Պաշտոնական Երևանն առ այսօր չի արձագանքել Ռուսաստանի արտգործնախարար Լավրովի՝ օրեր առաջ «Միր24» հեռուստաընկերության եթերում արած հայտարարությանը, որում նա ասում էր, թե Տաջիկստանում ու Ղրղըզստանում, նաև Հայաստանում ռուսական ռազմակայանները պատրաստ են ԻԼԻՊ-ի դեմ գործողությունների:
Լավրովի այս հայտարարությունն արդեն մի քանի օր է՝ գտնվում է Հայաստանի հասարակական շրջանակների ուշադրության կենտրոնում, միանգամայն հասկանալի պատճառով: Լավրովը ըստ էության թիրախավորել է Հայաստանը՝ ռուսական ռազմակայանը հայտարարելով ԻԼԻՊ-ի դեմ պայքարի պատրաստ: Այսինքն՝ նա հայտարարել է, որ այդ ռազմակայանը այս կամ այն կերպ կարող է հարված հասցնել, գործողություն իրականացնել ԻԼԻՊ-ի դեմ: Այլ հարց է, թե ինչպես, որ ուղղությամբ և այլն: Սակայն մեսիջը հստակ է:
Իսկ նման դեպքերում առաջանում է շատ պարզ արձագանքի առնվազն ռիսկ՝ կանխարգելիչ հարվածի: Ի՞նչ կլինի, եթե ահաբեկչական այդ խմբավորումը մտածի կանխարգելիչ հարվածի մասին: Ըստ այդմ, այստեղ ահա առաջանում է հայկական արձագանքի անհրաժեշտություն՝ առնվազն ցույց տալու համար, որ Ռուսաստանը Հայաստանի տարածքից ոչ միայն իրավասու չէ, այլև չի կարող կայացնել ռազմական որևէ գործողության միանձնյա որոշում, և Հայաստանում ռուսական ռազմակայանը ունի մեկ գործառույթ՝ ապահովել Հայաստանի անվտանգությունը, արձագանքել Հայաստանի անմիջական անվտանգությանը սպառնացող ռիսկերին և մարտահրավերներին, ոչ թե ներքաշել Հայաստանը նոր ռիսկերի և մարտահրավերների հորձանուտ:
Բայց Հայաստանում լռում են թե՛ իշխանությունը, թե՛ քաղաքական ուժերը, որոնք զարմանալիորեն ճարտարախոս էին ընդամենը մի քանի շաբաթ առաջ, երբ հասարակությանը խոստանում էին հեղափոխական փոփոխություններ, սերնդափոխություն և միլիարդներ, եթե գան իշխանության: Նրանցից որոշները այժմ էլ քաղաքային մակարդակով են ճարտարախոս, իսկ ահա Հայաստանի համար մտահոգիչ իմաստ և բովանդակություն պարունակող հայտարարությանն արձագանքելու ժամանակ նրանք չունեն: Ժամանակ չունի նաև իշխանությունը:
Երևի թե Լավրովը Երևանում որևէ ծառահատում պետք է իրականացներ, որ Սերժ Սարգսյանը կամ նրա մամուլի քարտուղարը Սարգսյանի անունից արձագանքեին այդ իրադարձությանը: Համենայնդեպս, Դավիթաշենում ծառահատման դեպքի վերաբերյալ նախագահական արձագանք հնչում է, իսկ Հայաստանում ռուսական ռազմակայանի մասով Լավրովի հայտարարության կապակցությամբ՝ ոչ:
Ընդ որում, Հայաստանից ընդամենը պահանջվում է արձագանք, որը ցույց կտա, որ այստեղ կա պետություն, և ռուսական ռազմակայանը պետության տարածքում է, ոչ թե ինչ-որ տարածության, որտեղ չկա իշխանություն և ինքնիշխանություն, ու Լավրովը կամ Ռուսաստանն են որոշում այդ տարածության վրա տեղակայված ռազմակայանի անելիքը:
Արձագանք է պետք՝ առնվազն այս պահին ցույց տալու համար, որ Հայաստանում մինչև ռուսական ռազմակայանի լինելը՝ կա իշխանություն և պետություն, պետականություն, որին ենթակա է ամեն ինչ, այդ թվում՝ տեղակայված որևէ օտարերկրյա ռազմակայան:
