«Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Արամ Վարդևանյանը, որը նաև Ռոբերտ Քոչարյանի փաստաբանական թիմի անդամ էր մինչև պատգամավոր դառնալը, երեկ հայտարարեց մանդատը վայր դնելու մասին: Ըստ տեղեկությունների, դաշինքի այլ պատգամավորներ ևս մտադիր են վայր դնել մանդատը: Միաժամանակ հայտնի է, որ դաշինքի մաս կազմող Վերածնվող Հայաստան կուսակցության ներսում կան խմորումներ ղեկավարի և պատգամավոր անդամների միջև: Այդպիսով, Հայաստանում քայլ առ քայլ, տարբեր ինտենսիվությամբ, բայց փլուզվում է 2021 թվականի հունիսին ձևավորված կամ հունիսի ընտրությամբ «ամրագրված» քաղաքական ստատուս-քվոն: Այդ գործընթացի մասին խոսել եմ անմիջապես ընտրությունից հետո, բազում առիթներով նշելով, որ այն ձևաչափերը, որ ամրագրվեցին ընտրությամբ, դրանից հետո գործնականում արագորեն կորցնելու են իրենց իմաստը իրենց առաջնորդների, մասնավորապես Հայաստանի երկրորդ և երրորդ նախագահների, նաև նրանց հետ գործակցող մի շարք այլ գործիչների համար:
Ներկայումս տեղի է ունենում այդ գործընթացը: Այն իհարկե չի շոշափում կառավարող մեծամասնությունը, սակայն ընդդիմադիր տիրույթում ստատուս-քվոյի փլուզումը իր անխուսափելի ազդեցությունն է ունենալու նաև կառավարող թիմի վարքագծի վրա: Այստեղ իհարկե դեռևս վաղ է դիտարկել որևէ կայուն միտում, թե որ ուղղությամբ և մինչև ուր կգնա փլուզումը, սակայն մի բան թերևս հստակ է, որ կառավարող մեծամասնությունը չի կարող «քաղաքականապես անտարբեր» լինել այդ դաշտում որևէ նոր ստատուս-քվոյի ձևավորման հանդեպ և այս կամ այն կերպ կունենա իր որևէ մասնակցություն, ուղղակի, թե անուղղակի տրամաբանությամբ գործողություններով փորձելով քաղաքականապես ազդել տեղի ունեցողի վրա:
Առանցքային հարցն այն է, թե ներքաղաքական նոր ստատուս-քվոյի ի՞նչ ռեսուրս ունի Հայաստանը և որքանով այն կարող է լինել երկարաժամկետ, ի՞նչը կարող է լինել դրա հիմքը՝ պարզապես քաղաքական նոր անուններ, նոր անվանումներ և կուսակցական կամ կոալիցիոն ձևաչափեր, թե՞ քաղաքական նոր բովանդակություն, նոր փիլիսոփայություն և քաղաքական գործունեության, հանրության հետ հարաբերության նոր որակ և հայեցակարգ: Այդ հարցերը գոնե հրապարակային դաշտում այսօր չունեն սպառիչ պատասխան, կամ եղած գործոնները, որ կարող են դիտարկվել իբրև պատասխան՝ մխիթարական կամ հուսադրող չեն և ստատուս-քվոյի տեսանելի փոփոխությունն առավելագույնը պատկերում են անվանական տրամաբանության մեջ, ոչ ավելի: Ի դեպ այստեղ է նաև, որ հասարակական-քաղաքական համակարգի ռեֆորմացիայի համար ռազմավարական պատասխանատվություն պետք է ստանձնի կառավարող վերնախավը, թեև իհարկե այդ վերնախավն ինքն ունի այդօրինակ ռեֆորմացիայի էական անհրաժեշտություն:
