ԵՄ-ի ու Կիևի միջև Ասոցացման համաձայնագրի ստորագրումը կդառնա դիվանագիտական աղետ Մոսկվայի համար, որի համեմատ նրա՝ վերջերս ունեցած արտաքին քաղաքական հաջողությունները մանրուք կթվան՝ գրում է Die Welt-ը:
Լրագրող Քլեմենս Վերգինը մասնավորապես գրում է, որ Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը վերջին շաբաթներին զբաղվել է մի բանով, որը կարելի է դիվանագիտական գործունեություն անվանել: Սիրիական հարցի լուծմամբ նրան հաջողվել է Ռուսաստանին վերադարձնել Մերձավոր և Միջին Արևելքում կարևոր խաղացողի կարգավիճակը:
«Այնուհետև նա, վիթխարի ճնշում գործադրելով Հայաստանի վրա, ստիպել է նրան հրաժարվել ԵՄ-ի հետ ասոցացման պլաններից ու պատրաստվել Մաքսային միությանն անդամագրվելուն, որում գերիշխում է Մոսկվան: Սակայն վերջնարդյունքում այդ ամենը արտաքին քաղաքական մանրուք է այն ռազմավարական պարտության համեմատ, որը սպասվում է Ռուսաստանին: Ամեն ինչ վկայում է այն մասին, որ Ուկրաինան մտադիր է շարունակել ԵՄ-ի հետ մերձեցման քաղաքականությունը, պատրաստ է կատարել պայմանները, որոնք անհրաժեշտ են ԵՄ-ի հետ Ասոցացման համաձայնագրի ստորագրման համար: Այսպիսով՝ Պուտինը կորցնում է Մաքսային և Եվրասիական միությունների ստեղծման իր նեոիմպերիալիստական նախագծերի գլխավոր տարրը»:
Կիևի շրջադարձը ևս մեկ անգամ ցույց է տալիս ավելի ու ավելի ավտորիտար դարձող պուտինյան Ռուսաստանի խնդիրները: Նա կարող է իր մոտ պահել փոքր, իրենց գործընկերներից կախվածություն ունեցող երկրներին, ինչպես նաև Ասադի նման հուսահատ վիճակում գտնվող գործընկերներին: Սակայն Ռուսաստանը չի կարող առաջարկել ո´չ գրավիչ հասարակական մոդել, ո´չ բարգավաճող տնտեսություն, եթե հաշվի չառնենք նրա էներգառեսուրսների հարուստ պաշարները:
Կոշտ ճնշմամբ Մոսկվան կարող է իր նպատակներին հասնել փոքր պետություններում, որոնք նրան հակազդելու ոչինչ չունեն: Մյուսները, որոնց հետ Մոսկվան պետք է հավասարապես գործընկերային հարաբերություններ կառուցեր, չեն ընդունում նրա ահաբեկման փորձերը և չեն ցանկանում ռիսկի ենթարկել իրենց պետական ինքնիշխանությունը, ինչպես խորհրդային տարիներին:
Ըստ էության, ժամանակն է, որպեսզի Ռուսաստանն արմատապես վերանայի իր արտաքին քաղաքականության մեթոդներն ու հոգեկան վերաբերմունքը: Ռուսաստանը դեռևս իրեն դրսևորում է որպես մեծ տերություն, որն իր կամքն է թելադրում այլ երկրներին: Դրանով նա իրենից հեռացնում է ավելի ու ավելի շատ հին դաշնակիցների:
