Այն, որ Սերժ Սարգսյանը կարող էր արձագանքել պատվիրակություններով բանակցելու ընդդիմության առաջարկին, զարմանալի կամ անսպասելի չէր ինքնին: Բանն այն է, որ դեռևս հունիսի 17-ին երկխոսության մասին իր հայտարարության մեջ Սարգսյանը նշել էր, որ եթե այդուհանդերձ Կոնգրեսը չի ցանկանա բանակցել առանձին-առանձին Հովիկ Աբրահամյանի, Տիգրան Սարգսյանի և Կարեն Կարպետյանի հետ, ապա իշխանությունը կարող է գնալ նաև կոալիցիոն պատվիրակության ձևավորման տարբերակին: Եվ ահա Սերժ Սարգսյանը գնում է այդ տարբերակին:
Եվ այստեղ կա մի հատկանշական կողմ, որը կարծես դուրս է մնացել համընդհանուր ուշադրությունից: Բանն այն է, որ Սերժ Սարգսյանն այդպիսով փաստորեն կոալիցիան և իշխանությունը տարանջատում է միմյանցից: Այսինքն, նա նախ տալիս է իշխանության հասցեներ՝ ԱԺ նախագահ, վարչապետ, նախագահի աշխատակազմի ղեկավար, իսկ հետո խոսում կոալիցիայի տարբերակի մասին: Այլ կերպ ասած, Սերժ Սարգսյանը կոալիցիան որոշակիորեն ստորադասում է իշխանություն հասկացությանը, ինչն իհարկե մյուս կողմից էլ միանգամայն տրամաբանական է, քանի որ Հայաստանի ներկայիս իշխանությունն անկասկած ԲՀԿ-ն ու ՕԵԿ-ը չեն, և գուցե նույնիսկ ՀՀԿ-ն էլ չէ, այլ ընդամենը մի քանի անձինք, որոնց էլ թվարկել էր Սերժ Սարգսյանը: Հետևաբար, ներկայացնելով կոալիցիոն պատվիրակության տարբերակը, Սերժ Սարգսյանը փաստորեն փորձում է այսպես ասած երկխոսության գաղափարը դնել ամենանվազ, կամ հնարավորինս նվազ նշաձողի վրա:
Մյուս դիտարկումն այն է, որ Սերժ Սարգսյանը փաստորեն բավականին արագ, և այդ արագությամբ հանդերձ՝ անսպասելի է արձագանքում ընդդիմությանը: Կարելի է հաստատապես ասել, որ ոչ ոք, կամ համենայն դեպս շատ քչերը կսպասեին, որ Սարգսյանն այդքան արագ կարձագանքի ընդդիմությանը, նույնիսկ օգոստոսի 2-ի հանրահավաքից էլ առաջ, էլ չասած՝ մինչև սեպտեմբեր տված ժամկետի մասին: Սերժ Սարգսյանի արագությունը վկայում է երևի թե այն, որ այս ընթացքում իրավիճակը նրա համար որոշակիորեն ավելի բաարդացել է և ի հայտ են եկել չնախատեսված խնդիրներ: Հարցն այն է, թե դրանք որ դաշտում են՝ արտաքի՞ն, թե՞ ներքին: Վերջին օրերին բավական ակտիվ է հենց արտաքին դաշտը, մասնավորապես՝ Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման գործընթացը: Սակայն, այդ գործընթացն ինքնին եղել է բավական ընդգրկուն նաև ներքին իրավիճակի վրա ունեցած ազդեցության առումով և չի բացառվում, որ եթե անգամ բուն հարցում չլինեն առանձնապես մտահոգիչ նոր զզարգացումներ, Սերժ Սարգսյանի համար ներքին ընկալումների առումով խնդիրներ այդուհանդերձ լինեն:
Պատահական չէ, որ նախօրեին երիտասարդ սպաների հավաքի ժամանակ Սերժ Սարգսյանը հարկ համարեց անդրադառնալ ղարաբաղյան խնդրին, և պատահական չէր թերևս, որ այդ անդրադարձը եղավ հենց բանակային միջավայրում: Ու այդ ֆոնին առավել հետաքրքրական է դառնում ընդդիմության հետ երկխոսելու հարցում Սերժ Սարգսյանի արագ արձագանքը:
Չի բացառվում, որ Սարգսյանն այդպիսով փորձում է այդ երկխոսությունը որոշակիորեն հակադրել իշխանության մեջ հասունացող կամ հասունացած որոշակի դժգոհությունների, որոնք կարող էին Սարգսյանի ներշխանական մրցակիցների կողմից գեներացվել կազանյան հանդիպումից հետո ղարաբաղյան ակտիվության առիթով: