«Թե ինչ տեղի կունենա Ղարաբաղում՝ հասկանալի չէ. հասկանալի չէ ոչ թե վերլուծաբաններին, այլ հասկանալի չէ Մոսկվային, Բաքվին, Երևանին, Ստեփանակերտին: Պատերազմն ավարտվել է այնքանով, որքանով ավարտվել են ռազմական գործողությունները, որից հետո սովորաբար լինում է ինչ-որ «պայմանագիր» այն մասին, թե ինչպես պետք է ապրել հետագայում մեր տարածաշրջանում»,- «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց «Կովկաս» ինստիտուտի տնօրեն Ալեքսանդր Իսկանդարյանը:
Մեր զրուցակիցը հնչեցրեց բազում հարցեր, որոնց պատասխանները դեռ հայտնի չեն. «Որտե՞ղ է լինելու սահմանը, որտե՞ղ են կանգնելու խաղաղապահները, ինչպե՞ս պետք է գործարկվի Բերձորի միջով ճանապարհը, ինչպիսի՞ն պետք է լինի կամ չլինի բանակը, ինչպե՞ս պետք է այն կոչվի, լինելո՞ւ է, թե՞ ոչ օդանավակայանը, Մինսկի խումբը լինելո՞ւ է, թե՞ ոչ: Սրանք տեղի ունեցածի առանցքային մասն են, որ դեռ լուծված չեն»:
Ալեքսանդր Իսկանդարյանի խոսքով՝ այս վերադասավորումների մեջ Հայաստանը փորձում է ինչ-որ բան անել, ինչը նրա մոտ լավ չի ստացվում. «Հիմնական պատճառն այն է, որ մենք ռեսուրս չունենք՝ պնդելու մերը»:
Մեր զրուցակիցը կարծում է, որ սա այնուամենայնիվ պարտություն էր, ոչ թե կապիտուլյացիա, որովհետև կապիտուլյացիայի դեպքում պարտվող կողմը հանձնվում է հակառակորդի ողորմածությանը. «Եթե սա կապիտուլյացիա է, ապա ինչ ենք պահանջում Փաշինյանից, տղաներ»:
Մանրամասն՝ տեսանյութում:
