Փետրվարի 12-ին կայացած ԲՀԿ 5-րդ համագումարը իսկապես անակնկալ զարգացում ունեցավ, սակայն ոչ այն տեսանկյունով, ինչով սպասվում էր: Իսկ սպասվում էր, որ Գագիկ Ծառուկյանը համագումարում հայտարարելու էր, որ նախագահի ընտրությանը ԲՀԿ-ն սատարելու է Սերժ Սարգսյանին: Բայց դա տեղի չունեցավ:
Ծառուկյանը շրջանցեց սատարման թեման և ընդհանրապես իր ելույթում խուսափեց քաղաքական խնդիրները քիչ թե շատ հանգամանալից շոշափելուց: Փոխարենը մեծ տեղ էր տրվել երաժշտական բաղադրիչին և Ծառուկյանը ըստ էության ստիպել էր Սերժ Սարգսյանին նստել ու կես ժամ շարունակ հետևել էկրանի վրա ցուցադրվող երաժշտական տեսաշարին, որտեղ Ծառուկյանի «կյանքն ու գործունեությունն» էր իր ամբողջ «պերճանքով»:
Այդ ամենն իսկապես հոգեբանական լուրջ ճնշում էր Սերժ Սարգսյանի վրա, գուցե ավելին, քան այն, որ Ծառուկյանը չնայած սպասումներին և տեղեկատվական հոսքերին, այդպես էլ չհայտարարեց Սարգսյանին սատարելու մասին:
Բայց ամենամեծ ճնշումը թերևս այն հայտարարությունն էր, որ Ծառուկյանն արեց, երբ Սերժ Սարգսյանն այլևս դահլիճում չէր: Ընտրվելով ԲՀԿ նախագահ, այսինքն` վերընտրվելով, Գագիկ Ծառուկյանը հանկարծ որոշեց խոսել կուսակցության նախագահի պաշտոնից հրաժարական տալու հնարավորության մասին:
Նա չգիտես ինչու կասկածի տակ դրեց իր կուսակցապետական արդյունավետությունը և հայտարարեց, որ եթե ինքը չկարողանա կատարել կուսակցության նախագահի պարտականությունները, ապա դրանք վայր կդնի և ԲՀԿ նոր նախագահ կընտրվի արտահերթ համագումարով:
Այդ ակնարկը բավական հետաքրքրական ակնարկ է, իսկ գուցե նաև սցենարային մի տարբերակ, որի մասին ԲՀԿ-ն հարկ է համարում զգուշացել Սերժ Սարգսյանին: Խոսքն այստեղ ամենայն հավանականությամբ կարող է լինել Ռոբերտ Քոչարյանի մասին: Այլապես դժվար է պատկերացնել, թե ուրիշ ով կարող է ԲՀԿ-ն գլխավորել` Ծառուկյանից բացի: Մեկ էլ երևի Սերժ Սարգսյանը:
Հետևաբար, կա՛մ Ծառուկյանն ակնարկում էր, որ եթե Սարգսյանն իրենից սատարում է ուզում կորզել, ուրեմն պետք է ընդհանրապես կուսակցությունը խլի, կա՛մ էլ Ծառուկյանը իրականում սատարում է հայտնում Ռոբերտ Քոչարյանին` Սերժ Սարգսյանին ակնարկելով, որ նրա ճնշումներից խուսափելու համար կդիմի Ռոբերտ Քոչարյանի օգնությանը: