Երկրորդ նախագահն ասում է Շուշիի հարցը շատ զգայուն է, պետք չէր այնտեղ Արցախի նախագահի երդման արարողություն անել: Իրականում էս արտահայտությունը քաղաքական իմաստով անհեթեթ է թե պատերազմին առնչելու տեսանկյունից, թե ընդհանրապես Արցախի հարցի քաղաքական տրամաբանության:
Մի հարցնող լինի, իսկ էդ ինչու՞ էր Շուշիի հարցը զգայուն, իսկ, օրինակ Ստեփանակերտինը՝ ոչ: Կամ ինչու՞ էիք դուք այդքան զգայուն՝ Ադրբեջանի «զգայունության» հանդեպ: Եվ, եթե օրինակ Բաքուն որոշեր այդքան զգայուն լինել նաեւ Արցախի որեւէ այլ շրջանի, քաղաքի կամ գյուղի հանդեպ, «հարգելու՞» էիք այդ «զգայունությունը»:
Թե՞ զգայուն էր, որովհետեւ բանակցային գործընթացի քննարկումներում «պատմություն» էր կուտակվել Շուշիի շուրջ, հետաւաբար շատ զգույշ էիք ադրբեջանցիներին այդ պատմության հղման ավելորդ առիթ չտալու համար:
Բայց Արցախի դեմ գրոհով Կովկասում հաստատվելու պլանի ելած Թուրքիային ընդհանրապես հետաքրքրելու է՞ր, դուք զգույշ էիք Շուշիի հարցում, թե զգույշ չէիք:
Մինչդեռ միակ բանը, որում չափազանց զգույշ էր պետք լինել, դա սեփական պետության կառավարման որակն էր, որ չձեւավորվեր Հայաստանի դիմադրունակությունը քայքայած կվազիպետական համակարգը:
