Ադրբեջանական APA լրատվական գործակալությանը տված հարցազրույցի ժամանակ Կասպյան տարածաշրջանում անվտանգության, քաղաքական ու տնտեսական հարցերով ամերիկացի փորձագետ Ալեքս Ջեքսոնն անդրադարձել է ՆԱՏՕ-ին Հարավային Կովկասի երկրների անդամակցության խնդիրներին.
«2008 թվականի ռուս-վրացական օգոստոսյան պատերազմը ցույց տվեց, որ Հարավային Կովկասում ՆԱՏՕ-ի շահերը սահմանափակ են։ ՆԱՏՕ-ն շահագրգռված չէ անդամակցության կարգավիճակ շնորհել Հարավային Կովկասի երկրներին, քանի որ այդ երկրներից յուրաքանչյուրն ունի անվտանգության համալիր խնդիրներ, նրանց բանակներն ու քաղաքական համակարգերը չեն համապատասխանում ՆԱՏՕ-ի չափորոշիչներին։
Բացի այդ, Հարավային Կովկասի երկրները յուրովի դիրքորոշում ունեն ՆԱՏՕ-ի հանդեպ։ Վրաստանը պաշտոնապես դիմել է անդամակցության համար, Ադրբեջանի դիրքորոշումը հստակ չէ, իսկ Հայաստանը շահագրգռված չէ կամ շատ շահագրգռված չէ ՆԱՏՕ-ին անդամակցությամբ։ Չնայած դրան՝ այդ բոլոր երեք երկրները կշարունակեն ՆԱՏՕ-ի հետ համագործակցությունն ու ինտեգրման, եվրոատլանտյան տիրույթի առաջատար երկրների հետ կապերի ամրապնդման գործընթացը, քանի որ ՆԱՏՕ-ի հետ համագործակցությունը Հարավային Կովկասի երկրներին հնարավորություն է ընձեռում կատարելագործել ու արդիականացնել իրենց զինված ուժերն ու ռազմական դոկտրինները»։
Ամերիկացի փորձագետն անդրադարձել է նաև Հարավային Կովկասում կայունության պահպանման հարցում ԱՄՆ-ի ու Ռուսաստանի համագործակցությանը. «Կովկասում ԱՄՆ-ի ու Ռուսաստանի համագործակցությունը կախված է երկու գործոններից.
ա) տարածաշրջանային գործոններ – մինչև ռուս-վրացական օգոստոսյան պատերազմը, դրա ժամանակ ու դրանից հետո Վրաստանին ԱՄՆ աջակցության կամ տարածաշրջանում Ռուսաստանի տարածքը շրջանցող խողովակաշարերին ամերիկյան աջակցության հետ կապված լարվածությունը։ Ներկայումս այդ հարցի շուրջ լարվածությունն այնքան էլ շատ չէ, քանի որ ԱՄՆ-ը Կովկասը չի դիտարկում որպես առաջնահերթ գոտի։
բ) Վաշինգթոնի ու Մոսկվայի միջև լայն պարամետրերը – չնայած նրանց միջև «վերաբեռնման» քաղաքականության դադարեցման վտանգին՝ նրանց հարաբերությունները դեռ շարունակում են մնալ ջերմ, նրանց համագործակցությունը շարունակվում է։ Օրինակ, ԱՄՆ-ը ու Ռուսաստանը ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման հարցում ունեն նույն դիրքորոշումն ու տվյալ խնդրի շուրջ բավական սերտորեն համագործակցում են միմյանց հետ»։