Իշխանությունը ակտիվորեն պատրաստվում է սահմանադրական փոփոխությունների շուրջ քաղաքական ուժերի կոնսոլիդացիայի ստեղծմանը: Նախագահական նստավայր են հրավիրվում տարբեր ուղղվածություն ունեցող կուսակցությունների ղեկավարներ, և նրանց հետ նախնական քննարկում է տեղի ունենում, որի նպատակը պարզելն է, թե ինչպես են այդ կուսակցությունները պատրաստվում իրենց դրսևորել սահմանադրական բարեփոխումների հանրաքվեի ընթացքում:
Քաղաքական կոնսուլտացիաները առայժմ տեղի են ունենում նախագահի աշխատակազմի ղեկավար Վիգեն Սարգսյանի մակարդակով, սակայն դրան հաջորդելու են նաև հանդիպումները նախագահ Սերժ Սարգսյանի հետ: Վիգեն Սարգսյանի նպատակը ընդամենը ընդհանուր տրամադրությունները շոշափելն է, որպեսզի հասկանալի լինի, թե որ քաղաքական կուսակցությանը կարելի է հրավիրել նախագահական նստավայր՝ Սերժ Սարգսյանի հետ հանդիպման, իսկ ում ընդհանրապես իմաստ չունի ներգրավել այս գործում:
Իսկ ինչու պետք է քաղաքական ուժերը համախմբվեն սահմանադրական փոփոխությունների շուրջ, ինչու պետք է պաշտպանեն իշխանության այդ նախաձեռնությունը: ՀՀԿ-ի պարագայում ամեն ինչ պարզ է. այդ կուսակցությունը այսօր քաղաքական մենիշխանություն ունի և պատրաստվում է սահմանադրական փոփոխություններից հետո էլ պահպանել կայուն մեծամասնության տեղը, ինչը ամրագրված է Սահմանադրության նախագծում: Սակայն կայուն մեծամասնությունից բացի՝ կա նաև անկայուն փոքրամասնություն, և խորհրդարանում հայտնվելու խնդիր ունեն նաև մյուս քաղաքական ուժերի ներկայացուցիչները, ինչը հնարավոր է կամ իշխանության հետ կոշտ պայքարի միջոցով, կամ իշխանության հետ որոշակի համագործակցության և պայմանավորվածության արդյունքում: Եվ ահա իշխանությունը փորձելու է քաղաքական դաշտի որոշ ներկայացուցիչների հետ նախնական համաձայնության գալ, որի իմաստը հետևյալում է. դուք պաշտպանում եք սահմանադրական բարեփոխումների մեր նախաձեռնությունը, մենք օժանդակում ենք խորհրդարանում լինելու ձեր ձգտումները:
Կուսակցությունների համար որոշում կայացնելը այնքան էլ հեշտ գործ չի, և նրանք հայտնվել են շատ երկիմաստ վիճակում: Մի կողմից՝ նրանք հասկանում են, որ եթե հայտարարեն սահմանադրական բարեփոխումների իշխանության նախաձեռնությունը պաշտպանելու մասին, ապա իրենք այդ նախաձեռնությունը չպաշտպանող ուժերի կողմից հայտարարվելու են ծախված և իշխանության սազանդար: Բայց մյուս կողմից էլ՝ կուսակցությունների և նրանց առաջնորդների մի մասը հասկանում է, որ եթե իրենք 2017թ. խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ զրկված լինեն իշխանության աջակցությունից, ապա զրկված կլինեն խորհրդարանում հայտնվելու և քաղաքական գործունեությամբ զբաղվելու հնարավորությունից կամ կլինեն քաղաքական լուսանցքում:
Մինչև հիմա այս կուսակցությունները ապրել են «և-և»-ի սկզբունքով: Նրանք և՛ ընդդիմադիր են եղել, քննադատել են իշխանություններին, անհամաձայնություն են դրսևորել իշխանության որոշ քայլերի նկատմամբ, և՛ հանրությանը ցույց են տվել, որ իրենք բավական ինքնուրույն են և չեն կառավարվում իշխանության կողմից: Մյուս կողմից՝ նրանք ոչ հրապարակավ համագործակցել են իշխանության հետ, կարողացել են ինչ-ինչ խնդիրներ լուծել՝ սեփական բարեկեցության և շրջապատի համար:
Հիմա իշխանությունը ասում է, որ ինքը ունի աջակցության կարիք, և իր համար այլևս «և-և»-ը ընդունելի չէ, և քաղաքական ուժերը պետք է «կամ-կամ»-ի ընտրություն կատարեն. կա՛մ պաշտպանում են սահմանադրական բարեփոխումների իշխանական նախագիծը, որից հետո ևս կարող են վայելել իշխանության աջակցությունը, կա՛մ հայտարարում են, որ դեմ են այդ փոփոխություններին, և այդ դեպքում իշխանությունը իրենց դիտում է որպես անհուսալի գործընկեր և դադարեցնում է իր հրապարակային և ոչ հրապարակային աջակցությունը:
Կուսակցությունների մի մասը կցանկանար, որ «և-և» տարբերակը շարունակվեր, նրանք նույնիսկ պատրաստ են չեզոքություն պահպանել այս հարցում, սակայն իշխանությանը պետք է միարժեք պատասխան: Ով գնում է Սերժ Սարգսյանի հետ հանդիպման՝ նա ընդունում է սահմանադրական բարեփոխումների իրականացման անհրաժեշտությունը և միանում է այդ պրոյեկտին, ով չի գնում՝ նշանակում է մերժում է սահմանադրական փոփոխությունների անցկացման անհրաժեշտությունը և կողմ է գործող Սահմանադրության պահպանմանը: Միայն շատ քիչ առանձնաշնորհյալների իշխանությունը թույլ կտա շարունակել «և-և»-ի խաղը, որովհետև այդ ուժերի հետ կապված կան ավելի հեռուն գնացող պլաններ:
Թե ինչ ընտրություն կկատարեն կուսակցություններն ու նրանց առաջնորդները՝ մենք կտեսնենք առաջիկայում, և դրա համար պետք է միայն հետևել նախագահ Սարգսյանի հանդիպումների մասին տեղեկատվությանը: Բայց մի բան պարզ է միանշանակ. քաղաքական դաշտը կանգնած է հերթական վերաձևման եզրին, և սահմանադրական փոփոխությունների հանրաքվեն բաժանարար նոր գիծ է քաշելու ոչ միայն իշխանության և ընդդիմության միջև, այլ հնարավոր է նաև որոշ կուսակցությունների ներսում: Բայց այդ մասին՝ ավելի ուշ:
