Ռուսաստանաբնակ միլիարդատեր, «Տաշիր-Գրուպ» ընկերության նախագահ Սամվել Կարապետյանի եղբորորդուն՝ Նարեկ Կարապետյանին, մեղադրանք է առաջադրվել առանձնապես խոշոր չափերով շորթում կատարելու հոդվածով: Նրա նկատմամբ խափանման միջոց է ընտրվել ստորագրությամբ չհեռանալը: Նարեկը Հանրապետական խմբակցության նախկին պատգամավոր, Սերժ Սարգսյանի աշխատակազմի նախկին ղեկավար Կարեն Կարապետյանի որդին է: Հեղափոխությունից հետո ընտանիքով Հայաստան տեղափոխված 30-ամյա գործարար Վահե Պարազյանն այս գործով տուժող է ճանաչվել:
Այնքան էլ համարժեք չէ անդրադառնալ քրեական գործի մանրամասներին, մանավանդ, որ դրա գրեթե բոլոր դրվագների մասին հնչում են հակասական, իրարամերժ գնահատականներ։
Սամվել և Կարեն Կարապետյանների ընտանիքը՝ թեև նախկին համակարգի հետ ունեցած սերտ առնչություններին, հանուն արդարության՝ անցած տարիներին ներքաշված չի եղել մեծ սկանդալների, քրեական աղմկոտ իրադարձությունների մեջ։ Սամվել Կարապետյանը համարվել է օլիգարխիայի, այսպես ասած, խոշոր խաղացող՝ իր ունեցած ֆինանսական մեծ կարողությունների, ինչպես նաև այն բանի շնորհիվ, որ կարևոր դեր է ունեցել հայ-ռուսական հարաբերություններում։
Թավշյա հեղափոխությունից հետո Սամվել Կարապետյանի ֆինանսական ռեսուրսները չպակասեցին, սակայն էապես նվազեց նրա դերակատարությունը Հայաստանի տնտեսաքաղաքական համատեքստում։ Այդ իրողությունների դաշտում ուշագրավ էր նրա ու Նիկոլ Փաշինյանի՝ վերջերս տեղի ունեցած հանդիպում-զբոսանքը, որի բովանդակության մասին հնչել են հնարավոր բոլոր վարկածները։ Դժվար է ասել՝ Փաշինյան-Կարապետյան հանդիպումը կամ դրա բովանդակությունն ու արդյունքներն ինչ կապ ունեն «Տաշիր գրուպի» սեփականատիրոջ եղբորորդուն առաջադրված մեղադրանքի հետ։ Համենայնդեպս, նույնիսկ հեղափոխությունից հետո Հայաստանում գործել է մի տրամաբանություն, որ իրավապահ մարմինները կոնկրետ մարդկանց քրեական բարքերը հիշել են, երբ նա որևէ առումով հայտնվել է իշխանության տեսադաշտում։ Իհարկե, այստեղ ճշմարտանման կարող են լինել տարբեր վարկածներ՝ թե՛ այն, որ իշխանությունն ինչ-որ բան է հասկացնում աշխարհի ամենահարուստ հային, և թե՛ այն, որ քրեական պատմությունն ինքնին գոյություն ունի ու, որպես գործոն, կարող է ազդել Փաշինյանի թիմի ու «Տաշիր գրուպի» սեփականատիրոջ հարաբերությունների կամ դրանց նոր համատեքստի ձևավորման վրա։
Մյուս կողմից՝ հայ-ռուսական հարաբերությունների նախկին տրամաբանությունն այլևս չի գործում, և շատ հնարավոր է, որ այս գործը դրա հետևանքներից մեկն է ու լարվածության կամ հարաբերությունների պարզաբանման նոր առիթ դառնա Երևանի ու Մոսկվայի միջև։
Շատերն ասում են նաև, որ աղմկոտ գործով տուժող Վահե Պարազյանն ու նրա ընտանիքի այլ անդամներ ևս տարբեր մութ պատմությունների ու քրեական գործերի մեջ են ներգրավված Ռուսաստանում, ու չի բացառվում, որ մեր երկիրն ընդամենը դարձել է, այսպես կոչված, ռուսական քրեական կամ բիզնես «ռազբորկաների» աշխարհագրական թատերաբեմ։
Եվ վերջապես՝ խնդիրը դիտարկելի է, այսպես կոչված, արժեքային միջավայրում։ Նոր համակարգը Հայաստանում քաոտիկ ինքնահաստատման ճանապարհին է, իսկ հին համակարգը ու դրա հետ ուղղակի կամ անուղղակի կապված սեգմենտներն ապրում են հին իներցիայով։ Ահա այս կոնտրաստը կարող է ծնել հակադրության լոկալ դրսևորումներ, ինչպիսին է այս քրեական դրաման՝ իր իրավական հետևանքներով։
