Ազգային վիճակագրական կոմիտեն հրապարակել է տվյալներ և արձանագրել, որ 2019 թվականին նորանկախ Հայաստանի ամենացածր թիվն է գրանցվել՝ 2 միլիոն 965 հազար մարդ։ Ինչո՞վ է պայմանավորված բնակչության այս նվազումը․ «Առաջին լրատվական»-ի հարցին ՀՀ աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարության ժողովրդագրության բաժնի պետ, ժողովրդագրագետ Արտակ Մարկոսյանը պատասխանեց․ «1990 թվականի տվյալներով՝ Հայաստանում բնակվում էր մոտ 3 միլիոն 514 հազար մարդ, որը նորանկախ Հայաստանի պատմության մեջ ամենաբարձր ցուցանիշն է։ Նշեմ, որ 1921 թվականին, երբ մենք միանում էինք Խորհրդային միությանը, Հայաստանում ապրում էր 770 հազար մարդ, իսկ 1926 թվականին այդ թիվը հասավ 881 հազարի։ 1926-1990 ժամանակահատվածում Հայաստանի բնակչության թիվն աճել էր մոտ 4,7 անգամ։ Այո, այդ ժամանակահատվածում մենք ունեցանք բավականին լավ աճ։ Պետք է նշեմ, որ թեև հայրենադարձությունն էլ այդ ժամանակ դեր խաղաց բնակչության թվաքանակի աճի վրա, բայց հիմնականում այն պայմանավորված էր բնական աճի բարձր ցուցանիշով։
Արտագաղթը չէր սկսվել 1991 թվականին, 1980 թվականից սկսած Հայաստանն արդեն միգրացիոն բացասական սալդո ցույց տվող երկիր էր։ Այսինքն՝ արտագաղթն արդեն սկսել էր, և անկախ նրանից՝ Խորհրդային միությունը կփլուզվեր, թե ոչ, այն շարունակվելու էր, քանի որ Հայաստանում եղած աշխատատեղերը չէին բավարարում այն մարդկանց, որոնք մտնում էին աշխատաշուկա։ Այսինքն՝ մենք 1950-60-ական թվականներին ունեցել ենք բավականին բարձր ծնելիություն, և այդ թվականներին ծնված մարդիկ 1980-ականներին մտան աշխատաշուկա, սակայն աշխատատեղերն արդեն քիչ էին ստեղծվում, և երիտասարդությունը սկսել էր Հայաստանից հեռանալ Խորհրդային միության այլ հանրապետություններ»։
Մանրամասները՝ տեսանյութում։
