Սփյուռքի գործերի Հայաստանի վարչապետի գլխավոր հանձնակատար Զարեհ Սինանյանը հայտարարել է, որ թավշյա հեղափոխությունից հետո կա անհատական մակարդակի հայրենադարձություն, սակայն զանգվածային հայրենադարձության, այսինքն՝ տասնյակ հազար քաղաքացիների ընդունել պետությունը պատրաստ չէ:
Անկասկած է, որ զանգվածային հայրենադարձությունը պահանջում է պետական մակարդակի համակարգում՝ սկսած զուտ ֆիզիկական ընդունելությունից մինչև բնակեցում, հաշվի առնելով այն, որ ինքնին զուտ ֆիզիկական վերադարձը Երևան չի կարող համարվել արդյունավետ հայրենադարձություն: Կարևորագույն հարցերից է նաև այն, որ հազարավոր կամ տասնյակ հազարավոր վերադարձողները չկենտրոնանան Երևանում՝ առանց այդ էլ գերկենտրոնացած մայրաքաղաքում, որը Հայաստանի անհամաչափ զարգացման ցցուն օրինակ է, ու թերևս նաև վտանգավոր օրինակ: Ըստ այդմ՝ հայրենադարձության խնդրի դիտարկումներում հույժ կարևոր հանգամանք է այն, թե որքանով է պետությունը կարողանալու ինքնին, ֆիզիկական ընդունելության ռեսուրսային պաշարներից բացի, հայրենադարձության ներուժ պարունակող հայկական համայնքներում արդյունավետ աշխատանք կատարել Երևանից դուրս Հայաստանը հայրենադարձների կամ պոտենցիալ հայրենադարձների համար գրավիչ դարձնելու ուղղությամբ, նրանց մարզեր, ընդ որում՝ Երևանից կամ Արարատյան դաշտից հնարավորինս հեռու մարզեր, Գյումրի, Վանաձոր և ավելի փոքր քաղաքներ, ընդհուպ գյուղական շրջաններ ներգրավելու համար: Սա լրջագույն խնդիր է՝ հաշվի առնելով այն, որ մարդիկ հայրենադարձվելու են զգալիորեն ավելի բարեկեցիկ միջավայրերից, քան, օրինակ, մեր մարզերն են, Երևանից հեռու քաղաքներն ու գյուղերը:
https://www.youtube.com/watch?v=W6zTxdPSqOk
Մյուս կողմից, օրինակ Կալավանի՝ այս օրերին վարչապետի շնորհիվ հնչեղ դարձած օրինակը կարող է լինել որոշակի մոդելային մշակումների հիմք, և այդ իմաստով միանգամայն ողջունելի է, որ Կալավանի նախաձեռնության հերոս Ռոբերտ Ղուկասյանին վարչապետն առաջարկել է լինել խորհրդական այլ գյուղերի վրա մոդելը տարածելու առաքելությամբ: Այդ առաքելությունը թերևս պետք է տարածել նաև հայրենադարձության մշակվող կենցեպտի վրա, հայկական գյուղերը նաև Սփյուռքի հայկական համայնքներում առավելագույնս գրավիչ դարձնելու համար, ու գրավիչ ոչ միայն զբոսաշրջային, այլ նաև ներդրումային և ընդհուպ աշխատանքային իմաստով: Ի դեպ, այդ տեսանկյունից, պետությունը կարող է նաև թեթևացնել իր բեռը, երբ հայրենադարձներն իրենք կարող են սկզբնական նախաձեռնություններով այստեղ ձևավորել իրենց մշտական վերադարձի բազան: