Եվրոպայի խորհրդի նախարարների կոմիտեն Մարդու իրավունքների Եվրոպական դատարանի Մեծ պալատում աննախադեպ հայց է ներկայացրել Ադրբեջանի դեմ` պայմանավորված ՄԻԵԴ-ի վճռի չկատարման հետ: Նախարարների կոմիտեն առաջին անգամ է կիրառում իր վերահսկողական բացառիկ գործառույթն, ինչն, անշուշտ, արտառոց երևույթ է, մանավանդ, եթե հիշենք, որ տակավին շաբաթներ առաջ Իլհամ Ալիևը հոխորտացել էր լքել Եվրախորհուրդը` Նախարարների կոմիտեի նման որոշման պարագայում:
Ստրասբուրգում Բաքվի շանտաժն, ըստ էության, անտեսվել է, իսկ դա նշանակում է, որ Եվրախորհրդի ղեկավարությունն այլևս չի պատրաստվում հանդուրժել Ալիևի վարչակազմի կամայականությունները` նույնիսկ հայ-ադրբեջանական պարիտետը պահելու անհրաժեշտությունից ելնելով: Եվրախորհրդում կարծում են, որ ընդդիմադիր գործիչ Իլգար Մամեդովն ազատազրկել, ապա դատապարտվել է բացառապես քաղաքական մոտիվներով ու Բաքվից պահանջում են անվերապահորեն կատարել ՄԻԵԴ 2014թ-ի որոշումն ու անհապաղ ազատ արձակել ընդդիմադիր գործչին:
Ադրբեջանի իշխանությունները հազիվ թե գնան Ստրասբուրգի իմպերատիվ պահանջի կատարմանը և, ըստ ամենայնի, ԵԽ-ի ու Բաքվի հակադրությունը հանգեցնելու է խորքային ճգնաժամի, որը կարող է հանգուցալուծվել Եվրոպայի ամենահին ու մեծ կազմակերպությունից Ադրբեջանի դուրսմղմամբ, մանավանդ, որ Բաքվի շուրջ առաջացած միջազգային կոռուպցիոն սկանդալը մեծ հարված է հասցրել նաև ԵԽԽՎ հեղինակությանը և, Նախարարների կոմիտեի երեկվա որոշումն, ըստ էության, քաղաքական պատասխան է Ադրբեջանի իշխանությունների ավտորիտար ձգտումներին, կոռուպցիոն ջանքերին: ԵԽ-ից Ադրբեջանի հնարավոր դուրսմղումը դառնալու է Ադրբեջանի միջազգային մեկուսացման հերթական դրսևորումն, ինչն, անշուշտ, ԼՂ կարգավորման գործընթացում անուղղակիորեն ուժեղացնում է Հայաստանի դիրքերը:
Մյուս կողմից` Ադրբեջանի պրոբլեմներն ավտոմատ չեն հանգեցնելու Հայաստանի գերազանցությանը, եթե Երևանի քաղաքականությունը կառուցվի բացառապես Ադրբեջանի ձախողումների հիմքով: Խնդիրն ունի այլ ենթաշերտ ևս: Այնպես չէ, որ ԵԽ անդամ Ադրբեջանը դեմոկրատական և միջազգային պարտավորություններին հավատարիմ երկիր էր, սակայն ԵԽ-ից դուրս նա ավելի «անկաշկանդ» է լինելու` անգամ ֆորմալ պարտավորությունների կատարման առումով ու նաև պատերազմի սանձազերծման հարցում: Իհարկե, Բաքվին օդ ու ջրի պես անհրաժեշտ է որևէ ուժային կենտրոնից ստանալ պատերազմի «թուլտվության թուղթը»:
Առայժմ Բաքվի ցանկությունները պատրաստ չեն բավարարել Մոսկվայում, անգամ` Անկարայում: Այս առումով վիճակն արմատապես տարբերվում է 2016-ի ապրիլից, ինչը պատուհան է բացում հայկական դիվանագիտության արդյունավետ աշխատանքի համար: Համենայն դեպս, ստեղծվել է աննախադեպ իրավիճակ, երբ Ադրբեջանը ճգնաժամային հարաբերություններ ունի ոչ միայն Եվրոպայի, այլ նաև Ռուսաստանի հետ:
