Վաշինգտոնում հանդիպել են Ռուսաստանում ԱՄՆ նոր նշանակված դեսպան Սալիվանն ու ԱՄՆ-ում Ռուսաստանի դեսպան Անտոնովը: Նրանք, ըստ հաղորդագրության, քննարկել են երկու երկրների հարաբերությանն առնչվող հարցեր: Այդ հանդիպումը հատկապես հետաքրքիր է նախօրեին Ռոթեզ գործակալության տարածած տեղեկության ֆոնին, ըստ որի ՌԴ նախագահ Պուտինը հեռախոսազրույց էր ունեցել ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփի հետ և դրա ընթացքում շնորհակալություն հայտնել տոնական օրերին ծրագրվող խոշոր ահաբեկություն կանխելու հարցում ԱՄՆ աջակցության համար: Տեղեկատվության համաձայն, ԱՄՆ հատուկ ծառայությունները Սանկտ-Պետերբուրգում տոնական օրերին ծրագրվող խոշոր ահաբեկության մասին տեղեկատվություն էին փոխանցել Ռուսաստանի իրավապահներին, ինչի շնորհիվ ձերբակալվել են ծրագրվող ահաբեկության կազմակերպիչները՝ երկու ռուսաստանցի:
Ահա այդ ֆոնին, Վաշինգտոնում ՌԴ ու ԱՄՆ դեսպանների հանդիպումն ու քննարկումը ստանում են հետաքրքիր երանգ, եթե իհարկե ռուս-ամերիկյան հարաբերությունն իր բազմաշերտ դրսևորումներով կարող է ունենալ նաև ոչ հետաքրքիր երանգ կամ դրվագ: Միևնույն ժամանակ, տեղի ունեցող շփումները ուշագրավ են երկու հանգամանքի ֆոնին: Միացյալ Նահանգներում սպասվում է նախագահական բավականին թեժ ընտրարշավ, այն էլ զուգահեռ տեղի ունեցող Թրամփի Իմպիչմենտի ֆոնին, որքան էլ Սենատում դրա հաստատումը համարվում է գրեթե անհավանական, և Ռուսաստանում ՌԴ նախագահ Պուտինի հեռանալու հավանականության մասին ավելի հաճախ հնչող գնահատականների:
Ընդ որում, դրանք գալիս են նույնիսկ իշխանական համարվող աղբյուրներից: Այն, որ Ռուսաստանում իշխանափոխությունը դառնում է ավելի ու ավելի անխուսափելի մի հրամայական, վկայում է Ռուսաստանում կյանքի որակը, որը Սանկտ-Պետերբուրգից և Մոսկվայից բացի, արձանագրում է տոտալ անկում: Միևնույն ժամանակ, Ռուսաստանին թելադրվում է արտաքին հարաբերությունների այնպիսի տեմպ, որը պահանջում է ավելի ու ավելի ռեսուրսներ: Իսկ ռեսուրսները նվազում են պատժամիջոցների պատճառով: Այդպիսով, ցայտնոտից դուրս գալու տարբերակ է մնում Պուտինի հեռանալը, կամ համեմատաբար կառավարելի և կանխատեսելի տարբերակ:
Ամբողջ խնդիրն այն է սակայն, որ իրավիճակը երկրում ու երկրի շուրջ այնպիսին է, որ ՌԴ նախագահ Պուտինը անգամ իր հեռանալու հարցն ի զորու չէ լուծել առանց խոշոր աջակցության: Մնում է ընտրել՝ աջակցություն Արևելքից՝ Չինաստանից, թե՝ Արևմուտքից: Պուտինն ըստ ամենայնի ընտրում է Արևմուտքը, որովհետև Չինաստանի պարագայում ակնհայտորեն տեղի է ունենում ռուսական տարածքների էքսպանսիա, որը անկասելի է առանց արևմտյան աջակցության: Ի տարբերություն Պեկինի՝ որը ուղղակի քայլ առ քայլ, տարածք առ տարածք զրկում է Մոսկվային խաղի հնարավորությունից, Արևմուտքը ՌԴ-ին առաջարկում է դեր, պարզապես խաղի իր կանոնների շրջանակում: Ի դեպ, դեր այդ թվում նաև Կովկասում, բայց Հայաստանի, ոչ թե Թուրքիայի խաղընկերությամբ:
