«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է Ստամբուլում լույս տեսնող «Ակօս» պարբերականի հայերեն էջերի խմբագիր Բագրատ Էստուկյանը։
–Պարոն Էստուկյան, ՀՀ ԱԳՆ–ն հայտարարել է, որ դիմել է Ռուսաստանին հայ–թուրքական հարաբերությունները կարգավորելու միջնորդության համար: Ի՞նչ է սա նշանակում այն իրավիճակում, երբ Թուրքիան մեր առջև մշտապես դրել է մի շարք նախապայմաններ, իսկ այսօր այդ նախապայմաններից առաջնային իր համար, այսպես կոչված, «Զանգեզուրի միջանցքն է»։
-Նախևառաջ ուզում եմ նշել, որ այդ միջանցքի հարցը պետք է առհասարակ օրակարգից դուրս գա։ Միջանցք բառն ինքնին անընդունելի է հայկական կողմի համար։ Ես կարծում եմ՝ Ռուսաստանն էլ դեմ չէ, որ այդ հարցն օրակարգից դուրս գա։ Խոսքը ճանապարհի մասին պետք է լինի և ոչ մի դեպքում միջանցքի։ Ընդհանրապես հայ-թուրքական հնարավոր բանակցությունների օրակարգում այդ տերմինը տեղին չէ։ Պետք է խոսենք բաց սահմանների մասին, հնարավոր ճանապարհի մասին, բայց երբեք ու երբեք չգնանք թուրքական պահանջների բավարարմանը։
-Իսկ առանց այդ նախապայմանների բավարարման հնարավո՞ր է հասնել հարաբերությունների կարգավորման։ Նախկինում Թուրքիայի համար առաջնային էր, որ հայկական կողմը հրաժարվի Ցեղասպանության միջազգային ճանաչումից։ Կարո՞ղ ենք ասել, որ այդ հարցն այլևս Հայաստանի արտաքին քաղաքական օրակարգում չէ, որ ի հայտ են եկել նոր նախապայմաններ։
-Ես ոչ մի պարագայում չեմ մտածում, որ հայկական կողմն այդ հարցից հրաժարվել է։ Ամեն օր նոր զարգացումների մասին ենք լսում։ Վերջերս Ավստրալիայի խորհրդարանում նման քննարկում եղավ, սպասվում է նաև Մեծ Բրիտանիայում ու այնպես չէ, որ հայկական կողմը հրաժարվել է այդ հացի միջազգայնացումից։ Դա պատմական իրողություն է ու կարող եմ ասել, որ այդ հարցը կրողն ավելի շատ սփյուռքն է, քան Հայաստանի իշխանությունները։ Հետևաբար ընթացքն ինչպես կար, այնպես էլ կշարունակվի։
-Ինչքանո՞վ եք հավանական համարում հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորում հենց ռուսական միջնորդությամբ։
-Ամենամեծ հավանականությունը հենց Ռուսաստանի միջնորդությունն է։ Ուրիշ այլ պետություն այնչափ ազդեցություն չունի Թուրքիայի վրա, որքան որ այսօր ունի Ռուսաստանը։ Ռուսաստանն ու Թուրքիան, Պուտինն ու Էրդողանը բարեկամներ են ներկայանում, հետևաբար նրանց բանակցությունները ավելի առարկայական կարող են լինել այդ հարցի շուրջ։
-Պատմական փորձը հաշվի առնելով՝ դա ի վնաս Հայաստանի չի՞ լինի։
-Նայած այդ պահին առկա տրամադրություններին։ Նոյեմբերի 9-ի պայմանագրում կան հստակ կետեր, որոնք ի կատար պետք է ածվեն։ Կարծում եմ լուծումներ ամեն դեպքում կգտնվեն։
