Տավուշի թեմի առաջնորդ Բագրատ արքեպիսկոպոս Գալստանյանը Նիկոլ Փաշինյանին մեկ ժամ ժամանակ տվեց, որ հրաժարական ներկայացնի: Նա հայտարարեց, որ այդ պահից Նիկոլ Փաշինյանը Հայաստանում իշխանություն չունի: Եւս մեկ անգամ ապացուցվեց, որ որեւէ շարժում, երթ, հանրահավաք չի կարող քաղաքական չլինել, որքան էլ որ նախապատրաստական կոչերը «սաղմոսերգության ժանրից» ընտրվեն: Պետք է արժանին մատուցել «խաչի եւ սրի հեղափոխության» քաղտեխնոլոգներին. մայիսի 9-ը ոչ աշխատանքային եւ բոլոր առումներով բարձր հուզականության օր է, այս պահին ասոցացվում է Շուշիի ազատագրման հպարտության եւ Արցախի կորստյան դառնության հետ:
Նիկոլ Փաշինյանը երեկ Մոսկվայում հանդիպել է Վլադիմիր Պուտինին: Հիմնական տեղեկատվությունն այն է, որ ռուսական «ուղեկալները» կհեռանան Սյունիքի, Գեղարքունիքի, Վայոց ձորի, Արարատի եւ Տավուշի մարզերից, որտեղ տեղաբաշխվել էին քառասունչորսօյա պատերազմի ընթացքում կամ դրանից հետո՝ երկկողմ բանավոր պայմանավորվածությամբ: Վաղը Հայաստանի եւ Ադրբեջանի արտաքին գործերի նախարարները պետք է հանդիպեն Ալմաթիում, մաիսի 15-ին նախատեսված է համաձայնեցնել սահմանային անվտանգության եւ սահմանազատման հանձնաժողովների «կանոնակարգը»:
Նիկոլ Փաշինյանին ներկայացվում է «այստեղ եւ այժմ» հրաժարականի պահանջ: Ներքին ի՞նչ զարգացումներ կհետեւեն կամ կարող են հետեւել՝ այս պահին, երեւի, շահագրգիռ բոլոր կենտրոններն զբաղված են կանխատեսումներով: Անցած գրեթե չորս տարում Երեւանը զանգվածային այլ ակցիաներ է տեսել, բայց որքան հիշվում է՝ առաջին դեպքն է, երբ ալիեւյան գլխավոր քարոզչամիջոց haqqin.az-ը «խաչի եւ սրի հեղափոխության» հանրահավաքի ուղիղ հեռաձարկում է ապահովել: Ընդ որում, գրեթե մեկ րոպե հաջորդայնությամբ ելույթներում հնչող առանցքային մտքերը ներկայացվում են ադրբեջաներեն եւ ռուսերեն թարգմանությամբ:
Կարելի է միայն պատկերացնել, թե Ադրբեջանի պատկան մարմիններն ինչ բծախնդրությամբ են վերլուծում Երեւանի կենտրոնում հնչող կարգախոսերը, հռետորների ելույթները, հանրահավաքի բոլոր մանրամասնությունները: Կա՞ երաշխիք, որ Ալմաթիի ծրագրված հանդիպումը կայանալու է: Բաքուն, կարծես, ձախողման պատասխանատվությունը չի վերցնի իր վրա, բայց Փաշինյանին ներկայացված ,,անպատճառ հրաժարականի,, պահանջն առիթ չի՞ հանդիսանա, որպեսզի վաղը Ջեյհուն Բայրամովը Հայաստանի պաշտոնակցին դիվանագիտական նրբանկատության բոլոր կանոնները պահելով հասկացնի, որ «Երեւանում այլեւս լեգիտիմ իշխանություն չէ, եւ մենք վստահ չենք, թե ձեր կառավարությունը պայմանավորվածությունները կատարելու գործունակություն կունենա»:
Նիկոլ Փաշինյանին «մեկ ժամվա ընթացքում հրաժարական տալու» պահանջ ներկայացնող Բագրատ արքեպիսկոպոս Գալստանյանը երաշխիք ունի՞, որ այդպես չի լինելու, թե քաղաքական այդ «ուլտիմատում» ձեւակերպվել է շարժման բոլոր մասնակիցների, հարակից ուժերի կոնսենսուսով, որպեսզի հենց այդպես էլ լինի՞: 2018թ. «թավշյա, ոչ բռնի հեղափոխության» մասնակիցներից ոչ ոք Նիկոլ Փաշինյանին չի հարցրել, թե ինչպե՞ս է տեսնում ԼՂ կարգավորումը: «Մերժիր Սերժին» եւ՝ վերջ: Ինչի հանգեցրեց այդ անպատասխանատու էյֆորիան՝ մեր ցավալի, ցավոտ, անընդմեջ ցավ պատճառող իրականությունն է:
Հանրապետության հրապարակում հավաքված մարդիկ Տավուշի թեմի առաջնորդին չեն հարցնում, թե ի՞նչ է հետեւելու Նիկոլ Փաշինյանի հրաժարականին, միայն վանկարկում են՝ ,,Նի-կոլ դավա-ճան»: Քաղաքականության խարդավանքներին իրազեկ լինել նրանք պարտավոր չեն, բայց հարթակ բարձրացող յուրաքանչյւր հռետորի պարտքն է «սիրելի եւ հերոսական ժողովրդին,, հասկանալի լեզվով բացատրել, թե իշխանության գալու դեպքում ի՞նչ քայլեր են ձեռնարկելու, որպեսզի Ադրբեջանի հետ հասնեն խաղաղության: Կա՞ այդ ծրագիրը կամ «ճանապարհային քարտեզը»: Սա է խնդիրը: Հակառակ դեպքում կստացվի, որ Հայ առաքելական եկեղեցու բարձրաստիճան հոգեւորականն Ամենայն հայող կաթողիկոսի օրհնությամբ մեզ, Հայաստանը, մեր Հայրենիքը տանում է շատ լուրջ փորձության:
Մինչդեռ Տերունական աղոթքն ասում է. «Եւ մի տաներ զմեզ ի փորձություն»:
