Հիշո՞ւմ եք, երբ Սերժ Սարգսյանը ստանձնել էր նախագահի պաշտոնը, հայտարարում էր, որ իր նպատակը չհասկացվածության պատը քանդելն է: Այն ժամանակ նա նկատի ուներ հասարակության և իշխանության միջև չհասկացվածության պատը:
Այդ պատն իհարկե ինչպես կար, այդպես էլ շարունակում է լինել: Այդ պատի ոչ մի քար, նույնիսկ ոչ մի ծեփ վերացված չէ: Փոխարենը Սերժ Սարգսյանը կառուցել է մի նոր չհասկացվածության պատ, այս անգամ իր և իշխանական համակարգի միջև: Ներկայումս ընթացող ներիշխանական պրոցեսները վկայում են, որ իշխանական համակարգը պարզապես դադարել է հասկանալ, թե ինչ է կատարվում իր շուրջը և թե ինչ է ուզում և ինչ կարող է անել Սերժ Սարգսյանը:
Ներիշխանական համակարգում առաջացել է չհասկացվածության մի մեծ իրավիճակ, երբ բոլորը սկսել են իրար չվստահել, կասկածել իրար: Իսկ ամենամեծ կասկածը Սերժ Սարգսյանի հանդեպ է, այն իմաստով, թե արդյոք նա կարողանում է տիրապետել իշխանական համակարգին, թե ոչ:
Իսկ Սերժ Սարգսյանը, դրա վերաբերյալ համակարգին ապացույցներ ներկայացնելու փոխարեն, որ ինքը լիովին կառավարում իրավիճակը, տալիս է կասկածների ավելի մեծ առիթներ: Նույնիսկ եթե ենթադրենք, որ ներիշխանական հակասությունների հայտնի դրսևորումները թե՛ ՀՀԿ-ԲՀԿ, թե՛ Ռոբերտ Քոչարյան-Սերժ Սարգսյան, թե՛ ներհանրապետական, գտնվում են իմիտացիոն դաշտում, միևնույն է, համակարգի մոտ կրկին անհասկանալի է, թե այդ ինչն է իշխանությանը ստիպում նման իմիտացիաների դիմել:
Ուրեմն մի բան կա, որ նման իմիտացիաները դարձել են անհրաժեշտություն, թե չէ ինչու Ռոբերտ Քոչարյանն ու Սերժ Սարգսյանը պետք է «կռիվ-կռիվ» խաղային. տունտունիկ հո չէ՞: Առավել ևս կասկածները խորն են ու քայքայիչ, եթե այդ ամենը իմիտացիա չէ, և իսկապես կա շահերի բախում ու իշխանության համար լուրջ պայքար: Մինչդեռ չհասկացվածության այդ պատը Սերժ Սարգսյանի համար էլ ավելի վտանգավոր է, քան նույնանման պատն իր ու հասարակության միջև:
Երբ Սերժ Սարգսյանին արդեն դադարում է հասկանալ իշխանական համակարգը, երբ իշխանական թևերը դադարում են հասկանալ ներիշխանական ճամբարում տեղի ունեցող պրոցեսների տրամաբանությունն ու խորանում են կասկածները, դա նշանակում է, որ համակարգի «արյան շրջանառությունը» սկսում է լուրջ տատանումներ ու արգելակումներ ունենալ, ինչը սրտի աշխատանքի կտրուկ դադարեցման վտանգ է առաջացնում:
Համակարգը այժմ գտնվում է կաթվածի եզրին, իսկ իրավիճակն էլ առավել բարդանում է նրանով, որ համակարգին շտապ բուժօգնություն ցույց տալը ավելի է բարդացնելու իրավիճակը: «Կարող ա մեռել եմ, բայց չեք ասում, որ տրամադրությունս չընկնի”, ասում էր Խաթաբալադա հայտնի ներկայացման հերոսը: Եթե համակարգին ասեն, որ շտապ բուժօգնություն է պետք և միացնեն արհեստական սնուցման ապարատը կամ դեղեր տան, արյան շրջանառությունը կարգավորելու համար, ապա համակարգը ոչ թե կառողջանա և չհասկացվածության պատը կվերանա, այլ տրամադրությունն ավելի կընկնի, և համակարգը կճզմվի ինքն իր ընկած տրամադրության տակ:
