Երեկ քաղբանտարկյալ Շանթ Հարությունյանի որդին՝ Շահեն Հարությունյանը, Հայաստան–Պորտուգալիա խաղի ժամանակ ներխուժել է դաշտ՝ Freedom for Shant Harutyunyan and all political prisoners in Armenia վերտառությամբ պաստառով, որից հետո նրան ոստիկանություն են տարել։ «Առաջին լրատվական»-ը զրուցել է Շահեն Հարությունյանի հետ։
– Շահե՛ն, մարզադաշտ ներխուժելով՝ արդյոք Ձեր առջև դրված խնդիրը լուծեցի՞ք։
– Միանշանակ, քաղբանտարկյալների խնդիրը լուծված չի կարելի համարել, քանի որ մենք դեռ ունենք քաղբանտարկյալներ, և եթե նույնիսկ մեկ քաղբանտարկյալ ունենանք, չենք կարող ասել, որ հարցը լուծում է ստացել։ Իսկ այս պահին մենք ունենք տասնյակից ավելի քաղբանտարկյալներ, և այսօր այդ հարցը չի լուծվել։
– Ո՞ւմ մոտ ծագեց այս գաղափարը։
– Գաղափարն իմն էր, որից տեղյակ է եղել միայն մայրս ու ևս երկու շատ հարազատ մարդիկ, որոնք աջակցել են որոշակի հարցերում։
– Ինչո՞ւ հենց մարզադաշտում բողոքն արտահայտելու ձևն ընտրեցիք։
– Եթե աշխարհի լավագույն ֆուտբոլիստը, որն ունենար նման անուն, նման ճանաչում ու գար մեր բակում խաղար, ես մարզադաշտ չէի գնա, բայց քանի որ նա մարզադաշտում էր խաղում, ես ստիպված էի գնալ այնտեղ։ Թե չէ՝ ես էլ կցանկանայի հանգիստ նստած ֆուտբոլը դիտել, քանի որ ես ֆուտբոլի մոլի երկրպագու եմ, և ինձ համար մեծ ցավ էր մի ամբողջ խաղակես բաց թողնելը։ Ես այդ քայլին գնացի, որովհետև այլ տարբերակ չունեի։
– Այսինքն՝ ուզում էիք ցույց տալ, որ Հայաստանում կան քաղբանտարկյալնե՞ր։
– Ես համարում եմ, որ Քրիստիանու Ռոնալդուն ֆուտբոլի ամբողջ պատմության մեջ լավագույն ֆուտբոլիստներից մեկն է, և հիմա ամբողջ աշխարհի ուշադրությունը նրա վրա է։ Բոլորին հետաքրքրում է՝ ինչպես նա խաղաց, քանի գոլ խփեց։ Ոչ միայն Ռոնալդուն, Պորտուգալիայի հավաքականում կան աշխարհահռչակ այլ ֆուտբոլիստներ, և սա ամենալավ առիթն էր, որ կարողանամ համաշխարհային լրատվամիջոցների ուշադրությունը սևեռեմ այն փաստի վրա, որ Հայաստանում կան քաղբանտարկյալներ։
– Դա կնպաստի՞ նրան, որ քաղբանտարկյալներն ազատ արձակվեն։
– Եթե հարցն այդպես կտրուկ դնենք, կարծում եմ՝ չի օգնի, բայց խնդիրն այն է, որ եթե միջազգային կառույցների ուշադրությունը սևեռվի այն փաստի վրա, որ Հայաստանում կան քաղբանտարկյալներ, ինչ-որ քայլեր կարվեն, այնպես, ինչպես Human Rights Watch-ն ասում է, որ Շանթ Հարությունյանն ու իր ընկերները քաղբանտարկյալ են։ Եվ հիմա հերթական անգամ ես փորձում եմ իմ քայլով ուշադրություն գրավել այն խնդրի վրա, որ Հայաստանում կան քաղբանտարկյալներ։
– Շանթ Հարությունյանը հացադուլ է հայտարարել՝ նշելով, որ իր կյանքին վտանգ է սպառնում, և պահանջել է իրեն տեղափոխել առանձին խուց։ Խոսե՞լ եք արդյոք նրա հետ, ինչպես է իրեն զգում հացադուլի մեջ գտնվող Շանթ Հարությունյանը։ Ի՞նչ քայլեր եք դուք ձեռնարկում։
– Հորս հետ չեմ խոսել, որովհետև նա տեղափոխվել է մենախուց, և նրա հետ կապի որևէ միջոց չկա, տեղյակ չեմ ոչ մի բանից։ Իմ քայլերը երկուշաբթի կամ երեքշաբթի պարզ կլինեն: Իսկ եթե երկուշաբթի կամ երեքշաբթի նրանք կատարեն հորս պահանջը, ես քայլեր չեմ ձեռնարկի։
– Կարելի է ասել՝ քանի դեռ ազատության մեջ չեն Շանթ Հարությունյանը և իր ընկերները, ոստիկանությունը ձեզնից անընդհատ այսպիսի անկանխատեսելի, ոչ ստանդարտ քայլերի պետք է սպասի։
– Քանի դեռ Հայաստանում կան քաղբանտարկյալներ, իշխանությունները թող ինձնից ամեն ինչ սպասեն, որովհետև ես չգիտեմ, էլ ինչ առիթ կլինի, որ ես ոչ ստանդարտ որևէ բան անեմ։ Ես այլևս չեմ գնա-մտնեմ մարզադաշտ ու նույն բանը կրկնեմ։ Ես նոր բաներ կանեմ, բայց չգիտեմ՝ դա կլինի ստանդա՞րտ, թե՞ ոչ ստանդարտ։
– Վերջերս Ժիրայր Սեֆիլյանին ու իր ընկերներին էլ կալանավորեցին, բայց շատ արագ ազատ արձակեցին, իսկ ահա Շանթ Հարությունյանն ու իր ընկերները տարիների ազատազրկման են դատապարտվել, և իշխանությունը ոչինչ չի անում նրանց ազատ արձակելու համար, չնայած Արթուր Մեսչյանը այդ խնդրով դիմեց Սերժ Սարգսյանին։ Ինչո՞ւ Շանթ Հարությունյանի ու նրա ընկերների նկատմամբ իշխանությունն այդպիսի ընդգծված վերաբերմունք ունի։
– Այդ հարցը պատասխանի շատ տարբերակներ ունի, բայց փաստ է, որ իշխանությունները վախենում են նրանցից։
