Բաքվի ղեկավար Ալիևը հայտարարել է, թե հրահանգել է «Ղարաբաղում կառուցել» երկու միջազգային օդանավակայան՝ Ֆիզուլիում և Քելբաջար-Լաչին հատվածում: Ըստ նրա՝ դա կօգնի տնտեսական զարգացմանը, տուրիզմին և այլն:
Մենք բազմիցս առիթ ենք ունեցել արձանագրելու, որ ռազմաքաղաքական ագրեսիայի ակտիվ փուլից հետո Ադրբեջանն ու Թուրքիան անցնում են Հայաստանի և Արցախի դեմ տնտեսաքաղաքական ագրեսիայի ակտիվ փուլի, այսպես ասած՝ տնտեսական պատերազմի: Այդ պատերազմում նրանք ունեն փողի առավելություն, որը փորձում են իրացնել հնարավորինս արագ: Հայաստանը պետք է անի հնարավորն ու անհնարը առավելագույնս արագ այդ խնդիրը լուծելու և մրցակցությունից հետ չմնալու, այդ պատերազմը տանուլ չտալու համար, որովհետև դրա հետևանքը լինելու է Հայաստանի ու Արցախի դեմ ռազմաքաղաքական ագրեսիայի նոր ալիքի սպառնալիքը:
Օդանավակայանների հանգամանքը ուշադրության է արժանի մեկ այլ համատեքստում: Դեկտեմբերից ի վեր ռուսական Տելեգրամ ալիքները, որոնք առնչություն ունեն այդ երկրի ուժային բլոկի տարբեր խմբերի հետ, տարածում են տեղեկություններ Ստեփանակերտի օդանավակայանի գործարկման հեռանկարի մասին: Նշվում էր դեկտեմբերի առաջին տասնօրյակը, հետո դեկտեմբերի 25-ը, այժմ խոսվում է հունվարի 10-ի մասին: 2011 թվականին կառուցված և շահագործման սպասող Ստեփանակերտի օդանավակայանի հարցը ուշադրության կենտրոնում է վաղուց, առնվազն այն պահից, երբ Սերժ Սարգսյանը 2011-ին հայտարարեց դեպի Ստեփանակերտ առաջին չվերթի առաջին ուղևորը լինելու մասին: Այդ չվերթը, սակայն, չի կայացել առ այսօր, ընդամենը այն պատճառով, որ Ադրբեջանը սպառնացել է: Համանախագահ երկրներն էլ թերևս Սերժ Սարգսյանին չեն տվել թռիչքի թույլտվություն:
Միևնույն ժամանակ, սակայն, արդեն 2015 թվականին ռուսական «Ռեգնում» գործակալության սրահում Արցախի նախագահ Բակո Սահակյանի մամուլի ասուլիսի ընթացքում գործակալությունը նրան հարց ուղղեց, թե կտրամադրե՞ն արդյոք Ստեփանակերտի օդանավակայանը դեպի Սիրիա ռուսական թռիչքների համար: Մոսկվան նոր սկսել էր Սիրիայի ռազմարշավը: Բակո Սահակյանը փորձեց հմտորեն խուսանավել «այո» կամ «ոչ» բնույթի պատասխանից, սակայն առավել ուշադրության էր արժանի հենց հանգամանքը, որ Մոսկվայում նրան տվեցին այդ հարցը, այն էլ գործակալությունից, որն այդ ժամանակաշրջանում դիտվում էր Կրեմլի համար կարծիք ձևավորողներից մեկը և գուցե Կրեմլի կարծիքի շուրջ զոնդաժ իրականացնողներից մեկը:
Ներկայումս Ստեփանակերտի օդանավակայանի հարցը հայտնվել է բոլորովին նոր ռազմաքաղաքական ստատուս քվոյի կենտրոնում, և մեծ հավանականությամբ դրա վերաբերյալ արդեն ընթանում են ռուս-ադրբեջանական քննարկումներ: Չի բացառվում, որ Մոսկվան պնդում է օդանավակայանի հարցը, ինչին ի պատասխան Ալիևը խոսում է «Ղարաբաղում իր միջազգային օդանավակայանները» կառուցելու մասին:
Միևնույն ժամանակ բաց է հարցը, թե Ստեփանակերտի օդանավակայանի գործարկումը ինչ իրավաքաղաքական հարթության վրա է լինելու: Առանց Բաքվի համաձայնության այն չի կարող դիտարկվել, այսպես ասած, միջազգային թռիչքային համակարգի մաս: Մյուս կողմից՝ Ռուսաստանին դա թերևս շատ չի էլ հետաքրքրում, քանի որ Մոսկվան Արցախը դիտարկում է գերազանցապես ռազմաքաղաքական բաստիոն, որտեղ օդանավակայանը նա դիտարկում է զուտ իր նպատակները սպասարկող ռազմաքաղաքական ենթակառուցվածք: Պետք չէ բացառել, որ Բաքուն այդ հարցում կտա լռելյայն համաձայնություն: Ռուսաստանին այս փուլում ավելին թերևս պետք էլ չէ:
Ինչ է պետք Արցախին ու Հայաստանին՝ կարծես թե քիչ է քննարկվում: Հնարավոր է Մոսկվան հավաստիացնում է, թե այս փուլում թեկուզ այդ բնույթի գործարկման հնարավորությունը առավելագույնն է, որ հնարավոր է ստանալ:
