«Դեկտեմբեր 12-ից Լաչինի միջանցքի փակման շուրջ ստեղծված ճգնաժամային իրավիճակի վերաբերյալ համաշխարհային լայն հակադարձության ֆոնին իրանական ԶԼՄ-ները՝ վկայակոչելով ադրբեջանական, հայկական, ինչու ոչ՝ նաև որոշ միջազգային լրատվական աղբյուրներ, անդրադարձ են կատարել Լաչինի միջանցքի միակողմանի փակման և դրա շուրջ զարգացող իրադարձություններին։ Սակայն մինչ այժմ պետական պաշտոնյաների կամ արտգործնախարարության կողմից հայտարարություն չի հնչել՝ դատապարտելով Ադրբեջանի այդ քայլը»,-«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց իրանահայ քաղաքական մեկնաբան Սահակ Շահմուրադյանը։
Ըստ Շահմուրադյանի՝ այս իրավիճակում թվում է, թե արտաքին ճնշումների և ներքին նկատառումների պատճառով Իրանի իշխանությունները և արտաքին գերատեսչությունը կրկին փորձում են Ացախի շուրջ ստեղծված կոնֆլիկտի վերաբերյալ իրենց ավանդական կրավորական քաղաքականությունը վարել և կրկին քայլել Ռուսաստանի քաղաքականությանը համահունչ, քանի որ Իրանի տեսակետից Արցախը համարվում է արդեն Ռուսաստանի ազդեցության գոտում գտնվող տարածք, որտեղ տեղակայված են ռուս խաղաղապահ ուժեր և հիմնականում Իրանը էական ազդեցություն և ներկայություն Արցախում չունի. «Մյուս կողմից՝ նկատի ունենալով վերջին շրջանում թուրք-ադրբեջանական տանդեմի շրջանակում Ադրբեջանի նախագահ Ալիևի կողմից Իրանի դեմ հնչեցրած սպառնալից հայտարարությունները, որի արդյունքում բավականին սրվեց Իրանի և Ադրբեջանի հարաբերությունները և մյուս կողմից Սաուդյան Արաբիա կատարած այցի ժամանակ Չինաստանի նախագահի կողմից իրանական եռյակ կղզիների վերաբերյալ կատարած խնդրահարույց հայտարարությունը, Իրանում նոր անհանգստություններ է պատճառել և հաշվի առնելով, որ Չինաստանը նույնպես ի նպաստ Հայաստանի և Արցախի ժողովրդի իրավունքների պաշտպանության է հանդես եկել՝ թվում է, Թեհրանը չի փորձում Լաչինի միջանցքի հարցով իր մյուս գործընկերների կամքին հակառակ քայլեր ձեռնարկելով նոր պատրվակ տալ՝ նրանց իր դեմ մրցակից ուժերի հաշվին շահեր կորզելու համար»,-ասաց մեր զրուցակիցը։
Այժմ Լաչինի միջանցքի հարցով, Շահմուրադյանի խոսքերով, Իրանը որդեգրել է լռության քաղաքականություն և ներքին ու արտաքին ծանր պայմանների պատճառով՝ փորձում է զուսպ քաղաքականություն վարել Արցախի հարցի շուրջ նվազագույնի հասցնելով իր դեմ ուղղված ռիսկերը, քանի որ Արցախի հարցով Իրանը չունի ազդեցության այն լծակներն ու քաղաքական և անվտանգային գործիքներն, ինչ ունեն Ռուսաստանը և Թուրքիան՝ հաշվի առնելով նաև, որ իր շուրջ ևս սեղմվում է ճնշման օղակը՝ արևմուտքի և ԱՄՆ-ի կողմից.«Ուրեմն Իրանի համար նախընտրելի է, որ Արցախի կոնֆլիկտի հարցը մնա հայ-ադրբեջանական, այսպես կոչված, խաղաղության պայմանավորվածությունների ու Ռուսաստանի միջնորդությամբ բանակցությունների շրջագծում, և ստեղծված իրավիճակում ռուս խաղաղապահ ուժերը շարունակեն մնալ տարածաշրջանում, քան միանալ համաշխարհային կոչերին և Ադրբեջանի վրա ճնշում գործադրելու քաղաքականությանը՝ ակամայից ենթահող պատրաստել արևմտյան խաղաղապահ ուժերի ներկայությանը Արցախում և ընդհանրապես Կովկասյան տարածաշրջանում, քանի որ դա, ըստ Իրանի իշխանությունների, չի բխում իրենց շահերից»։
Մեր զրուցակիցն ընդգծեց՝ Արցախի իշխանությունների կողմից հնչող հակասական հայտարարությունները ռուսական խաղաղապահ ուժերի անշրջանցելի ներկայության և դերակատարության մասին, նույնպես շփոթ է առաջացնում Թեհրանում՝ արդյոք հայկական կողմը հակված է միջազգային միջամտությանը, թե՞ ուզում է ըստ կայացած պայմանավորվածության շարունակել համագործակցությունը Ռուսաստանի հետ։
