Այսօր Երևանի նորընտիր ավագանու երկու նիստ է տեղի ունեցել: Ավելի ճիշտ կլինի ասել, որ մեկն այն նիստն է, որը նախատեսված է կարգով ու օրենքով, ընտրությունների արդյունքներով, և դրան մասնակցել են ՀՀԿ և «Ելք» խմբակցությունները, մյուս նիստը բեմականացրել է Զարուհի Փոստանջյանը` հենց քաղաքապետարանի մուտքի մոտ: Կուսակցության ղեկավար, ավագանու անդամ Զարուհի Փոստանջյանը նախ քաղաքապետարանի մուտքի մոտ ելույթ է ունեցել, հայտարարել է, որ բոյկոտում են նիստը, այնուհետև ՀՀԿ գրությամբ կարմիր փուչիկներ է պայթեցրել, Սերժ Սարգսյանի և Տարոն Մարգարյանի լուսանկարներով ափսեներ կոտրել:
Տեղի ունեցածին կարելի էր նույնիսկ կարևորություն չտալ, եթե բեմականացումը վերաբերեր միայն ավագանու նիստին, և Փոստանջյանի «գրավման» օպերացիան խորհրդանշական ակցիա լիներ, որով «Երկիր ծիրանի» կուսակցությունն արտահայտում է իր վերաբերմունքը ընտրությունների որակի կամ քաղաքային իշխանության հանդեպ:
Իրավիճակի ողբերգականությունը, սակայն, այն է, որ մենք գործ ունենք քաղաքականության ամբողջական վարկաբեկման, նոր ընդդիմության գաղափարի ձևախեղման հետ: Զարուհին, ինչպես «Սասնա ծռերն» անցած հուլիսին, արմատականացնում է քաղաքականությունը, արհեստականորեն բարձրացնում է հանրության սպասելիքների նշաձողը, նպաստում է հասարակության լյումպենացմանը, որը խեղդում է «Ելքի» ռացիոնալ մոտեցման սաղմերը: Երբ քաղաքական գործիչը խոսում է շենքեր գրավելու մասին, ապա քաղաքականությունը վերջանում է՝ տեղը զիջելով կլոունադային, որը մի կողմից՝ լեգիտիմացնում է իշխանության բռնությունները, մյուս կողմից՝ հանրության մեջ խթանվում են պրիմիտիվ ընկալումները, երբ առկա խնդիրների լուծումը պայմանավորվում է պետական շենքեր գրավելով կամ պաշտոնյաներին ծաղրելով: Այսպես մենք կարող ենք շարունակ դոփել «ծռության» փակ շղթայում:
Զարուհին հրաշալի գիտի, որ ոչ մի քաղաքապետարան էլ չի գրավել, բայց իր քայլով վարկաբեկում է ոչ այնքան Սերժ Սարգսյանին կամ Տարոն Մարգարյանին, այլ նրանց հետ նիստեր անող «Ելքին», որը փորձում է դուրս գալ տարիներ շարունակ հայաստանյան ընդդիմությանը բնորոշ պսևդոհեղափոխական գործելաոճից և հանրությանը ներկայանալ ռացիոնալ մոտեցումներով:
Մյուս կողմից՝ «Ելքը» առայժմ ամբողջովին չի գիտակցում իր նոր քաղաքական և սոցիալական դերը, պատասխանատվությունը՝ շարունակ պնդելով, թե գործելու է այն մանդատի շրջանակներում, որը ստացել է ընտրությունների ժամանակ: Սա, մեղմ ասած, արդյունավետ վարքագիծ չէ, որովհետև եթե «Ելքում» իրապես նոր ընդդիմության, նոր որակի հայտ են ներկայացրել, անխուսափելիորեն պետք է մեծացնեն իրենց պատասխանատվության դաշտը՝ հաշվետու լինելով ոչ միայն իրենց քվե տված 120.000 ընտրողի, այլ նաև ընդդիմադիր ավելի մեծ էլեկտորատի առաջ, որը վերջին ընտրություններում քվե է վաճառել հենց այն պատճառով, որ չի տեսել իրական ընտրություն, չի վստահել ընդդիմությանը:
«Ելքը» պետք է անի ճիշտ հակառակը, ինչով զբաղված է Զսրուհին. այս մարդկանց Գավրոշը դառնալու փոխարեն՝ պետք է փորձի նրանց ընտրական ու քաղաքական վարքագիծը բերել ռացիոնալ դաշտ:
