«Արդեն գրեթե 20 տարվա «ավանդույթ» է՝ ամենաշատ պալատական ինտրիգները Հայաստանում հյուսվում են վարչապետի պաշտոնի շուրջ: Դա գալիս է, իհարկե, Սահմանադրությունից՝ քանի որ վարչապետին նշանակում է նախագահը, նա էլ կարող է հանել: Հետևաբար, հնարավորություն կա «նախագահի ականջին նստելու» և բողոքելու՝ «ախր, էս ի՞նչ է անում, այ շեֆ ջան»: Եվ քանի որ հիշյալ 20 տարվա ընթացքում Հայաստանի սոցիալ-տնտեսական վիճակը, մեղմ ասած, երբեք փայլուն չի եղել, նման «արդար դժգոհության» համար միշտ էլ հիմքեր կան»,- գրում է «Առավոտ»-ի խմբագիրը և հավելում.
«Բայց փորձեմ կանխատեսում անել՝ մեր կառավարությունում որևէ էական բան կփոխվի մինչև խորհրդարանական ընտրությունների ավարտը:
Տիգրան Սարգսյանի կառավարության գործունեության արդյունքները, ինչ խոսք, տխուր են՝ ի տարբերություն ներքին քաղաքական ոլորտի, որտեղ ինչ-որ չափով նշմարվում են ժողովրդավարության ծիլեր, տնտեսական բնագավառում դրական տեղաշարժեր չեն երևում: Բայց խորհրդարանական ընտրությունները հենց դրա համար էլ անց են կացվում, որպեսզի տեղի ունենան ոչ թե անձերի, այլ հայեցակարգի, գաղափարախոսության, եթե հնարավոր է՝ համակարգի փոփոխություններ: Այդ ուղղության առաջարկներն են ընտրությունների ժամանակ ներկայացնում քաղաքական ուժերը և հասարակական վստահությունը շահելու դեպքում իրականացնում են իրենց ծրագրերը: Նախապայմանը, իհարկե, դարձյալ արդար ընտրություններն են»: