2011 թվականի քաղաքական տարին զարմանալիորեն լուռ է սկսել Հայ հեղափոխական դաշնակցությունը: Հայաստանում բավական հետաքրքիր իրավիճակ է, սոցիալական վիճակը բավական սրվել է, քաղաքական թատերաբեմում էլ իրավիճակը բավական դինամիկ զարգացումների փուլում ` նոր «հեղափոխական» է ի հայտ գալիս, ի դեմս Տիգրան Կարապետյանի: Բայց Դաշնակցությունն իրար չի գալիս: Ի՞նչն է այդ հանդարտության պատճառը: Ինչի՞ն է պատրաստվում կամ ինչի՞ն է սպասում Դաշնակցությունը:
Ըստ երևույթի,ն վերջին երկու տարվա ընթացքում Դաշնակցությունն այնքան տարվեց հայ-թուրքական հարաբերություններում մասնագիտացած ընդդիմության գործով, որ ներքաղաքական կյանքից արդեն հետ է վարժվել և որևէ կերպ չի կարողանում իրեն այդ կյանքում պատկերացնել: Ինչ-որ տեղ դա, իհարկե, բնական և տրամաբանական վիճակ է, քանի որ եթե փորձենք իսկապես դիտարկել իրավիճակը, ապա տեսնում ենք, որ Դաշնակցությանը իսկապես տեղ չի մնում:
Բանն այն է, որ այդ կուսակցության այսպես ասած ազգայնականության երանգը լիուլի որդեգրել է Սերժ Սարգսյանն ու աջ ու ձախ պահանջներ է ներկայացնում և կոշտ հայտարարություններ անում թուրքերի ու ադրբեջանցիների հասցեին: Նրա բաց թողածը կամ կիսատ թողածը լրացվում է «Ժառանգության» գործունեությամբ: Իսկ դաշնակցականների սոցիալիստական երանգները մասամբ որդեգրել են Հայ ազգային կոնգրեսը, իսկ մասամբ էլ «Բարգավաճ Հայաստանը», որոնք տնտեսական իրավիճակի, տնտեսական քաղաքականության վերաբերյալ իրենց գնահատականներում հաճախ են սոցիալիստականության երանգներով խոսում և ճգնաժամային իրավիճակից դուրս գալու այդպիսի մոտեցումներ և քայլեր առաջարկում:
Դե իսկ դաշնակցականների հեղափոխականության առումով էլ նրանց «վերջին հացը» խլեց Տիգրան Կարապետիչը, ով հայտարարում է իշխանության դեմ ամենօրյա ակցիաներ իրականացնելու մտադրության մասին:
Ստացվում է, որ իսկապես` Դաշնակցությանը Հայաստանի ներքաղաքական կյանքում տեղ չի մնացել: Ու երևի թե բնական է, որ այդ կուսակցությունը քաղաքական տարին սկսել է գրեթե քնած վիճակում և հատուկենտ ասուլիսներից բացի` որևէ այլ նշանակալի դրսևորումներ Դաշնակցությունը ցույց չի տվել: Իսկ թե ինչպես կլուծի ներքաղաքական դաշտում «տարածքի» խնդիրը ՀՅԴ-ն, ցույց կտա ժամանակը:
Ամենայն հավանականությամբ իշխանությունը Դաշնակցությանը «վարձով տուն» կտա, որովհետև ՀՅԴ-ն այնուամենայնիվ ունի անհրաժեշտ պահերին իշխանություններին աջակցելու հարուստ փորձ, իսկ իշխանություններն այժմ այն վիճակում չեն, որ իրենց թույլ տան այդ փորձն անտեսելու շռայլություն:
