Գլոբալիզացիայի և տարածաշրջանային համագործակցության վերլուծական կենտրոնի ղեկավար, քաղաքագետ Ստեփան Գրիգորյանն «Առաջին լրատվականի» հետ զրույցում նկատեց, որ ԼՂ հարցի լուծման ձգձգումը պայմանավորված է մի քանի գործոններով:
Ըստ քաղաքագետի` ամենաառաջին և կարևորագույն գործոնն այն է, որ հակամարտող կողմերը` մի կողմից Ադրբեջանը և մյուս կողմից` Հայաստանն ու Լեռնային Ղարաբաղը, միմյանց չեն հավատում. «Վստահության աստիճանը շատ ցածր է, իսկ այդ պարագայում լուծման նույնիսկ ամենալավ տարբերակն ուղղակի հնարավոր չի լինի իրականացնել»:
Մյուս գործոնն, ըստ Գրիգորյանի, տարբեր գերտերությունների շահերն է, որը շատ ազդեցիկ է և թույլ չի տալիս, որ ԼՂ հարցն արագ լուծվի. «Ես համոզված չեմ, որ Միացյալ Նահանգների և Ռուսաստանի շահերը մեր տարածաշրջանում 100 տոկոսով համընկնում են: Այո, ինչ-որ տարրերով համընկնում կա, բայց ոչ ամբողջությամբ»:
Քաղաքագետը նշեց, որ Ռուսաստանն այսօր շահագրգռված չէ ԼՂ հարցի արագ լուծմամբ, քանզի այդ պարագայում Ռուսաստանի ազդեցությունը Հայաստանի և Ադրբեջանի վրա կթուլանա: Նրա կարծիքով՝ Ռուսաստանը միայն շահագրգռված է, որ այս տարածաշրջանում պատերազմ չլինի, և դա է նրա ազդեցության դրական կողմը:
Ինչ վերաբերում է ԱՄՆ-ին՝ Գրիգորյանը նկատեց, որ ի տարբերություն Ռուսաստանի, Միացյալ Նահանգները ցանկանում է, որ այս հարցը արագ լուծվի, քանի որ Ադրբեջան-Վրաստան-Թուրքիա բոլոր տնտեսական և նավթային ծրագրերը անխափան աշխատելու համար ցանկալի է, որ Հարավային Կովկասում առկա բոլոր հակամարտությունները արագ լուծվեն. «Ռուսաստանի և ԱՄՆ-ի ընդհանուր մոտեցումը, որ լայնամասշտաբ պատերազմ չլինի, համընկնում է, սակայն չեն համընկնում այդ հարցի լուծման արագության հարցում նրանց դիրքորոշումները: Այսինքն՝ կա արտաքին գործոն, որը չի նպաստում, որ ԼՂ հարցը արագ լուծվի»:
Ինչ վերաբերում է հակամարտության կողմերի ինքնուրույնությանը՝ Ստեփան Գրիգորյանը նկատեց, որ շատ ու շատ հարցերում, օրինակ, Հայաստանի ինքնուրույնության մակարդակն այդքան էլ բարձր չէ. «Բայց Ղարաբաղի հարցում և՛ Հայաստանի, և՛ Ադրբեջանի ինքնուրույնությունը շատ բարձր մակարդակի վրա է: Բացառվում է, որ Հայաստանի կամ Ադրբեջանի իշխանությունները դրսի ճնշման տակ ընդունեն որոշում, որը հակասում է իրենց ազգային շահերին: Չեմ կարծում, որ դրսի շատ մեծ ճնշումը կստիպի կողմերից մեկին գնալ միակողմանի զիջումների»:
