Հայ-ռուսական բարեկամության խորհրդարանական ակումբի հերթական քննարկումը կրկին անցել է յուրօրինակ սկանդալով: Այս ակումբը ըստ էության հատնի դարձավ այն բանից հետո, երբ Ռուսաստանի պաշտոնական պրոպագանդայի դրոշակակիր Դմիտրի Կիսելյովը ակումբի երևանյան նիստում դժգոհեց, որ Հայաստանում ռուսերենը մոռանում են:
Եվ ահա ակումբի հերթական նիստում, առանց Կիսելյովի՝ իհարկե, սակայն ռուսերենը հաստատվել է որպես աշխատանքային լեզու: Սա տեղի է ունեցել ՌԴ մշակույթի նախկին նախարար, ՌԴ նախագահի մշակութային հարցերով ներկայիս ներկայացուցիչ Միխայիլ Շվիդկոյի ներկայությամբ: Իսկ երբ պատգամավոր Խաչատուր Քոքոբելյանը ակումբի նիստում բարձրացրել է ՌԴ-ի կողմից Ադրբեջանին զենք վաճառելու հարցը, ՌԴ նախագահի ներկայացուցիչը մի տարօրինակ արտահայտություն է արել՝ «Եթե Ադրբեջանը ԱՄՆ-ից զենք գներ, ավելի լա՞վ կլիներ»:
Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի ներկայացուցիչը փաստորեն գաղափար անգամ չունի, որ ԱՄՆ-ը միակ պետությունն է, որ օրենսդրորեն արգելք է դրել Ադրբեջանին զենք մատակարարելու վրա: Խոսքը հայտնի 907 ուղղման մասին է, որով արգելվում է Ադրբեջանին զենք վաճառել, քանի դեռ ղարաբաղյան հակամարտությունը կարգավորված չէ: Եվ չնայած թուրք-ադրբեջանական լոբբինգի ջանքերին՝ ԱՄՆ-ը առ այսօր այդ ուղղումը պահում է և պահում է Ադրբեջանին սպառազինություն տրամադրելու էմբարգոն:
Այս պայմաններում ՌԴ նախագահի ներկայացուցչի արձագանքը ըստ էության պարզ վկայում է, որ Ռուսաստանն այս առումով որևէ ռացիոնալ, խելամիտ փաստարկ չունի և չի կարող ունենալ: Եվ սա, իհարկե, բնական է, որովհետև ի՞նչ փաստարկ կարող է ունենալ դաշնակից հայտարարված երկրին ստոր ձևով դավաճանելն ու նրան պատերազմով սպառնացող պետությանը մինչև ատամները զինելը:
Սրան զուգահեռ՝ ռուսաստանցի չինովնիկի հայտարարությունն ուղղակի հավասարազոր է նրան, որ Ադրբեջանը պատերազմ հայտարարի Հայաստանին, իսկ հետո էլ ասի, թե՝ «լավ կլինե՞ր, եթե Զիմբաբվեն պատերազմ հայտարարեր»:
Այսինքն՝ վաղը նույն հաջողությամբ Ռուսաստանը կարող է նպաստել Հայաստանի և Ղարաբաղի որևէ տարածքային կորստի, կարող է նպաստել որևէ արկածախնդրության և ասել՝ «լավ կլինե՞ր, եթե ամբողջը կորցնեիք»:
Եվ այս ամենը հնչեցվում է Հայաստանի լռության ներքո, և Հայաստանի անվտանգությունը հանձնվել է նման դիրքորոշում, նման մտածողություն և նման փաստարկներ ունեցող պետությանը, որը չարյաց փոքրագույնն է համարում, որ ինքն է վաճառում Հայաստանի շահերն ու անվտանգությունը:
