ԱԻՄ նախագահ Պարույր Հայրիկյանը Երևանի ընտրությունը համեմատել է «մեծ գյուղի» ընտրական գործընթացի հետ: Ինչքան էլ պատկերավոր, նաև գործընթացի մասնակիցների համար վիրավորական լինի Հայրիկյանի բերած զուգահեռը, դրանում չափազանց մեծ է ճշմարտության չափաբաժինը: Առնվազն այն իմաստով, որ ավարտվող ընտրական գործընթացում բացակայում է քաղաքական օրակարգը: Այս իմաստով իշխանությունները հրաշալի լուծեցին իրենց առջև դրված խնդիրը: Չեն երևում, բացահայտված չեն քաղաքական այն մոտիվները, որոնք ռացիոնալ կդարձնեին ընդդիմության մասնակցությունն այս ընտրություններին: Չտեսանք նաև ծրագրեր՝ ուղղված քաղաքային իշխանության բարեփոխմանը, կառավարման որակի բարձրացմանը:
Որևէ մեկը պատրանք չուներ, որ խորհրդարանական ընտրություններից հետո ընդդիմությանը հաջողվելու է քաղաքային իշխանությունը վերցնել: Քառասուն օրվա ընթացքում ոչ իշխանության ձեռագիրն է փոխվել, ոչ ընդդիմության որակն է բարձրացել և ոչ էլ հասարակությունն է նոր չափանիշներ կամ նշաձող սահմանել:
Մյուս կողմից՝ անկարելի էր պատկերացնել, որ «Ելքը» հաշված շաբաթների ընթացքում կմսխի այն դրական էֆեկտը, որը ստեղծել էր խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ: Նիկոլ Փաշինյանի «15000 դրամի» կոնցեպցիան ցավալիորեն բացահայտեց Հայաստանի իշխանությունների և «Ելքի» պատկերացումների ընդհանրությունը՝ առնվազն հասարակության որակի, պոտենցիալի, դերի մասին: Երկուսն էլ կարծում են, որ ժողովուրդն ընտրական արշավում ոչ թե սուբյեկտ, այլ ընդամենը օբյեկտ է: «Ելքը» տապալեց նոր ընդդիմության նախագիծը:
Այդ դերից հեռու, չափազանց հեռու է նաև Զարուհի Փոստանջյանի «Երկիր ծիրանին»: Ընտրական գործընթացն անլրջացնել այն աստիճանի, որ քարոզարշավի թեժ օրերը հատկացնել Անի կատարած էքսկուրսիային ու հետո Երևանի համար գուժել հին մայրաքաղաքի ճակատագիրը՝ չափազանց մեծ շռայլություն է մի երկրի համար, որտեղ քաղաքականությունն առանց այն էլ սպանված է: Առավել հիասթափեցնող էր «Երկիր ծիրանիի» ինքնագովազդը` ռուսաստանցի հայ գործարար Ռուբեն Գրիգորյանի խոսքով, թե ինքը պատրաստ է ֆինանսավորել Զարուհի Փոստանջյանի կուսակցությանը: Մի կողմ թողնենք խնդրի իրավական կողմը, որն արգելում է կուսակցության ֆինանսավորումը դրսից: Ավելի ողբերգական է այն փաստը, որ օլիգարխիկ փողերով, ռուսական կապիտալով հնարավոր չէ արդյունավետ ընդդիմություն ձևավորել:
Եթե Երևանի ընտրություններում կա մրցակցություն, ապա այն «Ելքի» և «Երկիր ծիրանիի» միջև է, թե նրանցից, որն ավելի հետևողական կարժեզրկի քաղաքականությունը: Երկրում դարձյալ ընդդիմության վակուում է: Չափազանց մեծ շռայլություն կլինի նոր ընտրական ցիկլին սպասելը, մյուս կողմից՝ չափազանցված լավատեսություն է արտախորհրդարանական ընդդիմության պոտենցիալին ապավինելը: Իսկապես տխուր է:
