Համընդհանուր զորակոչի գաղափարը նոր չէ: Այդ մասին «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց Գերագույն խորհրդի պատգամավոր Ազատ Արշակյանը՝ անդրադառնալով «Զինվորական ծառայության և զինծառայողի կարգավիճակի մասին» օրենքով նախատեսված փոփոխություններին և «Հանուն գիտության զարգացման» նախաձեռնության անդամների հայտարարությանը ակադեմիական տարկետման փոփոխությունների վերաբերյալ:
«1997թ-ին այդպիսի լուրջ քննարկում է եղել, խնդիրը մտել է ԱԺ: Այն ժամանակվա ԱԺ-ում կրթության նախարարը և պաշտպանության նախարարը բանավեճի կողմեր էին: Եթե հիմա նախաձեռնության անդամները այդ երկուսին էին դիմել նամակով, դա արդեն տակտիկական սխալ է. նրանցից մեկի հետ պիտի դիմեին մյուսին: Օրինակ՝ 1997 թ-ին կրթության նախարարը, ԱԺ-ում ներկայցված ուժերի մի մասի հետ միասին, դեմ էր պաշտպանության նախարարի առաջարկությանը: Այն ժամանակ ոչ թե 140 ուսանող, հավակնոտների մասին էր խոսքը, այլ 300-ից ավելի: Շատ հետաքրքիր էր, այնպես ստացվեց, որ միլիտարիստները, նրանք ովքեր համընդհանուր զորակոչի կողմնակիցներ էին, ասում էին, որ հայրենիքի պաշտպանությունը պատվավոր գործ է, նշանակում է պաշտպանել քարանձավը, բացատը, կնոջը, երեխաներին: Իսկ մյուսներն ասում էին, որ հայրենիքը կարելի է պաշտպանել սրինգ նվագելով, շախմատ խաղալով, մաթեմատիկայով: Հաղթեցին միլիտարիստները, Վազգեն Սարգսյանը հաղթեց, բայց վերջին պահին, երբ օրենքը պիտի ուժ ստանար, Վազգեն Սարգսյանն ասաց. «Այո, մեր հայրենիքին պետք են գիտնականներ, մեզ Նոբելյան մրցանակ է պետք. Գրեմմի և Օսկար է պետք»,- պատմեց նա:
Ազատ Արշակյանի խոսքերով՝ անցել է 20 տարի, այդ մրցանակները չկան, կոռուպցիոն մեխանիզմներով իրական շահառուներից խլվել են: Ազատ Արշակյանը դեմ է, որ բանակ տանեն բանակից խուսափողին, աշխարհում բանակի զոհերի մեծ մասը հենց խուսափողներն են լինում, նրանք նաև պատճառ են հանդիսանում մյուսների կյանքի վտանգի համար: Ըստ նրա՝ հայրենիքին պիտի ծառայել ըստ ցանկության, բայց թիկունքի ամուր լինելն էլ է կարևոր, իրական գիտնականների, մրցանակակիր ուսանողների անհրաժեշտություն ունենք:
Մանրամասները՝ տեսանյութում:
