Երևանի հասարակական տրանսպորտում, խոսքն իհարկե միայն ավտոբուսների մասին է, ներդրվելու է WiFi ինտերնետ կապ, ինչը նշանակում է, որ ավտոբուսում, համապատասխան համակարգիչ կամ բջջային հեռախոս ունենալու պարագայում, հնարավոր է լիելու միանալ ինտերնետին: Իսկապես ողջունելի նախաձեռնություն է, որ իրականացնում է Երևանի քաղաքապետարանը համապատասխան բջջային օպերատորի հետ մասին:
Բայց, թող զարմանալի չթվա, սա ընդամենը հերթական ցուցադրական ակցիա է, որ իշխանությունն իրականացնում է քաղաքացիների աչքին պայծառ թոզ փչելու համար: Բացատրենք, թե ինչու:
Սա հենց այն նույն 4G սերնդի կարգի մի բան է, ինչի մասին այդքան շատ է սիրում հիշատակել վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը՝ շեշտելով, որ նույնիսկ Ռուսաստանը դեռ նոր է հասնում այդ սերնդի տեխնոլոգիաներին, իսկ Հայաստանում այն արդեն կա: Սա էլ, բացի հասարակության աչքին թոզ փչելուց, ուրիշ կիրառական նշանակություն գրեթե չունի, և էլի՝ բացատրենք, թե ինչու:
Բանն այն է, որ Հայաստանում մարդիկ, հասարակության զգալի մասը, ունի ընդամենը հացի տարրական խնդիր, հագուստի տարրական խնդիր, առողջության տարրական խնդիր, երեխաներին այդ ամենով ապահովելու առօրեական խնդիր, կրթության տալու, չոր հացից կամ հաց ու պանրից բացի մեկ մեկ էլ երեխայի համար հաճելի մանկական հուշեր ապահովելու խնդիր: Ու երբ այդ ֆոնին երկրի վարչապետը պարծենում է, թե 4G ենք ներդրել, ապա առնվազն մնում է տարակուսել կա՛մ իշխանության անմեղսունակության, կա՛մ էլ անսահման ցինիզմի կապակցությամբ: Եթե որևէ բջջային օպերատոր, որևէ մասնավոր ընկերություն Հայաստանում 4 չէ, 14G սերունդ է ուզում ներդնել, ապա փառք ու պատիվ այդ ընկերությանը՝ թող ներդնեն ինչքան ուզում են, հասարակությունն էլ թող օգտվի ըստ կարելվույն:
Բայց երբ կառավարությունը, իշխանությունն է փորձում խցկվել այդ ամենի արանքն ու ինքնագովազդվել՝ ներկայացնելով, թե իբր գործ է անում, ապա դա արդեն մեղմ ասած անպատասխանատվության և անլրջության դրսևորում է, որովհետև քաղաքացիների խնդիրները, կառավարության այդ ինքնագովազդի համեմատ, 4G-պատիկ ավելի լուրջ են:
Մարդիկ չեն կարողանում ապրել, ու կառավարությունից, իշխանությունից սպասում են այդ հարցում իրենց կարողություններն ավելացնելու առարկայական գործեր: Նույն կերպ՝ լրջագույն խնդիրներ կան Երեանում, հենց նույն տրանսպորտի աշխատանքի հետ կապված, սպասարկման որակի, ընդհանրապես այդ ենթակառուցվածքի թողունակության և այլնի, նաև օրինակ փողոցներում անձրևից հետո ջրհեղեղների, բազմաբնակարան շենքերի մաշվածության, անկանոն շինարարության, կանաչապատ տարաքների բետոնապատման և այլնի հետ կապված, իսկ քաղաքապետարանը ինտերնետ է ներդնում ավտոբուսներում՝ համարելով, թե կարևոր գործ է անում: Մարդիկ ավտոբուս են նստում, որ տեղից տեղ տեղաշարժվեն, և ուզում են, որ դա լինի հնարավորինս հանգիստ, արագ, որ կանգառներում ժամերով չսպասեն, ու հետո էլ իրար գլխի չլցվեն:
Սրա մասին է պետք մտածել, այդ հարցերն է պետք լուծել: Լա՛վ եք անում ինտերնետ ու 4G եք ապահովում, բայց աշխատեք մի քիչ զուսպ լինել, ու ինտերնետն էլ մի քիչ լուռ ապահովել, որովհետև, ինչպես Մայակովսկին էր ասում՝ «հրդեհվող սրտի վրա քնքշանքով են ելնում, ոչ թե հրեշավոր, կոպիտ սապոգներով»: Բնակչության մեծամասնության սիրտն այրվում է ծանրացող կյանքից, երեխաների համար արժանապատիվ մանկություն ապահովելու անկարողությունից, եկեղեցիների հարակից տարածքները դառնում են մանկապղծության որջեր, իսկ քաղաքային և հանրապետական իշխանություններն իրենց քարոզչական «սապոգներով» ինտերնետ ու 4G են խցկում մարդկանց ականջները:
