Կառավարության ծրագրում մի քանի տեղ հիշատակվում է Մաքսային միությանը Հայաստանի անդամակցության մասին, ճիշտ այնպես, ինչպես ընդամենը մեկ տարի առաջ (2013թ.) ներկայացված ծրագրում հիշատակվում էր Արևելյան գործընկերությունն ու Ասոցացման համաձայնագիրը:
Օրինակ` «Արտաքին հարաբերություններ» բաժնում նշված է, որ կառավարությունը կարևորում է «Եվրասիական տնտեսական միությանը և վերջինիս բաղադրիչ մաս հանդիսացող Մաքսային միությանն ու Միասնական տնտեսական տարածքին անդամակցությունը»: «Առևտրի ու ծառայությունների ոլորտի քաղաքականությունը» բաժնում էլ գրված է. «Եվրասիական տնտեսական միությանը և վերջինիս բաղադրիչ մաս հանդիսացող Մաքսային միությանն ու Միասնական տնտեսական տարածքին Հայաստանի անդամակցության միջոցառումների հետևողական իրականացում՝ ապահովելով ներդաշնակեցում մաքսային վարչարարության, տեխնիկական կանոնակարգման, սանիտարական, ֆիտոսանիտարական և անասնաբուժական, տրանսպորտի ու ենթակառուցվածքների, սակագնային և ոչ սակագնային կարգավորման, առևտրի քաղաքականության, ֆինանսական քաղաքականության, արդյունաբերության ու ագրոարդյունաբերական համալիրի, բնական մենաշնորհների, էներգետիկայի, ծառայությունների և ներդրումների, մտավոր սեփականության պաշտպանության, աշխատանքային, արժութային քաղաքականության ու ֆինանսական շուկաների ուղղություններով»:
Մաքսային միության անդամակցության մասին կառավարության ծրագրում հիշատակվում է ևս մի քանի տեղ: Սակայն Մաքսային միության հարցը կարծես թե նույն ճակատագիրն է ունենալու, ինչ նախորդ ծրագրում պաթոսով ներկայացված ԵՄ հետ Ասոցացման համաձայնագիրն ունեցավ: Մաքսային միության` որպես կառույցի գլխին սև ամպեր են կուտակվում, էլ չասած Հայաստանի անդամակցության մասին:
Այսպես, լուրջ տնտեսական խնդիր է ծագել Բելառուսի և Ռուսաստանի միջև: Մաքսային միության շրջանակում Բելառուսին տրամադրվում էր չափազանց էժան նավթամթերք, որի հիման վրա էլ այս երկիրը կարող էր քիչ թե շատ մրցունակ արտադրանք թողարկել: Սակայն Եվրասիական տնտեսական միության ստեղծումը և գործարկումը (նախատեսված 2015-ի հունվարի 1-ից) տրամաբանորեն ենթադրում է նույն խաղի կանոնները ամբողջ միության կազմում: Այդ միության հեղինակները փորձում են նմանակել Եվրամիությանը, և եթե նույն խաղի կանոնները չլինեն ամբողջ տարածքով մեկ, այդ միությունը կլինի բացառապես թղթի վրա:
Այսինքն` եթե շատ էժան նավթամթերք Ռուսաստանը վաճառելու է Բելառուսին, նույնը պետք է անի մյուս բոլոր երկրների նկատմամբ: Բայց սա այնքան էլ շահավետ չէ Ռուսաստանի համար, բացի այդ` տնտեսագիտական տեսակետից արդարացված չէ: Բայց Բելառուսն էլ իր տնտեսության զարգացման տրամաբանությունը, համենայնդեպս` առաջիկա 4-5 տարիների համար, կառուցել է հենց էժան նավթամթերքի հնարավորության վրա: Ուստի Բելառուսը կտրուկ ընդդիմանում է Եվրասիական տնտեսական միության գործարկմանը: Իսկ Ռուսաստանի համար այդ միության գործարկումը, կապված ուկրաինական իրադարձությունների հետ, ավելի մեծ քաղաքական նշանակություն է ստացել: Այս վեճի մեջ, ինչպես մեզ հետ զրույցում նշեց տնտեսագետ Վահագն Խաչատրյանը, Բելառուսը, որպես բանակցային խաղաքարտ, օգտագործում է նաև ԼՂ հարցը` Ռուսաստանի դեմ հերթական հակաճառության դիմաց ինչ-որ բան շահելու ակնկալիքով:
Ռուսաստանի մեկ այլ ֆինանսական բնույթի նախաձեռնություն ևս լուրջ խնդիր ու վեճերի առարկա է դարձել: Ռուսաստանը, ինչպես մեզ հետ զրույցում նշեց Հայաստանի գործատուների հանրապետական միության նախագահ Գագիկ Մակարյանը, փորձում է Մաքսային միության ընդհանուր ֆոնդում գումարներ հավաքել ոչ միայն երրորդ երկրներից կատարվող ներմուծումներից, այլև դեպի երրորդ երկրներ արվող արտահանումից: Սա ևս վեճերի առիթ է հանդիսացել մի կողմից` Ռուսաստանի, մյուս կողմից` Բելառուսի և Ղազախստանի միջև:
Եվ վերջապես, բացի այս վեճերից, Ղազախստանն ու Բելառուսը շատ կարևոր պատճառ ունեն` ընդդիմանալու Հայաստանի ու Ղրղզստանի անդամակցությանը Եվրասիական տնտեսական միությանը: Բանն այն է, որ որոշումների հիմնական մասը քվեարկությամբ է ընդունվելու: Իսկ այդ որոշումների կայացման ժամանակ Հայաստանն ու Ղրղզստանը ակնհայտորեն Ռուսաստանի կողմն են բռնելու, և այդ կերպ Ղազախստանն ու Բելառուսը փոքրամասնություն են կազմելու: Սա ևս մի խոչընդոտ է` Եվրասիական տնտեսական միությանը Հայաստանի անդամակցության ճանապարհին:
Այսպիսով, Մաքսային միության ու հատկապես դեռևս չստեղծված Եվրասիական տնտեսական միության կայացումը չափազանց լուրջ խնդիրների լուծման հետ է կապված: Այդ պատճառով էլ եկող տարվանից դրանց Հայաստանի անդամակցումը այս պահի դրությամբ քիչ հավանական է: