շրջանցելով բոլոր միջազգային միջկառավարական հաստատությունները, որոնք բացառիկ իրավունք ունեին ղարաբաղյան հակամարտության լուծման վերջնական տարբերակը ներկայացնելու Մինսկի խորհրդաժողովին. «Ռուսաստանը և նրա դաշնակիցները ամենից հարմար ժամանակն օգտագործեցին ռազմական ագրեսիայի համար, այն պահը, երբ աշխարհը տարված էր կորոնավիրուսով, իսկ միջազգային իրավունքի գլխավոր արբիտրը՝ ԱՄՆ-ը, զբաղված էր նախընտրական արշավով: Նշեմ, որ Ռուսաստանի իշխանությունները անթերի հաշվարկել են ռազմական գործողությունների սկսման, դրանց ավարտի և, այսպես կոչված, խաղաղապահ, բայց իրականում օկուպացիոն ուժերի հաստատումը Լեռնային Ղարաբաղում և Հայաստանում»։
Շարունակելով՝ մեր զրուցակիցն ասաց. «Ռուսաստանին թվում էր, թե իրեն հաջողվեց լուծել խնդիրը. բարոյալքվեց և կոտրվեց հայ ժողովրդի կամքը, քանդվեց Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը, Ռուսաստանը Թուրքիայից շահաբաժիններ ստացավ Սիրիայի, Լիբիայի և ամբողջ Մերձավոր Արևելքի հարցի շուրջ: Բայց Ռուսաստանը սխալ է հաշվարկել մի բան՝ թերագնահատել է ԱՄՆ-ի և Ֆրանսիայի և ամբողջ արևմտյան աշխարհի ճնշումն ու համառությունը, որոնք կատարվածը գնահատում են որպես Լեռնային Ղարաբաղի վերաբերյալ բոլոր միջազգային պայմանագրերի կոպիտ խախտում: ԱՄՆ-ը և Ֆրանսիան, միջազգային առաջատար միջկառավարական ինստիտուտները, ի տարբերություն Ռուսաստանի, Ադրբեջանի, Թուրքիայի և Իրանի, կարծում են, որ Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդիրը հեռու է լուծված լինելուց, և այն պետք է լուծվի քաղաքական հարթության վրա, ինչը նշանակում է ինքնորոշման իրավունք։ Սա արդեն անհանգստացրել է Ռուսաստանին, որը կարող է այս կոնֆիգուրացիայում համարվել ագրեսոր։ Թե՛ միջազգային հանրությունը և թե՛ առաջին հերթին Միացյալ Նահանգներն ու Եվրամիությունը կարող են պահանջել Ռուսաստանի օկուպացիոն զորքերի դուրսբերում Լեռնային Ղարաբաղից և որոշում կայացնել դրանք փոխարինել միջազգայիններով: Ուստի Ռուսաստանը փորձում է ցույց տալ իր բաց լինելը Լեռնային Ղարաբաղի հարցում՝ միջազգային հանրությանը հրավիրելով ավելի ակտիվորեն ներգրավվել Լեռնային Ղարաբաղում մարդասիրական խնդիրների լուծման գործում: Միևնույն ժամանակ, Ռուսաստանի քաղաքական ղեկավարությունը լռում է այն փաստի վերաբերյալ, որ Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի լուծումը ոչ թե մարդասիրական հարթության մեջ է, այլ քաղաքական: Եվ նա կարծում է, որ նման առաջարկով կկարողանա երկարացնել միջազգային մակարդակով ակտիվ քաղաքական երկխոսության ժամանակը: Ռուսաստանն արդեն ստացել է կոշտ և միանշանակ ազդանշաններ ԱՄՆ-ի և Արևմուտքի կառավարությունների կողմից։ Ղարաբաղի հարցը կլուծվի քաղաքական ճանապարհով, և այն կարող է լուծվել Կոսովոյի սցենարով: Սա էր Պուտինի նման ելույթի պատճառը»։
Խոսելով այն մասին, թե ինչու հարցը Պուտինի փոխարեն չեն բարձրաձայնում ՀՀ իշխանությունները, մեր զրուցակիցն ասաց. «Ըստ երեք նախագահների հայտարարության՝ Հայաստանը լիովին կորցրել է Լեռնային Ղարաբաղի ներքին գործերին խառնվելու իրավունքը, ինչը դե յուրե պետական հանցագործ, դավաճան Նիկոլ Փաշինյանի ուսից ամբողջությամբ անցել է Ադրբեջանի իրավասության տակ։ Իսկ Լեռնային Ղարաբաղում Ռուսաստանի օկուպացիոն զորքերը կոչված են ապահովելու Ադրբեջանի իշխանության գերակայությունը Լեռնային Ղարաբաղի ողջ տարածքում: Հետևաբար Հայաստանի կառավարությունը լռում է: Լռում է նաև ժողովուրդը, որին, ըստ երևույթին, դուր է գալիս այն փաստը, որ իրենց իրավունքները ժողովրդից դուրս եկած որոշ դուսպրծուկներ փոխանցեցին այլ պետության: Ողջ հայ ժողովուրդը այժմ ցայտնոտի մեջ է, և նրանից է կախված, թե այս ամոթը կշարունակվի՞, երբ մեկ այլ պետություն իր փոխարեն որոշումներ կայացնի, թե՞ ինչ կլինի իր՝ ժողովրդի հետ: Հասել ենք այստեղ»։
