«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Ելք» խմբակցության պատգամավոր Արամ Զ. Սարգսյանը:
– Պարոն Սարգսյան, «Ժառանգություն» կուսակցության 11-րդ համագումարում Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ասաց, որ իրենք կհամագործակցեն կառավարության ծրագրին դեմ քվեարկած խորհրդարանական ընդդիմադիր ուժերի՝ «Ելք»-ի և ԲՀԿ–ի հետ: Նա նաև նշեց. «Պետք է նրանց ձեռք մեկնենք, հրավիրենք՝ մեծամտությունից դուրս, կոճակ սեղմելուց դուրս: Թող հասկանան, որ ժամանակավոր է այդ ամենը»: Արդյոք «Ելք» խմբակցությունը պատկերացնո՞ւմ է այս փուլում համագործակցությունը «Ժառանգություն» կուսակցության հետ:
– Միանշանակ հասկանում ենք, որ ցանկացած իշխանություն ժամանակավոր է: Չգիտեմ՝ ինչ մեծամտության մասին է խոսում՝ անընդհատ նույն բանը ասելով: Համախմբում ասածը չի կարող ինքնանպատակ լինել, համախմբում ինչի շուրջ և ինչի համար: Այս ամենը քննարկման թեմա է: Այդ համախմբման արդյունքում ինչ ենք ունենալու: Րաֆֆի Հովհաննիսյանն իր ելույթում նաև անդրադարձավ առ Աստված դիմելու աղոթքի գործընթացին՝ նշելով, որ ինքը չգնաց դրան, որովհետև որևէ մեկի արյուն չարժե այն իշխանությանը, ինչին հնարավոր էր հասնել: Բացառված չէ, որ այդ համախմբումը գործընթաց շարունակի փողոցում, և փողոցային գործընթացները նորից տանում են այդ ճանապարհով: Եվ այդ դեպքում Րաֆֆի Հովհաննիսյանը նո՞ւյնն է ասելու, թե՞ ոչ: Սա հարցերից մեկն է, որը քննարկման թեմա է, և ես այս առումով չէի ուզենա ժամանակից առաջ ընկնել: Բայց որ մեր հանրության մեջ կա համախմբման պահանջարկ, որ քարոզարշավի ժամանակ հիմնական հարցերը, որ տրվել են, թե այսքան կուսակցություն ում է պետք, հորինված հարց է:
Այդ կուսակցությունները ոչ մեկի գրպանից փող չեն վերցնում, և շատ կուսակցություններ ունենալը չէ ՀՀ դժբախտությունը: Ավելին, ես համարում եմ, որ լավ է բազմակուսակցական համակարգը, և թող մարդիկ իրարից գոնե չնչին տարբերվող տեսակետներ հայտնեն: Համախմբումները չեն կարող ինքնանպատակ լինել: Դրանք տեղի են ունենում ճիշտ ժամանակին, ճիշտ գործընթացի համար: Որպես այդպիսի գործընթացներ՝ Հայաստանում հիմնականում եղել են նախագահական, խորհրդարանական ընտրությունները, և այդ բոլոր ընտրություններին «Հանրապետություն» կուսակցությունը համախմբման բացառիկ օրինակ է ցույց տվել:
Ինչ վերաբերում է նրան, որ աշխարհը պտտվում է «Ժառանգության» շուրջը, որ իրենք զիջող են, մեծամիտ չեն, պետք է ասեմ, որ ես երեք առիթ եմ ունեցել «Ժառանգություն» կուսակցության հետ համախմբման առումով որոշակի զրույցներ ունենալու: 2007-ին ես, Վազգեն Մանուկյանը, Արարատ Զուրաբյանը և Րաֆֆի Հովհաննիսյանն էինք բանակցում, բայց արդյունք չտվեց, քանի որ Րաֆֆիի Հովհաննիսյանը առաջին համարի խնդիր դրեց:
Վերջին ընտրություններին «Ելք» դաշինքի հետ համագործակցությունը չստացվեց, քանի որ դարձյալ տեղերի հետ կապված էր, ուզում էին առաջին և չորրորդ տեղերը: Ինքս չեմ բանակցել, բայց 2008-ին Լևոն Տեր-Պետրոսյանի շուրջ էր համախմբման գործընթացն ընթանում, այն ժամանակ էլ «Ժառանգությունն» այդ խնդիրը դրել է, որ ավելի լավ է՝ երիտասարդ մեկը լինի, և դա լինի Արմեն Մարտիրոսյանը, և այդ եպքում իրենք կմիանան:
Այնպես որ, մյուսներին չհամախմբվելու մեջ մեղադրելու կամ մեծամտություն ունենալու մեջ մեղադրելու փոխարեն լավ կլինի իրենց հետագիծը նայեն, հիշեն, որ իրենք միշտ էլ ամբիցիաներ են ունեցել: Ես չեմ ասում, որ ամբիցիաներ ունենալը վատ է, ընդհակառակը՝ քաղաքական ուժը պետք է ունենա ամբիցիաներ, բայց պետք չէ ուրիշների աչքի փուշը տեսնել, քո աչքի գերանը չտեսնել:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում:
