Բոլոնյան գործընթացին միանալն առաջին հերթին նշանակում է համադրելի դառնալ հատկապես արևմտյան կրթական համակարգին, և մեր խնդիրը պիտի լինի ոչ միայն զանազան միջոցառումների անցկացումը, այլև իսկապես կոնկրետ գործնական քայլեր կատարելը մեր կրթության որակը միջազգային չափանիշներին համապատասխանեցնելու համար: Այս մասին մեզ հետ զրույցում նշեց Հայաստանի պետական տնտեսագիտական համալսարանի խորհրդի նախագահ, տնտեսագիտության դոկտոր Յուրի Սուվարյանը:
Նրա խոսքով՝ այդ ուղղությամբ առաջին քայլն այն կլինի, որ մեր կրթության շրջանակներն ու որակը համապատասխանեցվեն միջազգային չափանիշներին:
«Մենք կարող ենք ունենալ լավ կրթական ծրագրեր, ուսումնական պլաններ, մասնագիտությունների լավ ցանկ, սակայն վերջին հաշվով կթությունն իրականացնողը լսարանում գտնվող դասախոսն է, և մենք պետք է ունենանք պատրաստված դասախոսներ, որոնք իրենց մակարդակով ևս պիտի համապատասխանեն միջազգային չափանիշներին, և կիրառենք կրթության ժամանակակից տեխնոլոգիաներ: Պատմության գիրկն են անցել «դասախոսություն-կավիճ-սրբիչ» հին տեխնոլոգիայով ուսուցման եղանակները: Նոր տեխնոլոգիաներ են պետք, որոնք ուսանողներին կտան և՛ կայուն գիտելիքներ, և՛ գործնական կարողություններ՝ դրանք իրենց աշխատանքում դրսևորելու համար: Նույնը պիտի վերաբերի նաև գիտական ոլորտին»,- ասաց Սուվարյանը՝ հավելելով, որ, մյուս կողմից, ակադեմիական ազատությունները, որ տվել են մեր բուհերին, վերաբերում են և բարձրագույն կրթության ամբողջ համակարգին, նաև գիտական աստիճանաշնորհմանը. «Գիտական աշխարհը պիտի բարձր գնահատի գիտնականի հեղինակությունը, թույլ տա գիտության շարքերը մտնել միայն նրանց, որոնք ծնված են գիտության համար»:
Դիտարկմանը, թե վերջերս շատ մատչելի է դարձել թեկնածուական պաշտպանելու գործընթացը, երբ տեսնում ենք, որ շատ պաշտոնյաներ ու նրանց որդիներ են գնում դեպի գիտություն և կարծես գիտության արժեքը գցում են, Սուվարյանն արձագանքեց. «Գիտական հանրությանն է վերապահված գիտական աստիճան շնորհելու իրավունքը: Նրանք պիտի խստացնեն պահանջները և թույլ չտան, որ ամեն ցանկացող, որ ծնված չէ գիտության համար, հանկարծ թափանցի գիտության ոլորտ: Հետո այդ մարդիկ մտնում են լսարաններ: Եթե մարդ ունի գիտական աստիճան, բայց առաքելություն չունի գիտության մեջ, նա չի կարող լսարանում լավ աշխատել, լավ կադրեր պատրաստել: Սրանք փոխկապակցված հարցեր են, և գիտական հանրությունը պիտի ձգտի, որ թե՛ կրթությունը, թե՛ գիտությունն ունենան բարձր հեղինակություն և դիպլոմներ չշռայլեն մարդկանց, որոնք դրան արժանի չեն»:
Անդրադառնալով այն փաստին, որ Հայաստանում այս տարի ոչպետական բուհերը շատ քիչ դիմորդ են ունեցել, Սուվարյանն ասաց. «Անկախության հենց առաջին տարիներին լիբերալ վերաբերմունք դրսևորվեց, և իրավասու էին այն մարմինները, որոնք թույլ տվեցին ստեղծել մասնավոր բուհեր: Բայց հարցն այն է, որ այդ մասնավոր բուհերը, ցավոք, մեծ հաշվով չկայացան: Նրանք չունեցան իրենց նյութատեխնիկական համապատասխան բազան, չկարողացան իրենց համար կադրեր պատրաստել, ու եթե չկային այդպիսիք, չէր ապահովվում նաև կրթության որակը:
Հիմա որոշվեց, որ և՛ պետական, և՛ ոչպետական բուհերը կադրեր ընտրեն ընդհանուր քննությունների արդյունքներով, որի պատճառով մասնավոր բուհերը չկարողացան կադրեր ստանալ: Այսինքն՝ մարդիկ չցանկացան գնալ այդ բուհեր, ինչը մասնավոր բուհերի խնդիրն է»:
Ավելին՝ տեսանյութում:
