«Ամռանը, երբ հարևան երկրների հետ ակտիվանում են տնտեսական կապերը, ավելի է կարևորվում տրանսպորտային հաղորդակցության դերը: Այս իմաստով Հայաստանը շատ այլընտրանքներ չունի. ցամաքային հիմնական ճանապարհը Լարսի և Իրանի ճանապարհներն են: Բայց մենք, իհարկե, ունենք նաև ծովային այլընտրանքային ճանապարհ՝ օգտագործելով վրացական նավահանգիստները»,- «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց ԵՊՀ սոցիալ-տնտեսական աշխարհագրության ամբիոնի պրոֆեսոր, աշխարհագրական գիտությունների թեկնածու Մաքսիմ Մանասյանը:
Սակայն նրա խոսքով՝ Հայաստանի տնտեսության վատ վիճակը չի կարելի բացատրել միայն ճանապարհներով և աշխարհագրական դիրքով. «Իմ խորին համոզմամբ՝ երկրի տնտեսության զարգացման մեջ առաջին հերթին որոշիչ են մարդկային ռեսուրսների ճիշտ, նպատակային օգտագործումը և պետական մենեջմենթը: Դա է ցույց տալիս համաշխարհային փորձը»:
Ուստի մեր զրուցակիցը մեր տնտեսական վատ վիճակը առանձնապես չի կապում Լարսի ճանապարհի բաց կամ փակ լինելու հետ. «Մեր տնտեսության դիվերսիֆիկացիոն և կառուցվածքային փոփոխությունները պետք է նպաստեն տնտեսության զարգացմանը, որ մենք ոչ թե շատ հումք արտահանենք, այլ արտահանենք ավելի շատ վերամշակված արտադրանք, որը շատ ավելի արժեքավոր է, և դրանով կնվազի մեր տրանսպորտային կախվածությունը: Դա է մեզ պարտադրում մեր աշխարհագրական դիրքն ու ճանապարհների սակավությունը»:
Նրա խոսքով՝ Հայաստանը պետք է նվազեցնի կախվածությունը Լարսից և օգտագործի նաև ծովային ուղիները. «Մենք Սև ծովից հեռու ենք ընդամենը 163 կմ, որն այնքան էլ մեծ ճանապարհ չէ՝ արտադրանքի ինքնարժեքը բարձրացնելու համար»:
Նրա խոսքով՝ ի վերջո անհրաժեշտ է զարգացնել մեր տրանսպորտային ենթակառուցվածքները. «Հյուսիս-Հարավ ճանապարհը եթե այս տեմպերով շարունակվի, կտևի տասնյակ տարիներ, և մենք դուրս կմնանք համաշխարհային բեռնափոխադրումների այդ միջանցքի դերից»:
Մանրամասները՝ տեսանյութում
