Ո՞վ կարող է մեզ ճանաչել ավելի լավ, քան մեր մայրը: Նա անհավանական մի ուժով զգում է ցանկացած բան, որ կապված է մեզ հետ: Մեր մայրերը ոչ միայն անսահման նվիրված են մեզ, այլև մեզ բոլորից լավ են ճանաչում: Հայտնի մարդկանց իրենց ծնողների աչքերով ներկայացնելու առիթներ ESem.am-ը բազմիցս ունեցել է:
Այս անգամ ESem.am-ը զրուցել է երգչուհի Սյուզան Մարգարյանի հետ: Խոսելով Սիրուշոյի մասին` նա նշել է, որ դուստրը մանկուց շատ հետաքրքիր էր ու աշխույժ. Նրա մանկական չարաճճիությունները պայմանավորված էին անսահման հետաքրքրասիրությամբ: «Որքան էլ Սիրուշոն շատ հետաքրքրասեր էր, նրան չէին հետաքրքրում նյութական բաները, միշտ շատ խորն է եղել,- ասել է տկն Սյուզանն ու հավելել, որ երգչուհին վաղ հասակում էլ շատ է հետաքրքրվել տեխնիկայով: -Սիրուշոյին շատ հետաքրքիր էր, թե ինչպես է, օրինակ, տեսաերիզն աշխատում վիդեոսարքավորման մեջ: Տանը մի ֆիլմի տեսաերիզ ունեինք, որից մեկ օրինակ կար ու երկրորդը գտնելը գրեթե անհնար էր: Սիրուշոն չորս, թե հինգ տարեկան էր, մի օր որոշել էր ինքը միացնել վիդեոսարքավորումն ու հենց այդ տեսաերիզն էր վերցրել: Միացրեց և սարքավորումը ծամեց ժապավենը, ես հիշում եմ իր դեմքի արտահայտությունը. այդ պահին աչքերում և՛ վախ կար, և՛ մեղավորության զգացում, ամեն ինչ կար: Ես բարկացա, սակայն ամեն ջղայնությունից հետո հասկանում ես, որ պետք էր այլ կերպ մոտենալ, ես պետք է ավելի նրբազգաց լինեի»:
Ըստ երգչուհի-մայրիկի` դուստրն իրեն երբեք նեղություն չի տվել. «Երբ գնում էինք խանութ, ես անգամ երազում էի, որ նա ինչ-որ բան ուզեր: Նա շատ դժվար էր ընտրում ամեն ինչ և երբ ասում էր` բայց ոնց որ վատը չի, ես անմիջապես գնում էի»: Տկն Սյուզանը ափսոսանքով, միաժամանակ՝ հպարտությամբ մի դեպք է հիշել Կանադայից:
«Վալենտինի օրը գնացել էինք խանութ՝ մի քանի նվեր գնելու: Ամուր բռնել էի նրա ձեռքը, քանի որ այնտեղ շատ վատ դեպքեր են լինում: Մի պահ չնկատեցի` ինչպես էր ձեռքս թողել, շրջվեցի ու տեսա, որ կողքիս չէ, նայում էի շուրջս, իրեն չէի գտնում ու ինձ կորցրած՝ բղավում էի: Մեկ էլ տեսնեմ` ձեռքերը հետևում պահած գալիս է, մի քիչ մեղավոր հայացքով էր, բայց նաև ինչ-որ ժպիտ կար դեմքին: Ես ինձ շատ եմ մեղադրում այդ օրվա համար, որովհետև անմիջապես չհասկացա իրեն ու հուզմունքս այնքան շատ էր, որ բղավեցի` ո՞ւր ես, ա՛յ բալիկս, ինչո՞ւ ես ձեռքս բաց թողել, չես հասկանում, որ շատ էի անհանգստանում: Նրա աչքերին արցունքներ երևացին, մեջքի հետևից մի կարմիր ծաղիկ հանեց ու ասաց` մամա, ես մի դոլար էի հավաքել, որ քեզ համար նվեր գնեի Վալենտինին: Մինչև հիմա ինձ մեղավոր եմ զգում Սիրոշոյի առաջ: Թող չստացվի, որ ես լավ բաներ եմ ասում, բայց նա այնքան լավ, գիտակից, խելացի երեխա էր»,- պատմել է տկն Սյուզանը:
Մանրամասները՝ Esem.am-ում