Ազգային անվտանգության ծառայությունը մայիսի 30-ին հրապարակել է տեղեկություն այն մասին, թե ինչպես է ԱԺ ՀՀԿ-ական պատգամավոր Սամվել Ալեքսանյանի ընտանիքին պատկանող «Ալեքս Հոլդինգ» ընկերությունը օրենքին հակասող զանազան հնարքների միջոցով թաքցրել 40 միլիարդ դրամի շրջանառությունից առաջացող 20 տոկոս ԱԱՀ և շահութահարկը, վճարելով ընդամենը 2 տոկոս շրջանառության հարկ: Դա, ըստ ԱԱԾ հայտարարության, արվել է մի քանի հարյուր, այսպես ասած՝ կեղծ ԱՁ գրանցելու միջոցով, տարբեր քաղաքացիների անձնագրերով: Այլ կերպ ասած՝ ԱԱԾ հայտարարությունից պարզ է դառնում, որ պետությունիւց թաքցվել են տասնյակ միլիարդավոր դրամներ: ԱԱԾ-ն հայտարարել է քրեական գործ հարուցելու մասին: Ինչ խոսք, քանի դեռ չկա դատարանի որոշում հանցանքի մասին, որևէ մեկը չի կարող համարվել հանցագործ, և այդ իմաստով պարտավոր ենք հարգել անմեղության կանխավարկածը:
Մյուս կողմից, ԱԱԾ-ն բացահայտում և հայտարարում է այն, ինչի մասին երևի թե տեղյակ էր Հայաստանի գրեթե ցանկացած ակտիվ քաղաքացի, որին քիչ թե շատ հետաքրքրել է, թե ինչու է պետությունը հասել այն վիճակին, երբ ապրել է փաստացի պետական պարտքով: Որովհետև մի քանի տասնյակ ընտանիքներ, օգտագործելով իշխանության տարբեր մարմինների հետ ստվերային համաձայնությունները և յուրացնելով իշխանական լծակներ, ապրել են պետության հաշվին: ԱԱԾ-ն հայտարարել է, որ ՊԵԿ-ի նախկին ղեկավարությունը այդօրինակ ստվերային համաձայնությունների մեջ է եղել ոչ միայն «Ալեքս Գրիգ»-ի, այլ նաև 11 այլ խոշոր առևտրային ցանցերի հետ, ինչը նշանակում է, որ առնվազն ևս 11 առևտրային ցանց կարող է կասկածվել պետության հաշվին հարստանալու հանցավոր գործունեության համար:
Թերևս դժվար չէ կռահել, թե ինչ ցանցերի մասին է խոսքը: Դրա համար գուցե բավարար է ընդամենը աչքի անցկացնել, ասենք՝ ՀՀԿ պատգամավորական խմբակցությունը կամ ՀՀԿ ռեյտինգային ցուցակները, որոնցով ձևավորվել է ապրիլի 2-ի խորհրդարանական մեծամասնությունը, որոնց մոտ, ըստ Սերժ Սարգսյանի՝ թղթով ամեն ինչ կարգին էր: Այստեղ իհարկե բուն խնդիրն այն չէ, թե ինչպես են մարդիկ հարստացել պետության ու հանրության հաշվին: Բուն խնդիրն այն է, թե ինչպես են որոշ մարդիկ եղել այդ ամենի քաղաքական տանիքը՝ պետության, ապագայի, օրինականության, իրավականության, հայրենասիրության մասին վերամբարձ ճառերով, պաթետիկ ելույթներով, կենացներով, որոնք, ի դեպ, մի զգալի մասով շարունակվում են նաև առ այօր: Ու դա այն դեպքում, երբ թերևս մի առանձին քննության ու բացահայտման առարկա է և այն, թե որքան է եղել գինը, որ պետության զարգացման, պետության անվտանգության հաշվին, ազատ և իրավական մրցակցության հաշվին, գործազրկության, աղքատության հաշվին հարստացողները վճարել են քաղաքական տանիքի համար, ու ինչ տեսքով է այդ գինը վճարվել:
