Էներգետիկայի և բնական պաշարների նախարար Արմեն Մովսիսյանը, այսօրվա ասուլիսում անդրադառնալով Նաիրիտ ձեռնարկության չարչրկված խնդրին, խոսել է նաև Նաիրիտում Տիգրան Սարգսյանի բաժնետեր լինելու խոսակցությունների վերաբերյալ, և բնականաբար հերքել դրանք:
Ըստ նախարարի. որևէ հայաստանցի կամ պետական այր «Նաիրիտի» հիմնական բաժնետեր «Ռայնովիլ» (Rhinoville Property Limited) ընկերությունում որպես սեփականատեր չկա:
Այդ առումով իհարկե նախարար Մովսիսյանին թերևս հարկ է զգույշ լինել երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի օրը չընկնելու համար: Եթե հիշում եք, Գոլդեն Փալաս հյուրանոցի բացման արարողությանը նրան էլ հարցրել էին այն մասին, թե չկա՞ արդյոք այդ հյուրանոցում հայ բարձրաստիճան պաշտոնյա սեփականատեր: Բանն այն է, որ այդ օրերին հայկական մամուլը գրում էր, որ այդ հյուրանոցի իրական սեփականատերը հենց Քոչարյանն է կամ նրան մերձավոր անձ: Եվ ահա այդ մասին հարցին ի պատասխան Քոչարյանը հայտարարեց, որ ինքն անձամբ է ճշտել ու կարող է ասել, որ հյուրանոցը հարյուր տոկոս արտասահմանյան ներդրում է:
Բանն այն է, որ հյուրանոցը կառուցել էր կիպրոսյան գրանցում ունեցող մի ընկերություն, որն ընդհանրապես առաջին անգամ էր ներդրում կատարում հյուրանոցաշինության ոլորտում: Բայց ահա Քոչարյանի այդ հայտարարությունից մի քանի օր անց բացահայտվեց, որ հյուրանոցի սեփականատեր-ներդրողը Հայկ Ճշմարիտյանն է՝ կապի ու տրանսպորտի փոխնախարարը, որն այն ժամանակ տնտեսության զարգացման նախարար Կարեն Ճշմարիտյանի եղբայրն էր: Իսկ Ճշմարիտյանն, ի դեպ, բավական լավ հարաբերություն ուներ Քոչարյանի հետ և նրա վստահելի մարդկանցից էր համարվում: Այսինքն, պարզվեց, որ կամ Քոչարյանին էին խաբել, ասելով, որ դա հարյուր տոկոս արտասահմանյան ներդրում է, կամ էլ նա էր փորձել ճշմարտությունը թաքցնել:
Այդպիսով, եթե Քոչարյանի հետ կարող էր նման բան պատահել, ապա որևէ երաշխիք չկա, թե նախարար Մովսիսյանին էլ կարող են պարզապես խաբած լինել և հետո պարզվի, որ Նաիրիտի բաժնետերերի մեջ է նաև կամ վարչապետը, կամ այլ բարձրաստիճան որևէ պաշտոնյա, որ հանդես է գալիս ի դեմս այլ անձնավորության, ինչպես սովորաբար ընդունված է անել հայաստանյան պաշտոնյաների միջավայրում:
Այնպես որ, Քոչարյանի նախադեպը պետք է որ Մովսիսյանին հուշի ավելի զգույշ լինել այդ մասին հայտարարություններում, որովհետև ինչ իմանաս, թե վաղը ում պետք կլինի բացահայտել Նաիրիտի իրական բաժնետերերին, առավել ևս Հայաստանի ներիշխանական անկայուն խմորումների պարագայում: Եվ, ի միջայլոց, հանգամանքները երբեմն առավել խոսուն են լինում, քան պաշտոյաների անկեղծ հավաստիացումները: Եվ այդ հանգամանքներից, Նաիրիտի պարագայում մասնավորապես շատ հետաքրքրական է այն, որ հայկական Նաիրիտն այստեղ հոգևարքի մեջ է, բայց դրա բազայի վրա կապիտալ ներդրումներ են արվում Չինաստանում, որտեղ Հայաստանի դեսպանն, ի դեպ, վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի եղբայրն է:
Բայց դա, կրկնում ենք, հիշեցրինք իմիջիայլոց: