Արցախի նախագահ Արայիկ Հարությունյանը օգոստոսի 6-ին ընդունել է Հայաստանի նախկին վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանին: Ըստ պաշտոնական հաղորդագրության՝ զրուցակիցները «անմիջական մթնոլորտում» քննարկել են սոցիալ-տնտեսական և քաղաքական հարցերի լայն շրջանակ:
Հանդիպումը հատկապես ուշագրավ է այն իմաստով, որ Հովիկ Աբրահամյանը վերջին շրջանում ակտիվ քաղաքական գործունեություն չի ծավալել, համարվում է նախկին համակարգի ներկայացուցիչ, և հասարակության շրջանակներում նրա հանդեպ վերաբերմունքն այնպիսին է, ինչպիսին որ Հանրապետական կուսակցության մյուս ներկայացուցիչների հանդեպ է։ Ի՞նչը կարող էր Հովիկ Աբրահամյանին տանել Արցախ, որտեղ վերջերս տեղի են ունեցել նախագահական և խորհրդարանական ընտրություններ, թարմացվել է քաղաքական դաշտը, և էլ ավելի մեծ փոխըմբռնում կա երկու հայկական պետությունների ղեկավարության միջև։
«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում Արցախի նախագահ Արայիկ Հարությունյանի մամլո խոսնակ Վահրամ Պողոսյանը պարզաբանեց. «Հանդիպումը եղել է Հովիկ Աբրահամյանի նախաձեռնությամբ, այն կայացել է զուտ ընկերական մթնոլորտում՝ հաշվի առնելով այն փաստը, որ Հովիկ Աբրահամյանի ու Արայիկ Հարությունյանի միջև եղել են գործընկերային հարաբերություններ։ Այն ժամանակ երբ Հայաստանում վարչապետ էր Հովիկ Աբրահամյանը, Արցախում վարչապետ էր Արայիկ Հարությունյանը, այժմ պարոն Հարությունյանը իր բոլոր գործընկերների հետ լավ հարաբերություններ է պահպանում, ու այս հանդիպումն էլ այդ համատեքստում է եղել»։
Ըստ Պողոսյանի՝ քննարկվել են շատ ընդհանուր՝ սոցիալ-տնտեսական, քաղաքական իրավիճակի հետ կապված հարցեր, որոնք համահայկական ուշադրության կենտրոնում են։
Քաղաքագետ Ռուբեն Մեհրաբյանն «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում, անդրադառնալով տեղի ունեցած հանդիպմանը, ասաց՝ անհասկանալի է, թե ինչ ընկերական հարցեր պետք է լինեն Հովիկ Աբրահամյանի ու Արցախի նոր ղեկավարության միջև. «Այդ հարցի պատասխանը պետք է ակնկալել Արցախի նախագահից, ինձ համար դա անհասկանալի է»։
Ըստ Մեհրաբյանի՝ քաղաքական իմաստով հանդիպումը որևէ նշանակություն չի կարող ունենալ՝ անկախ այն հանգամանքից, թե ինչ նշանակություն կցանկանար այդ ամենին հաղորդել ՀՀ նախկին վարչապետը, և անկախ նրանից, թե դրան ինչ բովանդակություն է հաղորդվում. «Հաշվի առնելով այն փաստը, որ շատ հարցերում գնացքն այլևս գնացած է, այս հանդիպումը չի կարող ունենալ որևէ քաղաքական ազդեցություն։ Այնուամենայնիվ, հարցեր են մնում, որոնց պատասխանը հանրությունն ակնկալում է ստանալ»։
Ինչ վերաբերում է նախկին համակարգի տարբեր ներկայացուցիչների ակտիվացման փորձերին, քաղաքագետն արձանագրում է՝ ակտիվացման ցանկություն միշտ էլ եղել է, բայց այստեղ առաջանում է հռետորական հարց. «Ակտիվանան որ ի՞նչ անեն, որովհետև հասարակությունը շատ ակտիվորեն նրանց այնպիսի մակդիրներով կպարգևատրի, որ նրանք կփոշմանեն այդ ակտիվացման համար։ Այնպես որ՝ նրանց ցանկությունը հասկանալի է, բայց իմա՞ստը»։
