Այսօրվա նիստում կառավարությունը հավանություն տվեց «Տոների և հիշատակի օրերի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքում լրացում կատարելու մասին» օրենքի նախագծին, որով ամրագրվում է Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացու օրը: «Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացու օրը կնշվի ապրիլի վերջին շաբաթ օրը: Այն դեպքում, երբ մայիսի 1-ը կհամընկնի շաբաթ օրվա հետ, ապա որպես Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացու օր կնշվի ապրիլի վերջին կիրակի օրը»,- ասել է արդարադատության նախարար Արտակ Զեյնալյանը:
Նրա խոսքով՝ նախագծի ընդունման անհրաժեշտությունը պայմանավորված է 2018 թվականի ապրիլին Հայաստանի Հանրապետությունում տեղի ունեցած աննախադեպ քաղաքական իրավիճակով: «Ստեղծված բազմաթիվ սոցիալ-տնտեսական, իրավական և քաղաքական բնույթի խնդիրների շուտափույթ լուծման անհրաժեշտությամբ օրեր շարունակ հազարավոր քաղաքացիներ ցույցերի և երթերի ձևով իրենց պահանջներն էին ներկայացնում իշխանություններին: Տեղի ունեցած ոչ բռնի խաղաղ գործողություններով ուղեկցված բողոքի ցույցերը, հանրահավաքները ընդգրկել էին մայրաքաղաք Երևանը, մարզերի քաղաքներն ու գյուղերը, ինչպես նաև միջպետական և միջքաղաքային ավտոճանապարհները և քաղաքացիների համակարգային փոփոխությունների, որակական, խորքային բարեփոխումների հանրային պահանջի վկայությունն էին: Համաժողովրդական շարժման արդյունքներից մեկը եղավ վարչապետի հրաժարականը և համաժողովրդական շարժման հաղթանակը»,- նշել է նախարարը:
Այս որոշմանը ֆեյսբուքյան գրառմամբ անդրադարձել է նաև վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը։ «Այսօր կառավարությունը հավանություն տվեց օրենքի նախագծին, որով առաջարկվում է ապրիլի վերջին շաբաթ օրը նշել որպես Քաղաքացու օր՝ ի նշանավորումն 2018 թվականի ապրիլ-մայիսին Հայաստանում տեղի ունեցած Ոչ բռնի, թավշյա, ժողովրդական հեղափոխության հաղթանակի: Սա ոչ թե նոր կառավարության, այլ ժողովրդի ու ժողովրդավարության հաղթանակի օրը պիտի լինի և պիտի դառնա իրոք ժողովրդական տոն, այնպիսի տոն, ինչպիսին է՛ր բուն հեղափոխությունը: Իսկ թե հատկապես ինչպես է պետք նշել այդ օրը, կարծում եմ՝ պիտի որոշվի նաև հանրային, համացանցային քննարկումների արդյունքում»,- գրել է նա:
Այսպիսով կառավարությունն ընդունեց այն որոշումը, որի մասին հակասական տեղեկություններ էին հայտնում իշխանության ներկայացուցիչները, որոնց մի մասը համարում էր, որ անընդունելի է նման տոն ամրագրելը։ Իրականում այս որոշմամբ կառավարությունը հերթական քայլն է կատարում հասարակությունը «մերոնքականների» և «օտարների» բաժանելու ուղղությամբ։
Այո, թավշյա հեղափոխությանը մասնակցել են հարյուր հազարավոր քաղաքացիներ, այդուհանդերձ այնպես չէ, որ դրան մասնակցել են առանց բացառության բոլոր քաղաքացիները։ Իսկ եթե անգամ ՀՀ մեկ քաղաքացի չի մասնակցել այդ իրադարձությանը, և այն իր համար տոն չի համարում, ապա իշխանությունը չպետք է անտեսի և ոտնահարի այդ քաղաքացու իրավունքը։ Մինչդեռ այս որոշմամբ ոտնահարվում է բոլոր նրանց իրավունքը, ովքեր թավշյա հեղափոխությունը դարակազմիկ իրադարձություն չեն համարում։ Իսկ այդպիսի քաղաքացիներ, բնականաբար, Հայաստանում կան, և նրանք քիչ չեն։
Իրականում այս որոշմամբ իշխանությունը խախտում է իր չգրված առաքելություններից մեկը, գուցե ամենակարևորը։ Որևէ իշխանություն պետք է հասարակությանը միավորող առաքելություն ունենա, և նրա բոլոր քայլերը պետք է ուղղված լինեն մարդկանց ոչ թե խմբերի բաժանելուն, այլ հնարավորինս շատ մարդկանց նույն նպատակի, արժեքի շուրջ համախմբելուն։ Մինչդեռ Քաղաքացու օր սահմանելով՝ իշխանությունն անում է ճիշտ հակառակը։ Սա այն դեպքում, երբ անցած տարի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն ինքն էր խոսւոմ քաղաքական ֆաշիզմի ու դրա անթույլատրելիության մասին։
Լայն իմաստով Հայաստանի տոնացույցում կա քաղաքացու տոն։ Անվանապես դա չի կոչվում քաղաքացու օր, սակայն բովանդակային իմաստով հենց այդպիսի նշանակություն ունի։ Խոսքը Սահմանադրության օրվա մասին է։ Իրականում եթե որևէ երկրում հարգվում է Սահմանադրությունը, հարգվում և պաշտպանվում են քաղաքացու բոլոր իրավունքներն ու ազատությունները։ Երևի նաև այդ պատճառով բոլոր նորմալ երկրներում նշվում է Սահմանադրության տոնը, սակայն բացակայում է Քաղաքացու օրը՝ որպես տոն։
Բայց Հայաստանում, ինչպես հայտնի է, շատ երևույթներ այնպիսին չեն, ինչպես նորմալ երկրներում։ Այդպես էր նախկինում, այդպես շարունակվում է նաև հիմա՝ հեղափոխությունից հետո։
