Սերժ Սարգսյանի հրաժարականից անցել է մեկ տարի: Այսօր գրեթե բոլոր լրատվական հոսքերում անդրադառնում են օրվա այդ իրադարձություններին, փորձեր են արվում մեկ տարվա հեռվից հասկանալ և գնահետել կատարվածի պատմականությունը:
Ինչպե՞ս կդասավորվեր Հայաստանի ճակատագիրը, եթե չլիներ 2018 թվականի ապրիլի հեղափոխությունը և իշխանափոխությունը: Հեղափոխությունն օգնե՞ց խուսափել այնպիսի ցնցումներից, որոնք կարող էին ճակատագրական լինել Հայաստանի համար:
Թեմայի շուրջ «Առաջին լրատվական»-ի հետ քննարկմանը մասնակցեցին «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր Գայանե Աբրահամյանը, հրապարակախոս Հրանտ Տեր-Աբրահամյանը և հանրային հարաբերությունների մասնագետ Արամազդ Ղալամքարյանը:
Ինչո՞ւ 2018թ. ապրիլը դարձավ թավշյա հեղափոխության համար նպաստավոր: Ի պատասխան այս հարցի՝ Գ. Աբրահամյանը նկատեց, որ երբևէ չէր եղել իրավիճակ, երբ որևէ իշխող ղեկավար հավակներ երրորդ անգամ երկրի բարձրագույն պաշտոնը զբաղեցնել, այսինքն՝ ընտրվում էր բացարձակ ոչ ժողովրդավարական ճանապարհ. «Մինչ այդ եթե կային իմիտացիոն ժողովրդավարական տարրեր, սա արդեն հստակ ուղերձ էր, որ այլևս Հայաստանը չի լինելու ժողովրդավարական երկիր: Սա արժեքային հարց էր, և դա էր պատճառը, որ այն այդպիսի բուռն արձագանք և ժողովրդականություն ունեցավ»: Հ. Տեր-Աբրահամյանը հավելեց, որ թավշյա հեղափոխության առիթն իսկապես այն էր, որ ժողովուրդը չհանդուրժեց Ս. Սարգսյանի երրորդ ժամկետի կառավարումը:
Ա.Ղալամքարյանի դիտարկմամբ՝ թավշյա հեղափոխության իրականացմանը նպաստեցին նաև նոր՝ ապաքաղաքական սերնդի հայտնվելը դաշտում և սոցցանցերում կիրառվող մեթոդները, որոնք հնարավորություն տվեցին ցանցային պայքար մղել: Գ. Աբրահամյանն ընդգծեց, որ ուղիղ եթերը կանխեց բռնի ուժի կիրառումը:
Քննարկման մասնակիցների դիտարկմամբ՝ ապրիլյան պատերազմից հետո, ի դեմս Ս. Սարգսյանի, ժողովուրդը մերժեց ամբողջ համակարգը: Հ. Տեր Աբրահամյանի կարծիքով՝ 2016թ. Հայաստանում արմատապես ինչ-որ բան փոխվեց: Նրա խոսքով՝ ժողովուրդը միշտ ընդդիմադիր է եղել, բայց ցույց տվեց իր ազգային հավատարմությունը պետությանը, և նախորդ իշխանությունը եզակի շանս ուներ, բայց պահը բաց թողեց. 2016թ ապրիլյան պատերազմից հետո ժողովրդական ոգևորությունը չվերածեց նոր որակի:
Գ. Աբրահամյանի կարծիքով՝ ապրիլյան պատերազմից հետո մարդիկ հասկացան, որ կոռուպցիան կյանք արժեցող երևույթ է և դուրս եկան նաև կոռուպցիայի դեմ պայքարի:
Տեր- Աբրահամյանը հավելեց նաև, որ Ս. Սարգսյանի կողմից Մարտի 1-ի հիշատակումը հասարակության մեծ մասը ընկալեց որպես սպառնալիք, և դա նույնպես մեծ ազդեցություն ունեցավ հասարակության վրա և կայծ հանդիսացավ հեղափոխության համար:
Ա. Ղալամքարյանի դիտարկմամբ՝ Սերժ Սարգսյան-Նիկոլ Փաշինյան հանդիպումը պահանջված էր. «Մոտենում էր ապրիլի 24-ը, և կարող էին անցանկալի զարգացումեր լինել: Ս. Սարգսյանը զգում էր, որ համաժողովրդական էներգիան կարող էր դուրս գալ վերահսկողությունից: Երկխոսության կարիք կար. գուցե դա փորձ էր երկարաձգելու իշխանությունը, բայց շանտաժային տարբերակը չանցավ»:
Մանրամասն՝ տեսանյութում:
