Հարգելի՛ բարեկամներ,
Տիկնա՛յք և պարոնա՛յք,
Ողջունում եմ հայ-ռուսական միջտարածաշրջանային համագործակցության առաջին համաժողովի մասնակիցներին:
Այս մասշտաբային միջոցառումը, որը Երևանում է հավաքել մեր երկրների պետական կառավարման կենտրոնական և տարածաշրջանային մարմինների ղեկավարությանը, գործարար համայնքի և հասարակայնության ներկայացուցիչներին, Հայաստանում անցկացվում է առաջին անգամ: Սակայն համաժողովի նկատմամբ հետաքրքրությունը բնավ այս հանգամանքով չէ միայն պայմանավորված: Այն, առաջին հերթին, թելադրված է հայ-ռուսական գործընկերության առանձնահատուկ դաշնակցային բնույթով և, իհարկե, սերտ կապերը հետագայում ևս զարգացնելու և պարզապես բարեկամություն անելու մարդկանց անկեղծ ձգտումով, ինչպես վայել է հին ու լավ բարեկամներին:
Ռուսաստանի Դաշնության նախագահ Դմիտրի Մեդվեդևի հետ մեր հանդիպումների պարբերական բնույթը, միջպետական համագործակցության բոլոր մակարդակներում առկա մշտական կապերը հաստատում են լայն սպեկտրով` և՛ քաղաքական, և՛ տնտեսական, և՛ հումանիտար ոլորտներում փոխգործակցության զարգացման երկկողմ ձգտումը: Վստահ եմ, որ հանդիպումների այսպիսի հաճախականությունը, քննարկվող հարցերի լայն օրակարգը ցույց են տալիս կողմերի նպատակաուղղվածությունը` կառուցողական արտաքին քաղաքական փոխգործակցության հետագա զարգացման, միջազգային կազմակերպությունների շրջանակում համատեղ ջանքերի և առևտրաշրջանառության մեծացման գործում:
Հայաստանում գործում է շուրջ 1400 ձեռնարկություն` հայ-ռուսական կամ ամբողջովին ռուսական կապիտալով: Ներդրումային պորտֆելի ծավալը մոտենում է երեք մլրդ դոլարի: Եվ այդ ցուցանիշներն աճի միտում ունեն, այն դեպքում, երբ համաշխարհային տնտեսությունը դեռ չի վերականգնվել ճգնաժամի հետևանքներից: Առավել ևս ակնհայտ է, որ պոտենցիալ հնարավորություններն զգալիորեն լայն են, քան այն արդյունքը, որն այսօր մենք ունենք:
Այսպիսի ներուժ և հեռանկարներ մենք տեսնում ենք մեր երկրների տարածաշրջանների միջև կապերի զարգացման մեջ: Այսօր արդեն միջտարածաշրջանային համագործակցության մեջ ներգրավված են Հայաստանի բոլոր մարզերը և Ռուսաստանի Դաշնության ավելի քան 70 սուբյեկտ: Իսկ դա նշանակում է, որ այդպիսի հարթակը պահանջված է, այն օժանդակում է գործնական հարցերի լուծմանը, խթանում` նոր ներդրումների և տեխնոլոգիաների ներգրավումը, նորարարությունների աճը:
Ավելի ու ավելի բովանդակալից են դառնում կապերը հումանիտար բնագավառում, մշակույթի և կրթության, առողջապահության ու զբոսաշրջության ոլորտներում: Այն մեր երկրների ժողովուրդների պատմական հոգևոր ժառանգության պահպանման ու բազմապատկման և ընդհանուր առմամբ` հայ-ռուսական հարաբերությունների ներկապնակի բազմազանության հարստացման հնարավորություն է տալիս: Հայաստանը և Ռուսաստանն ունեն օդային հաղորդակցությունների ինտենսիվ ցանց: Ամեն շաբաթ մեր երկրները կապում են ավելի քան հարյուր ավիաչվերթեր` տասնյակ ուղղություններով: Ռուսաստանից ժամանած զբոսաշրջիկների համար Հայաստանում հարմարավետ է թե՛ ռուսերեն լեզվով հաղորդակցվելու հանրամատչելիության, թե՛ Ռուսաստանի ու ռուսաստանցիների նկատմամբ վերաբերմունքի տեսանկյունից: Անհրաժեշտ եմ համարում զբոսաշրջության հոսքերի մեծացման որոշակի մեխանիզմների մշակումը` կորպորատիվ հանգստի, էկո և պատմամշակութային զբոսաշրջության տարրերի ներգրավմամբ:
Զբոսաշրջությունը կարևոր է նաև նրանով, որ այն մեր երկրների ժողովուրդներին անմիջական շփման հնարավորություն է տալիս, բարձրացնում է փոխվստահության մակարդակը, միմյանց նկատմամբ բարյացակամ վերաբերմունքը, իսկ դա կարող է բազմապատկման ազդեցություն ունենալ համագործակցության այլ ոլորտներում ներգործության առումով: Ես կցանկանայի, որպեսզի մեր երկրների կրթական և մշակութային հաստատությունների, բիզնեսին աջակցող կառույցների, քաղաքացիական հասարակության ինստիտուտների միջև կապերն ակտիվանան:
Մեր միջտարածաշրջանային փոխգործակցության ևս մեկ կարևոր ոլորտ է համատեղ ձեռնարկությունների գործունեությունը, և առաջին հերթին, այն ձեռնարկությունների, որոնք ուղղված են արտադրության մեջ առաջավոր տեխնոլոգիաների և չափորոշիչների ներդրմանը: Տարածաշրջանային իշխանություններին և գործարար կառույցներին անհրաժեշտ է մեծ ուշադրություն դարձնել այս ուղղությանը: Ես վերջերս հայտարարեցի, որ Հայաստանի կառավարությունն աշխատում է նորարարական ձեռնարկությունների համար հատուկ պայմանների ստեղծման ուղղությամբ, և մենք ուրախ կլինենք դիտարկել ռուսական կողմի համապատասխան առաջարկությունները:
Այս ուղղությամբ աշխատանքը, ընդ որում` տարածաշրջանների մակարդակով, պետք է ուղղված լինի վարչարարական գործընթացների նշանակալի դյուրացմանը, տեղական հարկային և սահմանափակող միջոցների թուլացմանը` ուղիղ կապերի զարգացման ավելի լայն հնարավորությունների ընձեռման նպատակով: Նոր գաղափարները, գիտական մշակումները և նորարարական լուծումները, որոնք լիովին իրականանալի են տարածաշրջանային մակարդակում, չպետք է կորեն բյուրոկրատական լաբիրինթոսում:
Կարծում եմ, որ այսօրվա համաժողովի նշանակությունը նաև գործընկերության փոխընդունելի մոդելների և արդյունավետ ձևերի, կոոպերացիոն կապերի ընդլայնման ոլորտների համատեղ որոնման մեջ է` մեր տարածաշրջաններում առկա տնտեսական և մտավոր ներուժի ավելի ամբողջական օգտագործման նպատակով: Այդ իսկ պատճառով համաժողովն իսկապես կրում է բացարձակ գործնական բնույթ, և դրանում է նրա արժեքավորությունը: Այդ մասին են վկայում և՛ համաժողովին հարմարեցված ցուցահանդեսը, և՛ այսօր ստորագրվելիք համաձայնագրերը, և՛ կլոր սեղանների միանգամայն որոշակի թեմաները:
Որպես վերջաբան, ցանկանում եմ մեր տարածաշրջաններին և սուբյեկտներին մաղթել համակարգված և համատեղ աշխատանք` ի շահ մեր երկրների: Մենք հույս ունենք, որ համաժողովը պարբերական կդառնա, և ամեն անգամ կարձանագրենք միջտարածաշրջանային համագործակցության և՛ աշխարհագրության, և՛ բովանդակության ընդլայնում:
