«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է ArmComedy-ի համահիմնադիր Սերգեյ Սարգսյանը:
– Սերգեյ, ArmComedy-ն հիմնադրելիս ի՞նչ նպատակ էիք դրել, ինչպե՞ս ծնվեց գաղափարը հասարակական և քաղաքական խնդիրները նորությունների տեսքով և հեգնանքով ներկայացնելու: Թե՞ սկզբում ինքնագործունեություն էր, բայց տեսաք, որ շատ like-երի արժանացաք և որոշեցիք ընդլայնել գործունեությունը:
– Ես և Նարեկը վաղուց էինք հետևում տարբեր հումորային, երգիծական ֆորմատներին և ուզում էինք Հայաստանում հեգնանքի գործիքի վրա հենված հետաքրքիր արտահայտվելու միջոց՝ լրատվամիջոց լինի: Մենք մեծ երկրպագուներ էինք ամերիկյան համանման ֆորմատների, հաղորդումների և որոշեցինք Հայաստանում ստեղծել armComedy.com կայքը, որի միջոցով փորձեցինք ներկայացնել Հայաստանի իրականությունը՝ մի քիչ գույները ավելացնելով կամ պակասեցնելով, որպեսզի կարևոր ակտուալ քաղաքական և սոցիալական խնդիրներն ավելի ակնհայտ դառնան, ավելի մատչելի, փորձում էինք չարիքը ընդգծել, որ մարդիկ կողմնորոշվեն և զգույշ լինեն:
– Դրանց համար փորձում եք նաև լուծումնե՞ր առաջարկել:
– Այո՛, օրինակ՝ ցույց ենք տալիս, թե ինչպես է պատգամավորը ժրաջան կերպով սեղմում կոճակներ և շատ լիաթոք բոլոր կոճակներին ձեռամուխ է լինում, որ այլևս չկրկնվի նման բան:
– Դուք նաև «Պուտին» ակումբի բացման արարողություն կազմակերպեցինք՝ հակագովազդ կազմակերպեցիք:
– Այո՛, որովհետև «Պուտին» ակումբի բացումը լուրջ ապտակ էր մեր ինքնասիրությանը, սա ստորացուցիչ բան է: Ի՞նչ է նշանակում Հայաստանում բացվի այլ երկրի նախագահի պաշտամունքի կենտրոն: Որոշեցինք մեր գործիքը կիրառելով՝ անել այնպես, որ մարդիկ զգան դրա անհեթեթությունը:
– Facebook-յան հանրությունից բացի, ովքե՞ր են Ձեզ այսօր դիտում և ովքե՞ր են ավելի շատ դրական արտահայտվում:
– Երբ մենք սկսեցինք Facebook-ում, մոտ 30 like ունեինք, հիմա հատել ենք 3000-ը: Իրականում մենք փորձում ենք ինտերնետային հնարավոր բոլոր միջոցներով տարածել` թե Facebook-ով, թե Tweeter-ով, թե մեր բլոգով: Facebook-ը հիմնական ռեսուրսն է, որը ոչ միայն մեր կայքի նյութերն է տարածում, այլև ընդհանրապես քաղաքացիական հասարակության կայացման շարժիչն է դարձել, որովհետև ուղղակի այլընտրանքը չկա:
– 3-4 տարի առաջ Դուք նման բան չէիք նախաձեռնի: 3-4 տարի առաջ չկա՞ր սրա պահանջը, չկայի՞ն քաղաքացիական հասարակության ծիլերը:
– Facebook-ը տոտալիզատորի, մոբիլիզացնողի դեր խաղաց, և Facebook-ի միջոցով համախոհները միասին կարծիք արտահայտել կարողացան, նաև offline ինչ-որ բաներ կազմակերպել: Այսինքն՝ Facebook-ը ոչ թե ինչ-որ բան փոխեց մարդկանց մեջ, այլ համախոհ մարդկանց թույլ տվեց ավելի ռեալ միավորվել, և այն, ինչ մենք տեսնում ենք քաղաքացիական հասարակության համախմբումների առումով` Մաշտոցի պուրակ, Թռչկանի ջրվեժ և այլն, այդ համախմբումը մեծապես պայմանավորված է Facebook-ի ռեալ գործունեությամբ:
– Այս օրերին Մաշտոցի պուրակ այցելեցի՞ք, արդյոք Ձեր քաղաքացիական դիրքորոշումը արտահայտեցի՞ք, ստորագրեցի՞ք, միացա՞ք ստորագրահավաքին, բողոքի ակցիային մասնակցեցի՞ք:
– Այո՛, գնացինք ու գնում ենք Մաշտոցի պուրակ, նույնիսկ ռեպորտաժ ենք նկարել: Ընդհանրապես փորձում ենք ներկայացնել քաղաքացիական նախաձեռնությունների հետ կապված նորությունները, որոնք վրիպում են դասական լրատվամիջոցների աչքից: Մենք փորձում ենք այդ բացը լրացնել: Այն, ինչ մեր կարծիքով կարևոր է, բայց չի լուսաբանվում, մենք դա ենք լուսաբանում:
– Օրինակ՝ ի՞նչն էր վրիպել լրատվամիջոցների կամ լրագրողների աչքից, որ ձեր աչքը նկատեց և փորձեցիք «News հաբով» հրամցնել հասարակությանը:
– Հարցին կկարողանայի պատասխանել երկու տարի առաջ, երբ դեռ դիտում էի հեռուստացույց, իսկ հիմա ես ուղղակի չեմ փորձում համեմատվել հեռուստացույցի ցուցադրածով: Մեզ համար կարևորն առանձնացնում ենք և դրա վրա կենտրոնանում: Ակտուալ թեմաներ, որոնք ըստ մեր ստացված արձագանքների՝ շատ քչերն են լուսաբանում մասսայական համազգային ԶԼՄ-ներով:
– Հեռուստատեսությունից ընդմի՞շտ եք կտրվել, թե՞ եթե Ձեզ առաջարկեին որևէ հեռուստաալիքում դերակատարություն ունենալ, նույն ծրագրով կմասնակցեիք և կշարունակեիք:
– Հիմա լուրեր են պտտվում, որ առաջարկություն կա հեռուստաընկերություններից մեկի հետ համագործակցելու և ArmComedy-ն գնալու է հեռուստաալիքներից մեկով հաղորդում անի: Եթե ArmComedy- ն հաստատի այդ լուրերը, ապա նաև կկարողանանք ավելի մեծ լսարանի հասցնենք մեր ֆորմատը:
– «Սիվիլնեթում» ձեր անելիքն ավարտվա՞ծ է:
– «Սիվիլնեթը» շատ կարևոր և արժեքավոր տեղ է, և մենք դեռ այնտեղ ենք, և անկախ նրանից՝ որտեղ կլինենք, համագործակցության հնարավորությունները կփորձենք օգտագործել:
– Կարծում եք՝ երկուսով հնարավոր կլինի՞ փոխել մի ամբողջ իրականություն:
– Բա չփորձե՞նք: Մեզ դիտում են մի քանի հազար մարդիկ, ովքեր համախոհ են, այսինքն` մարդիկ, որոնց ոչ թե համոզելու խնդիր ունենք, այլ մարդիկ, որոնք գնահատում են, որովհետև համաձայն են մեր կարծիքի հետ: Եթե ուզում ենք ավելի գլոբալ առումով ինչ-որ բան փոխել, պետք է լսարանը մեծացնել, հիմա այդ ուղղությամբ ենք աշխատում: Ավելի լայն աուդիտորիան դժգոհ է դասական հեռուսաալքների լճացած վիճակից, և եթե մի փոքր գործիք էլ ընկնի մեր ձեռքը, մենք կփորձենք ինքնաքննադատության, առողջ քննադատություն միջոցով այլ պատկեր ձևավորել:
– Մի՞թե մինչ այդ հեգնանք այլ հումորիստներ եթերից չեն հնչեցրել և ի՞նչ է մեծ հաշվով դրանից փոխվել:
– Հեգնանքն ընդամենը գործիք է, և այն կարելի է օգտագործել սոցիալական, մշակութային կամ քաղաքական խնդիրների մասին խոսելու համար, որը մինչև այսօր արվել է: Մենք քաղաքական երգիծանքի կողմակից ենք և քաղաքական երգիծանքը որպես ազգի առողջացման գործիք օգտագործելու կողմնակից ենք:
– Արդյոք Դուք չե՞ք դառնա ռեժիմի գործիք:
– Չէ՛, կարծում եմ՝ արդեն կարողացել ենք հասնել մի կետի, որտեղ մարդիկ հասկանում են ինչ ենք փորձում անել, և եթե սկսենք ուրիշ բան անել, արդեն իմաստը կկորցնեն թե՛ մեր հաղորդումը, թե՛ մյուս նախաձեռնությունները: Մենք ցանկացած ֆորմատ օգտագործելով, լինի հեռուստատեսություն, թե ինտերնետ, միևնույն է, Հայաստանը փորձելու ենք դարձնել ավելի լավը, ավելի ինքնաքննադատ, ավելի հոգեպես առողջ:
– Դուք քաղաքականապես կողմնորոշվա՞ծ եք, որևէ շարժման կողքին կանգնա՞ծ եք, թե՞ ավելի շատ ձեզ քաղաքացիական կեցվածքով եք պատկերացնում:
– Ինձ թվում է՝ այսօր Հայաստանում շատ ավելի կարևոր է քաղաքացիական հասարակության և քաղաքացի լինելու դերը: Քաղաքական առումով կարող եմ սահմանափակվել ընտրությունների գնալով, և կարծում եմ, բոլորը պետք է գնան ընտրության: Նույնիսկ եթե չկան լավ ուժեր, պետք է չարյաց փոքրագույնը փնտրել, վերցնել մի քաղաքական ուժ, դաստիարակել, դարձնել քոնը, ավելի հասկանալի, ավելի լավը: Չի կարելի հրաժարվել և մեկուսանալ: Ինձ համար ամենաանընդունելի քաղաքական ուժին պատրաստ եմ օգնել իմ հեգնանքի միջոցով, որ նրանք դարձի գան, որ չանեն ակնհայտ սխալներ, որոնք անում են հիմա:
Այս առումով, նախընտրական շրջանը բերքահավաքի շրջան է, և մենք փորձում ենք փոխել քաղաքական խմբերը՝ մատնանշելով նրանց սխալները և շեշտադրելով նրանց «բլթոցները», որ նրանք ավելի զգույշ իրականացնեն իրենց վստահված գործառույթները:
