Friday, 29 03 2024
Սուրեն Պապիկյանը ծանոթացել է նաև ՀՀ ռազմարդյունաբերության նորագույն նմուշներին
Հանրակրթության նոր չափորոշիչի ներդրմանը զուգահեռ դասարաններում կկրճատվի աշակերտների թիվը. Անդրեասյան
ՔՊ նիստում քննարկվել են եվրոպական կուսակցական միությունների գաղափարախոսությունները
«Դժվարին որոշում եմ կայացրել` չհավակնել Բարձրագույն դատական խորհրդի դատավոր անդամի թափուր տեղին». Վազգեն Ռշտունի
«Ռուսաստանը հաջողության է հասնում այնտեղ, որտեղ դրա կարիքն ունի»․ Պուտին
Հրազդանում մթնոլորտային օդում փոշու պարունակությունը գերազանցել է սահմանային թույլատրելի կոնցենտրացիան
Վլադիմիր Վարդանյանը կմասնակցի Մարդու իրավունքերի եվրոպական դատարանի դատավորների ընտրության հանձնաժողովի նիստին
Ծեծի է ենթարկել իր անչափահաս դստերը և փորձել սեռական հարաբերություն ունենալ նրա հետ
Այն, ինչ կներվի Բաքվին, չի ներվի Երևանին. Կրեմլը բաց է խաղում
ԵՄ ներկայությունը Բաքվին հանգիստ չի տալիս
Ադրբեջանը «կլրջացնի՞» ՀԱՊԿ-ի հետ ընկերությունը
Ազատագրվել ռուսական կախվածությունից. եվրաինտեգրման առաջնահերթությունները
Դիմակներն այլևս հանված են. Մոսկվան հանձնում է իր ամենաարժեքավոր ագենտին
Տղամարդը դանակահարել է նախկին կնոջն ու նրա քրոջը
Հայաստանը «դիվերսիֆիկացնում է» քաղաքականությունը, Ռոսատոմը մոդեռնիզացնում է Մեծամորի ԱԷԿ-ը
Գործակալ հիշեցնող Շահրամանյանը
Բաքվի խոշոր «խաղադրույքը»
Կլիմայի փոփոխության բացասական ազդեցությունը նկատելի է գյուղատնտեսության և տնտեսության մի շարք այլ ճյուղերում. փոխնախարար
Ռուսաստանում տեղի ունեցած ահաբեկչության գործով նոր կասկածյալ է հայտնվել
Արմեն Գևորգյանը ԵԽԽՎ դիտորդական առաքելության կազմում կհետևի Հյուսիսային Մակեդոնիայի նախագահական ընտրություններին
Մի համագործակցության խրոնիկա
Հայաստանը չունի ավելի ուժեղ զենք, քան միջազգային իրավունքը. չկրակելը խելամիտ չէ
Սասունցի Դավթի դարաշրջանը չէ. ԱՄՆ-ից ակնկալիքներին զուգահեռ պետք է ամրապնդել պետությունը
Երևանում ծառի ճյուղը թեքվել և ընկել է էլեկտրական լարերի վրա. փրկարարները մասնատել են ծառի ճյուղը
21:40
Ղազախստանի դեսպանատունը խորհուրդ է տվել լքել Օդեսայի և Խարկովի մարզերը
Վիճաբանություն և ծեծկռտուք՝ անչափահասների մասնակցությամբ․ կա վիրավոր
Քանի՞ մարդ է թունավորվել Հայաստանում
«Հայաստանի և Ռուսաստանի հարաբերություններում ստեղծված իրավիճակը լավատեսություն չի ներշնչում»․ Լավրով
Բաքվի անհիմն մեղադրանքն ու խորամանկ խաղը Բրյուսելից առաջ
«Կրոկուսի ահաբեկչության հեղինակներն Ուկրաինայից զգալի գումարներ և կրիպտոարժույթներ են ստացել»․ ՌԴ ՔԿ

Ով է տանում ուղիղ բախման. հանրության ուժը կոտրելու համառ փորձը

Հայ-ռուսական հարաբերությունը հեղափոխությունից հետո դիտարկվում է բացառապես նախկին իշխող համակարգի պաշտպանության, ըստ այդմ՝ Հայաստանում նոր իշխանության հանդեպ դիրքավորման տեսանկյունից: Հայաստանում կա տարածված համոզում, որ Ռուսաստանը նախկին իշխանությանը կամ դրա առաջին դեմքերին պաշտպանելու անվերապահ դիրքում է, ըստ այդմ՝ Հայաստանի նոր իշխանությանը հայտարարել է պատերազմ: Որքանո՞վ է իրական այդ պնդումը, և որքանով է այն օգտագործում հենց նախկին իշխանությունը, հանրային հոգեբանության վրա խաղալու համար: Անկասկած է, որ Մոսկվան եղել է Հայաստանում իշխած համակարգի գլխավոր հովանավոր, այդ համակարգի շնորհիվ գերիշխել է Հայաստանի վրա, այդ գերիշխանությունը վերածել տնտեսական սեփականության, քաղաքական գերազդեցության և այլն:

Մյուս կողմից, ակնառու է, որ Հայաստանում հաղթել է ժողովրդական թավշյա հեղափոխությունը, որի հիման վրա ձևավորվել է նոր իշխանությունը:

Ռուսաստանը փաստորեն գտնվել է նախկին իշխող համակարգի նկատմամբ անկարող: Չի կարողացել պաշտպանել այդ համակարգի, հետևաբար նաև իր դիրքերը: Եվ ուրեմն, հայ ժողովուրդը այդ հարցում հաղթել է Ռուսաստանին, ընդ որում՝ չգնալով ուղիղ դիմակայության: Ինչո՞ւ են հիմա Ռուսաստանով վախեցնում հայ ժողովրդին: Սա է գլխավոր հարցերից մեկը, որ կանգնած է հետհեղափոխական Հայաստանի համար: Դա չի նշանակում, որ Ռուսաստանը, այսպես ասած, հիացած է Հայաստանի փոփոխություններով ու ժողովրդավարացման հեռանկարով, դարձել է ժողովրդավարության մեր դաշնակիցը, կամ այլևս հրաժարվել է նախկին իշխանությանը պաշտպանելու մտքից:

Ամենևին, բացարձակապես, և Ռուսաստանն էլ տվյալ պարագայում բազմաթիվ շերտեր են, իրենց խնդիրներով ու մարտահրավերներով: Հարցն այն է, որ Հայաստանում նախկին իշխող համակարգն ակնհայտորեն փորձում է հեղափոխությունը տանել Ռուսաստանի հետ, այսպես ասած, ուղիղ բախման:

Ուղիղ բախումից խուսափելու շնորհիվ Հայաստանը կարողացավ հաղթել այն համակարգին, որը ՌԴ հովանավորյալն էր, և որի շնորհիվ Ռուսաստանը գերիշխում էր Հայաստանի վրա: Կրկնենք, որ դա տեղի ունեցավ ուղիղ բախումից, ուղիղ բախման օրակարգից խուսափելու շնորհիվ: Ըստ այդմ պետք է անել հետևություն, թե ինչ նպատակով և ինչ շրջանակներ կարող են տանել հետհեղափոխական Հայաստանը և առաջին հերթին հանրային գիտակցությունն ու հոգեբանությունը Ռուսաստանի հետ ուղիղ բախման: Եվ դարձյալ կրկնենք, դա չի նշանակում, որ Ռուսաստանն է փոխվել, կամ փոխվել են ՌԴ նպատակները Հայաստանում, թեև համաշխարհային փոփոխություններն ու նաև Ապրիլյան քառօրյա պատերազմը ՌԴ-ին դրել են նաև այդ անխուսափելի անհրաժեշտության առաջ, բայց հարցը տվյալ դեպքում Հայաստանի փոխվելն է: Հայաստանն է փոխվել, հանրային գիտակցությունն ու հոգեբանությունն է փոխվել, դադարել է մի պահ վախենալ Ռուսաստանից կամ ամեն ինչի հետևում տեսնել ՌԴ ամենակարող ձեռքը, ու հաղթել է: Հիմա ո՞ւմ է պետք այդ հաղթանակը գցել ավանդական մտակաղապարային հոգեբանության մեջ, և հանրությանը դնել հոգեբանական պարտության ռեժիմում: Եվ դա այն դեպքում, երբ ակնառու է Հայաստանի փոփոխության դրսևորումը՝ ՌԴ դեսպանը հրավիրվում է ԱԳՆ, և խոսք է գնում ներքին գործերին չմիջամտելու մասին, Հայաստանի արտգործնախարարը ասում է, որ, այո, Ռուսաստանի հետ կարող են լինել տարբեր ընկալումներ և քննարկումներ դրանց վերաբերյալ, ու դա բնական է, Հայաստանի գլխավոր դատախազը ՌԴ դեսպանի առաջ դնում է Հայաստանից դուրս՝ և փաստացի Ռուսաստան տարված ապօրինի սեփականության ու ունեցվածքի ու դրա վերադարձի հարցը: Այդ ամենը Մոսկվայի համար, իհարկե, տհաճ է, անգամ գուցե նյարդայնացնող, համենայնդեպս մի շարք շրջանակների համար: Բայց նրանք բախվում են Հայաստանի հանրության գիտակցության և հոգեբանության փոփոխության ուժին: Եվ ոմանք ձեռնամուխ են եղել տեղեկատվա-քարոզչական տիրույթում կոտրել այդ ուժը, այս կամ այն կերպ վերակերտելով անդիմադրելի Ռուսաստանի կերպարը:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում