Մայիսի 13-ին մարտիմեկյան հայտնի գործի չորս պաշտոնյաների մասին առնչվող դատավարությունը կամ, այլ կերպ ասած, երկրորդ նախագահ Քոչարյանի գործով դատավարությունը մեկնարկային օրն աչքի ընկավ թերևս դատական նիստերի դահլիճից դուրս առկա իրադրությամբ: Մասնավորապես, դատարանի շենքի դիմաց ակցիա անող Ռոբերտ Քոչարյանի աջակիցներից մեկը ջրի շշով հարվածել էր, այսպես ասած, հակընդդեմ ակցիա իրականացնող հայտնի քաղակտիվիստ Վարդգես Գասպարիին: Միջադեպը ուղեկցվել էր նրա հանդեպ բռնության կոչերով ու սպառնալիքներով, որոնք եղել էին ի պատասխան Քոչարյանին դատապարտող Վարդգես Գասպարիի հայտարարությունների:
Դատավարության նախօրեին հայտարարվեց Ռոբերտ Քոչարյանի աջակիցների դաշինքի ստեղծման մասին, որն էլ հաջորդել էր հզոր քաղաքական նոր ուժ ստեղծելու և իշխանությանը ձեռնոց նետելու Ռոբերտ Քոչարյանի հայտարարությանը: Մենք ականատես ենք այդ գործընթացի՞ մեկնարկին, թե՞, այսպես ասած, քաղաքացիական բախումների միտում ունեցող սադրանքի: Առերևույթ թվում է, որ հանրային տրամադրությունների հարաբերակցությունն այստեղ չափազանց անհավասար է՝ քաղաքացիական բախման մասին խոսելու համար:
Մյուս կողմից՝ խնդիրն այստեղ կարող է ունենալ այլ տողատակ, որում կարող է տեղ լինել ընդհուպ այնպիսի սադրանքների համար, որոնք ագրեսիա հարուցեն երկրորդ նախագահի աջակիցների նկատմամբ, և ըստ այդմ՝ այդ ագրեսիան օգտագործվի տեղեկատվաքարոզչական այլ նպատակներով: Վերջին հաշվով այդ մարտավարությունը ամենևին նոր չէ, և անցնող ամիսներին հանրությունն ականատես է եղել, օրինակ, Ֆեյսբուքում գործող մի ֆեյք էջի, որը, այսպես ասած, հեղափոխության անունից արել է կոչեր, որոնք իրենց մեջ պարունակել են բռնության հրահրման ակնհայտ սադրանք: Գործով զբաղվել է ԱԱԾ-ն, և բացահայտումը ցույց է տվել, որ էջն իրականում կապ ունի նախորդ իշխող համակարգի հետ:
Միևնույն ժամանակ, սակայն, այստեղ հնարավոր վարիացիաները կարող են լինել ամենատարբեր, և բացառված չէ, որ Ռոբերտ Քոչարյանի աջակիցները իրականում նրան մատուցում են «արջի ծառայություն», ինչպես հենց Քոչարյանն ու իշխանությունն էին 1998-ի նախագահի ընտրության շրջանում բնութագրում ընտրակեղծարարության մասին հաղորդագրություններն ու հարցերը:
Բանն այն է, որ երկրորդ նախագահին ջերմեռանդ պաշտպանելով և սադրելով ագրեսիա թե՛ իրենց, թե՛ փաստորեն նրա նկատմամբ՝ աջակիցները «քաղաքացիական բախման» փոխարեն կարող են ընդամենը ստանալ իրենց պաշտպանյալի նկատմամբ հանրային ավելի մեծ հակակրանք և հակազդեցություն՝ դրա ոչ թե ֆիզիկական հետևանքով, ինչը գուցե ակնկալում են ոմանք, այլ բարոյաքաղաքական: Նրանց դա գուցե չի էլ հետաքրքրում՝ հաշվի առնելով այն, որ Ռոբերտ Քոչարյանի աջակիցների շրջանում արդեն իսկ ի հայտ են եկել դեմքեր, որոնց համար կարևորը որևէ գաղափար կամ սկզբունք չէ, թեկուզ որևէ անձի հետ առնչություն ունեցող գործում, այլ զուտ նյութական կամ ֆինանսական շահը: Ըստ այդմ՝ նրանք գուցե փորձում են քաղել այս պահի դրությամբ առավելագույնը, քանի դեռ կա իրենց ջանքը գնահատողը և գուցե շռայլ գնահատողը:
Բայց Քոչարյանն ինքը թերևս ունի իրավիճակը սթափ և սառը գնահատելու անհրաժեշտություն՝ հատկապես ներկայանալով իբրև այդպիսի գործիչ: Թեև նրա համար, իհարկե, գուցե բավական բարդ է անել դա՝ գտնվելով կալանքի տակ և շփվելով միայն մարդկանց հետ, որոնց համար նրա խափանման միջոցը փաստացի վերածվել է ապրուստի միջոցի:
