«Առաջին լրատվական»- ի զրուցակիցն է Գլոբալիզացիայի և տարածաշրջանային կենտրոնի ղեկավար Ստեփան Գրիգորյանը:
-Մենք կարծես արդեն մոտենում ենք ներքաղաքական այս համապետական ընտրությունների եզրագծին, անդրադառնանք բովանդակային դիսկուրսին. որո՞նք են այն հարցերը, այն խնդիրները, որոնք այսօր ամենաշատն են քննարկվում և ներկայացվում որպես կարևոր՝ ոչ միայն ներքին տեսանկյունից, այլ նաև արտաքին հարափոփոխ աշխարհի այն հարցերը, որոնք դրված են սեղանին՝ հայ ընտրողի առաջ: Ի՞նչ տպավորություն են թողնում:
-Բազմակողմանի մոնիթորինգ դժվար է անել, բուռն գործընթացներ են գնում: Բայց այն, ինչ մենք արել ենք, նաև այն, որ վերջին ամսվա ընթացքում մոտավորապես 6-7 սեմինար ենք անցկացրել շրջաններում՝ կապված ընտրությունների հետ, թե ինչ է տալիս նոր Ընտրական օրենսգիրքը, նոր Սահմանադրությունը, տարբեր քաղաքական ուժեր եկել, խոսել են, այնուամենայնիվ, գլխավոր ուղղությունը ներքին քաղաքականության հարցերն են, սոցիալական վիճակն է: Բայց ինչի՞ հետ է կապված, որ այն սպասելիքները, թե գաղափարախոսական պայքար կգնա, թեժ բանավեճեր կլինեն, այդքան էլ չարդարացվեցին. քաղաքական ուժերը հնարավորություն ունեն տարբեր հեռուստաալիքներով և կայքերով հասարակությանը ներկայացնել իրենց դիրքորոշումները, բայց Ընտրական օրենքի թերի լինելու պատճառով մի քիչ իջեցվեց այդ դիսկուրսի մակարդակը: Գիտեք՝ շատ է տարածված ընտրակաշառքը, փող բաժանելը, խոստումներ տալը, և մակարդակն իջեցված է ներքև:
-Այսինքն՝ ընտրությունը բոլորովին այլ տեղ է տեղի ունենում և այլ մեթոդներով. կոռուպցիայի դեմ պայքարի և ընտրակաշառքների խոստումներով, ուղղակի բռնություններով, ծեծով (մենք արդեն մի քանի այդպիսի դեպքեր ենք արձանագրել), սա ուղղակի առնվազն համարժեք չէ այն սպասումներին, որոնք դրված էին գոնե նոր Սահամանդրության ստեղծողների մտքում որովհետև Սահամանադրությունը նպատակ ուներ հնարավորինս մասնակցային դարձնել քաղաքական ներկապնակի բոլոր մասնակիցներին և տանել խորհրդարան, որպեսզի հրապարակը այսուհետ լինի խորհրդարանը և ոչ թե քաղաքական լանդշաֆտի արտախորհրդարանական հատվածը:
-Սահմանադրական փոփոխությունները ընդհանուր առմամբ տալիս են այդ հնարավորությունները, Սահմանադրության մեջ ֆիքսված է անցումը դեպի խորհրդարանական համակարգ, ֆիքսված է կուսակցությունների դերի աճը: Բայց այդ հնարավորությունը մարում է Ընտրական օրենսգիրքը, քանի որ ունենք ոչ միայն համամասնական ընտրություն, այլ նաև նրա հետ սերտաճած մեծամասնականը, որը ռեյտինգային քվեարկություն է կոչվում: Դա նվազեցրեց, թուլացրեց այն էֆեկտը, որ մենք սպասում էինք:
-Այս ռիսկերը Դուք որքանո՞վ էիք կանխատեսել:
-Ես այդ մասին խոսել եմ 4+4+4 քննարկումների ժամանակ, խոսել եմ թերությունների մասին: Իշխանությունները ցուցակների հրապարակման հարցում գնացին զիջումների, բայց ռեյտինգային ընտրակարգի հարցում չհամաձայնեցին: Ես այն ժամանակ ասում էի, որ իշխանության գլխավոր ռեսուրսը հենց այդտեղ է գտնվում:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում:
